Αποχαιρετιστήρια επιστολή μετά από 36 χρόνια πορείας ως δασκάλα “με την πένα της καρδιάς”

Ένα μεγάλο ταξίδι εκπαιδευτικής διαδρομής έφτασε τώρα στο τέλος του και αισθάνομαι την ανάγκη να αποχαιρετήσω με αυτή την επιστολή όλους αυτούς που δεκαετίες ολόκληρες, συμπορευτήκαμε  με πάθος , μεράκι και θετική διάθεση ,για έναν καλύτερο κόσμο ,για μας και τα παιδιά μας,

Αγωνιστήκαμε, πειραματιστήκαμε, οραματιστήκαμε  και δώσαμε μάχες , με μικρές νίκες, που έφεραν όμως  μεγάλες χαρές!!!!

Ξεκινώντας την εκπαιδευτική μου διαδρομή το 1986 από το Ιδιωτικά Εκπαιδευτήρια ‘’ΚΟΡΑΗ΄΄ τα  5 ολόκληρα χρόνια στην ιδιωτική εκπαίδευση, ήταν ένα μεγάλο απαιτητικό σχολείο μάθησης και διδασκαλίας συγχρόνως ,για μένα!! Συναναστράφηκα με σπουδαίους Εκπαιδευτικούς-Ηγέτες

(Α. Μαυροματάκης-Ν. Κοντάκης) , καταπληκτικούς συναδέρφους , υπέροχους μαθητές-τριες και αρκετά δοτικούς γονείς. Μια πορεία αρχής που με βοήθησε να ενώσω τη θεωρία της σχολής με την πραγματικότητα και τις απαιτήσεις της ενεργής τάξης!!!

Πρώτος διορισμός στο 9^ΟΔημοτικό Σχολείο Χανίων ,με καταξιωμένους συναδέρφους, μια σχολική κοινότητα που μα δέχτηκε με ανοικτές αγκάλες , μαθητές και γονείς που μόνο καλά λόγια και όμορφες αναμνήσεις υπάρχουν στο ανοιχτό βιβλίο της ζωής μου. Δειλά ξεκίνησα δράσεις ενσωμάτωσης, αποδοχής ,ενδυνάμωσης όλων των μαθητών στο σχολικό περιβάλλον!!!

Κατόπιν ήρθε η τοποθέτησή μου στο 10^ο Δημοτικό Σχολείο Χανίων, το σχολείο της καρδιάς μου,αφού  σε αυτό φοίτησαν οι γονείς μου και εγώ όλα τα μαθητικά μου χρόνια.Οι σελίδες 20 χρόνων του βιβλίου της ζωής μου είναι γεμάτες με όμορφες, δύσκολες, απαιτητικές αλλά και ευτυχισμένες στιγμές από το 10^ο Σχολειό. Σύλλογος διδασκόντων Δημοτικού-Νηπιαγωγείου δυνατός, τωρινά φιλαράκια, Βοηθητικό προσωπικό, Σχολική Τροχονόμος  και Υπεύθυνη Κυλικείου τα δεκανίκια μου, αναπληρωτές εκπαιδευτικοί που ενσωματωνόταν αμέσως στο κλίμα του σχολείου , παιδιά χαμογελαστά, κεφάτα, με τρόπους και πλούσια συναισθήματα και γονείς που ήταν κυριολεκτικά στο πλευρό μου, ανά πάσα στιγμή. Ακόμα και σε εξαιρετικά δύσκολες περιπτώσεις , με τη δική τους στήριξη και βοήθεια ,καταφέραμε τα ακατόρθωτα να φέρουμε σε πέρας αγώνες για τα δικαιώματα των παιδιών, με επιτυχία. Βραβεία, διακρίσεις ,ταξίδια, απογευματινές δράσεις…. μας έδιναν φτερά για να συνεχίζουμε, αλλά για μας σημασία είχε η συμμετοχή, η διαδρομή και ο δίκαιος αγώνας!!!!

