Τι κι αν είναι μόλις 34; Γιατρός σε ένα από τα οκτώ νοσοκομεία του Χάρβαρντ, καθηγήτρια στο διάσημο αμερικανικό πανεπιστήμιο και με μια σημαντική ανακάλυψη στο χέρι, οδεύει ήδη προς νέες επιτυχίες.
Η Αγγελική Ασημάκη δεν είναι μόνο λαμπρή επιστήμονας. Είναι κι από τους ανθρώπους που χαίρεσαι να μιλάς μαζί τους. Ξεκίνησε από την Αθήνα και κατέκτησε τον κόσμο. Καρδιοπαθής και η ίδια, έβαλε βηματοδότη στα 15 κι έκανε εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς στα 30. «Από μικρή ήθελα να γίνω γιατρός. Οταν ανακάλυψα το πρόβλημά μου, αποφάσισα να ασχοληθώ με την καρδιά». Το είπε και το έκανε.
Μετά από πέντε χρόνια έρευνας, ανακάλυψε με την ομάδα της μια ουσία που μπορεί να βοηθήσει όσους πάσχουν από καρδιακές αρρυθμίες. «Καταφέραμε να βρούμε ένα φάρμακο για την αρρυθμογενική καρδιομυοπάθεια δεξιάς κοιλίας, το νόσημα που δίνει τις περισσότερες και πιο άσχημες αρρυθμίες. Μένει να αποδειχθεί αν αυτό μπορεί να βοηθήσει και ανθρώπους που υποφέρουν από αρρυθμίες για άλλους λόγους».
Η πολύ σημαντική ανακάλυψη έγινε με πειράματα σε ψάρι – ζέβρα, ενώ ακολούθησαν δοκιμές σε ποντίκια, που απέδειξαν πως η ουσία επιδρά ευεργετικά και σε θηλαστικά. Πειράματα έγιναν και σε ανθρώπινα κύτταρα, με ελπιδοφόρα αποτελέσματα. Σήμερα η μόνη διαθέσιμη θεραπεία για τις καρδιακές αρρυθμίες που μπορεί να οδηγήσουν και στον θάνατο είναι ο εμφυτεύσιμος απινιδωτής. «Η συγκεκριμένη χημική ουσία είχε χρησιμοποιηθεί στον άνθρωπο πριν από 20 χρόνια για τη διπολική διαταραχή. Στο νευρολογικό πρόβλημα δεν βοήθησε αλλά δεν είχε και καμία παρενέργεια. Αυτό είναι για μας ελπιδοφόρο». Η ανακάλυψη βρίσκεται πια στα χέρια της φαρμακευτικής βιομηχανίας. Συνήθως απαιτείται μια 5ετία για να βγει ένα τέτοιο φάρμακο στην αγορά. Η Ελληνίδα ερευνήτρια εργάζεται ήδη για τους επόμενους στόχους με μετριοφροσύνη -«εγώ απλώς τη δουλειά μου έκανα και θα συνεχίσω να την κάνω»- ελπίζοντας πως το φάρμακο θα μπορέσει να βοηθήσει τελικά και την ίδια.
Η απόρριψη στην Ελλάδα
Πριν από μερικά χρόνια, όταν η Αγγ. Ασημάκη προσπάθησε να αναγνωρίσει στην Ελλάδα τα πτυχία της από το UCL και το Χάρβαρντ, σκεπτόμενη το ενδεχόμενο μιας ακαδημαϊκής καριέρας στην πατρίδα της, συνειδητοποίησε τι σημαίνει: η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της. «Ημουν ήδη κλινικός ερευνητής στο Χάρβαρντ και μου απάντησαν πως μου λείπει ένας χρόνος σπουδών. Μπορούσα να αναγνωρίσω έναν τίτλο αντίστοιχο με ΤΕΙ ιατρικών εργαστηρίων». Απογοητεύτηκε κι εγκατέλειψε τον νόστο… Τώρα, το e-mail και ο λογαριασμός της στο facebook γέμισαν με δεκάδες μηνύματα από Ελληνες που θέλουν να τη συγχαρούν, από μητέρες που θέλουν να εμψυχώσει τα παιδιά τους… «Αισθάνομαι μόνο τιμή και συγκίνηση».
