Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον, λοιπόν, αλλά όχι τον Αντώνιο τον τραγικοκωμικό μας Πρωθυπουργό, τον άλλο Αντώνιο, τον κυρ-Αντώνη τον αφέντη τον Λαό τον τσουτσουνομύτη. 
Αυτόν τον ίδιο που αργοπεθαίνει σε δημόσιο νοσοκομείο, καρκινοπαθής, ξαπλωμένος σε λερά σεντόνια. Τα ράφια του φαρμακείου χωρίς τα φάρμακα του κυρ-Αντώνη…. Συσκευή τηλεόρασης, ενοικιαζόμενη, χωρίς απόδειξη, με τις ευλογίες του κ. διοικητού. Στη διαπασών γιατί είναι και λίγο κουφός ο κυρ-Αντώνης.
Αποπνικτική η ζέστη.
Πάσχει κι από μια άλλη ασθένεια, σύμφυτη της Τηλεδημοκρατίας που κοινωνούμε στις μέρες μας. Ο κυρ-Αντώνης κι όλοι μας οι υπόλοιποι. Τεθλιμμένοι, καθισμένοι στο πνιγηρό θάλαμο όλοι μαζί, βιώνομε κατά που φαίνεται, έναν ιδιότυπο μιθριδατισμό, έναν βαθμιαίο εθισμό του οργανισμού μας στο ψεύδος και δε μας κάνει καμιά εντύπωση που οι πράξεις των εκπρόσωπων του πολιτικού μας συστήματος δεν συνάδουν καθόλου με τις προεκλογικές τους δεσμεύσεις. Θα περίμενε κανείς να γίνει κάτι διαφορετικό. Όμως να, επαναλαμβάνουν για μέρες, οι τηλεπερσὀνες ψιττακοί της ενημέρωσής μας την “είδηση” της “απειλής” που εκστομίστηκε προς τον ευέλπιδα υπουργό των Οικονομικών μας ότι, λέει, δε θα περνούσε καλά ο κ. υπουργός στην παρθενική του συμμετοχή στη θερινή σύναξη των ευρωφυλάκων. Κατάθλιψη. Ως γνωστό κι αναμενόμενο, η έκθεση της τρόικας ήταν γεμάτη με παρατηρήσεις για καθυστερήσεις κι αποκλίσεις από τα προσυμφωνηθέντα. Όμως φαίνεται ότι δεν είχε κανένα λόγο να χολοσκάζει ο κ. υπουργός, ούτε να πολυσκοτίζεται, αφού οι ευρωφύλακες δανειστές δεν ήθελαν, ήταν άλλωστε ενήμερος, να επαναδιαπραγματευτούν τη χρήση των αγκίστρων. It takes two to tango… Έτσι τώρα η κυβέρνησή μας μπορεί να κάθεται σαν τη μικρή Ελένη μπροστά στις κάμερες των εκπομπών της πρωινής ζώνης και να κλαίει που δεν την παίζουνε οι φιλενάδες της.
Κι αν ευοδωθούν οι εντολές του ξεπουλήματος μερικών από τα οικογενειακά ασημικά, κοψοχρονιά, μέσα στη ραστώνη του Αυγούστου, έχει καλώς με την επόμενη δόση. Ζωή βασισμένη σε δόσεις πανάκριβου σκευάσματος και για τον κυρ-Αντώνη, τον καρκινοπαθή…
Απολειπόμενος είναι -κατά μιαν άλλη έννοια που μου δίνει το λεξικό- κι ο κατηγορούμενος. Απολείπειν ο Λαός Αντώνιον, λοιπόν, αλλά αν θέλομε να είμαστε δίκαιοι, δε μας φταίει άλλος κανείς, παρά μόνο το εκλογικό μας δικαίωμα και ο τρόπος που το εξασκήσαμε. Άντε να φταίει λιγάκι κι ο εκλογικός νόμος. Όλοι ξέραμε ότι έπειτα από τον Κωστάκη και τον Γιωργάκη, η χώρα δεν άντεχε μετά τη θλιβερή παρένθεση της Παπαδημοκρατίας και δόση από Αντωνάκη και –μάλιστα- με ηρακλειδείς του κίβδηλου στέμματος τον παρανοϊκό συνταγματολόγο με την ψυχογενή βουλιμία και το ξεθυμασμένο εκτόπλασμα της ανανεωτικής αριστεράς.
Σώπα, μη μιλάς, είναι ντροπή
κόψ’ τη φωνή σου
σώπασε επιτέλους
κι αν ο λόγος είναι αργυρός
η σιωπή είναι χρυσός.
http://my-pillow-book.blogspot.gr/