Το μελάνι της πένας μου συνεχίζει τις σελίδες του βιβλίου της εκπαιδευτικής μου ζωής στο Δημοτικό Σχολείο Βρυσών Αποκορώνου, όπου τοποθετήθηκα σαν διευθύντρια ,πρώτη φορά στέλεχος της Εκπαίδευσης. Ένα αρκετά απαιτητικό σχολείο, αφού στον ίδιο χώρο λειτουργούσε συγχρόνως Δημοτικό- Γυμνάσιο και Επάλ(το μοναδικό στην Ελλάδα). Όμως τα δύσκολα είναι αυτά που μας δυναμώνουν και μας κάνουν να πατάμε γερά στα πόδια μας. Στηρίχθηκα με όλη μου την ψυχή στις ανθρώπινες σχέσεις (Αγαπημένε Παπά Μανώλη Βαλσαμάκη  θα σε ευγνωμονώ για πάντα), νέοι συνάδερφοι με φιλότιμο και όρεξη για δουλειά, μαθητές και γονείς που προσπαθούσαν να καλυτερέψουν τις συνθήκες του σχολείου. Το ΄΄δεν μπορώ΄΄  το  ΄΄δεν θέλω ΄΄ δεν υπάρχει χαραγμένο σε καμιά σελίδα του βιβλίου μου, αλλά ΄΄ θα το προσπαθήσω και΄΄θα τα καταφέρω’’ σε πάρα πολλές. Υπάρχουν επίσης πολλά θετικά πρόσημα στις όμορφες τοπικές συνεργασίες, στην τήρηση των παραδόσεων, των εθίμων και των επιτυχημένων εορτών και παζαριών.

Γεμάτη με γνώσεις ,εμπειρίες ,ιδέες, σκέψεις ,οράματα, επέστρεψα στο 10^ο Δημοτικό Σχολείο Χανίων, για να χτίσω νέες γέφυρες επικοινωνίας, γκρεμίζοντας φράγματα και κακοτοπιές ,σχεδιάζοντας δράσεις για ένα σχολείο ΄΄ΑΝΟΙΧΤΟ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ’’. Η επιστροφή μου ήταν συνυφασμένη με όνειρα πολλών ετών, για μια νέα μάθηση (εκπαιδευτικό πρόγραμμα ΜΕΛΙΝΑΣ), βιωματική ,ομαδοσυνεργατική, με επίκεντρο τις τέχνες ,την τοπική μας ιστορία, την κριτική σκέψη, για  ένα σχολείο …..σαν χαμογελαστή πολιτεία!!!

Όποιος όμως έχει τη δύναμη να ονειρεύεται δεν διστάζει να πληρώσει το τίμημα: φοβάται, απογοητεύεται, λυγίζει, πέφτει αλλά δεν εγκαταλείπει ποτέ, σε σημείο να αναρωτιέσαι: πού  βρίσκει τόση δύναμη; Μα που αλλού; Στο έμψυχο υλικό!!!

Σε αυτό το σημείο θα ήταν παράλειψή μου να μην αναφέρω την δύναμη και το συμπλήρωμα του ψυχικού μου αποθέματος από τον Εθελοντικό Πολιτιστικό Σύλλογο ΄΄ΚΥΤΤΑΡΟ ΧΑΛΕΠΑΣ΄΄ όπου υπήρξα  ιδρυτικό μέλος και συνεχίζω να στηρίζω τις δράσεις του και την αξιόλογη ομάδα του,που μας δένει μια ιδιαίτερη αμφίδρομη σχέση, εδώ και 11 χρόνια λειτουργίας του.

Τα 5 τελευταία χρόνια της εκπαιδευτικής πορείας του ταξιδιού μου τα πέρασα στο 11^Ο Δημοτικό Σχολείο Χανίων, το σχολείο που αν και βρέθηκα με ανάμεικτα συναισθήματα, αφού έφυγα παρά τη θέλησή μου από το 10^ο,μπορώ να ομολογήσω ότι αποχαιρετώ με τις ωραιότερες αναμνήσεις, με ένα σωρό δυνατές ανθρώπινες σχέσεις, με παιδιά που με ανατροφοδοτούσαν συνεχώς, που κυριολεκτικά με πλημμύριζαν από μηνύματα και πράξεις αποδοχής και αγάπης, συναδέρφους πραγματικά συνοδοιπόρους ,προοδευτικούς ,εργατικούς και αποτελεσματικούς ,γονείς που είχαν για σημαία τη συνεργασία και την συλλογικότητα, βοηθητικό προσωπικό και υπεύθυνη κυλικείου με μπέσα και αποτελεσματικότητα, συμπόρευση και συνύπαρξη με το προσωπικό των συστεγαζόμενων νηπιαγωγείων. Η τελική εορτή προς τιμή μου , είναι χαραγμένη με χρυσά γράμματα στο βιβλίο μου και όσα χρόνια και αν περάσουν δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ τα δάκρυα στα ματάκια των παιδιών, η συγκίνηση των μεγάλων, οι αγκαλιές και τα ζεστά λόγια μικρών και μεγάλων ,οι αφιερώσεις και τα δώρα των αγαπημένων συναδέρφων μου, καθώς και όλου του λοιπού προσωπικού, των γονέων και των μαθητών..

