Βρίσκεται στα νοτιοανατολικά της Κώ και δυτικά της Ρόδου. Έκταση: 63τ.χ. Πληθυσμός: περίπου 250 κάτοικοι.

Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία το νησί πήρε το όνομά του από τον Τήλο, γιό της αδελφής του Ήλιου, Αλίας. Όταν αυτή αρρώστησε σοβαρά, ο Τήλος, μετέβη στο νησί για να περισυλλέξει βότανα για τη θεραπεία της. Λίγο αργότερα, όταν η μητέρα του ανάρρωσε, ο Τήλος επέστρεψε στο νησί και έκτισε ιερό προς τιμή του Απόλλωνα-Ήλιου και του Ποσειδώνα.

Κατά τη ρωμαϊκή περίοδο οι ιστορικοί την αποκάλεσαν εσφαλμένα Αγάθουσα ή Τεύτλουσα (πρόκειται πραγματικότητας για το νησί Σεσκλί κοντά στη Σύμη).

Τον 14ο αιώνα ονομάστηκε από τους Ενετούς Comaro της Κύπρου Piscopia, Επισκόπια ή Πισκοπιά, ώστε να εξυπηρετηθούν τα κυριαρχικά δικαιώματά τους στο νησί. Παρ’ όλα αυτά, σε έγγραφο του 15ου αιώνα εξακολουθεί να χρησιμοποιείται παράλληλα, το ελληνικό όνομα της και μάλιστα με την τοπική προφορά, ως Ντήλος.

Μοναδικό φαινόμενο αποτελεί η απομόνωση στο νησί δύο ομάδων ελεφάντων που προσαρμόστηκαν στις νέες συνθήκες του περιβάλλοντος και εξελίχθηκαν σε ελέφαντες-νάνους, ύψους 1,20 μέτ. Έως 1,50 μ. Στο σπήλαιο Χαρκαδιό της Μισαριάς έγιναν συστηματικές παλαιοντολογικές ανασκαφές, κατά τις οποίες έχουν ανακαλυφθεί τα οστά 38 νάνων ελεφάντων πριν από 50.000 χρόνια…

Το ανωτέρω είναι τμήμα του κειμένου για την Τήλο που περιλαμβάνεται στο βιβλίο «Πενήντα Μικρονήσια της Ελλάδας» Φωτογράφηση, κείμενα φωτογραφιών Λίζα Έβερτ και εισαγωγικά κείμενα: Γεράσιμος Αποστολάτος, Πέλλη Φωτιάδη. Εκδόσεις Αστερισμός.