Στο κάδρο μου υπάρχει μια όμορφη συνεργασία και πολλές ευχαριστίες προς τη Διεύθυνση Α/θμιας Εκπαίδευσης Χανίων , όλους τους Διευθυντές της ,με το νυν και προηγούμενο ανθρώπινο δυναμικό, τον Σύλλογο Δασκάλων και Νηπιαγωγών Χανίων(Εκπαιδευτικών),Τον απερχόμενο Σχολικό Σύμβουλο, την νυν  Συντονίστρια Εκπαιδευτικού ΄Εργου, τον Πρόεδρο και όλα τα μέλη της Σχολικής Επιτροπής Α/θμιας Εκπαίδευσης Χανίων, το Δήμο Χανίων με τους εκπροσώπους του, Την Αντιπεριφέρεια Κρήτης με τους εκπροσώπους της ,το Πνευματικό Κέντρο Χανίων, το ChaniaFilmFestival,την Περιφερειακή Διεύθυνση Κρήτης,Αρκετούς φορείς και Υπηρεσίες , το ΕΚΦΕ ,το ΚΠΕ Βάμου, το Μουσείο Σχολικής Ζωής, το Γηροκομείο Χανίων, τον Ορίζοντα, τον ΄΄Δημόφιλο΄΄,το  ΄΄Χαμόγελο του Παιδιού΄΄Όμορφες συνεργασίες με Διευθυντές και εκπαιδευτικούς από άλλα σχολεία Α/θμιας και Β/θμιας Εκπαίδευσης και Ειδικά σχολεία, το Πολυτεχνείο και το ΕΛΜΕΠΑ Χανίων, τα έντυπα(Xανιώτικα Νέα) και ηλεκτρονικά μέσα ,καθώς και κοινωνικά δίκτυα της πόλης μας.

Συνεχίζω να πιστεύω ότι όλοι  μαζί , ενωμένοι ,μπορούμε «τον κόσμο εμείς να φέρουμε στα μέτρα μας, διασφαλίζοντας ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά μας» και στα πλαίσια αυτής της πίστης θα προχωρήσω από αυτό τον κύκλο της ζωής μου που κλείνει ,σε έναν άλλο που ανοίγει. Το ταξίδι θα το συνεχίσω , αναζητώντας την νέα Ιθάκη ,με την ελπίδα  ότι οι λέξεις μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο, μόνο αν μετασχηματιστούν σε κινητήριες δράσεις.Σε όλο αυτό το μάχιμο εκπαιδευτικό ταξίδι είχα την αμέριστη συμπαράσταση και εμπιστοσύνη της οικογένειάς μου, που τους ευχαριστώ όλους από καρδιάς και νομίζω ότι ήρθε ο καιρός να τους αφιερώσω περισσότερο χρόνο και χώρο, από τη νέα ζωή,που μόλις ξεκινά. Στυλοβάτες μου ήταν και τα φιλαράκια μου, μια σχέση που κρατά από τα μαθητικά και φοιτητικά μου χρόνια, που δεν έπαψαν στιγμή να με ανατροφοδοτούν και να με ενθαρρύνουν θετικά και ουσιαστικά.

Στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου της ζωής μου που κλείνει ,είναι χαραγμένες με ανεξίτηλο στυλό  οι λέξεις: ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ, ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ,  ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ, ΑΠΟΔΟΧΗ, ΠΙΣΤΗ,ΣΥΝΑΔΕΡΦΟΙ- ΜΑΘΗΤΕΣ- ΓΟΝΕΙΣ…ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΟΥ, ΣΧΟΛΕΙΑ ΣΑΝ ΔΕΥΤΕΡΑ ΣΠΙΤΙΑ ΜΟΥ…….ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!

Στις σελίδες του νέου βιβλίου μου, που μόλις δειλά ξεφυλλίζω, γράφω με αχνά γράμματα :ΕΛΠΙΔΑ, ΗΡΕΜΙΑ, ΞΕΚΟΥΡΑΣΗ, ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, ΠΡΟΣΦΟΡΑ,ΑΓΑΠΗ………….ΝΕΕΣ ΠΟΡΕΙΕΣ!!

Με εκτίμηση

Η Δασκάλα

Μαρία Κληματσάκη

φωτογραφία: depositphotos.com