Σοκ έχει προκαλέσει ο θάνατος ενός 48χρονου άντρα στον Πύργο, ο οποίος νοσηλευτόταν σε κρίσιμη κατάσταση στο νοσοκομείο μετά από τσίμπημα αράχνης.
Ο 48χρονος που βρισκόταν στην Ηλεία για διακοπές, δέχθηκε το τσίμπημα χωρίς να το καταλάβει. Όταν ένιωσε οξύ πόνο στο πόδι επισκέφθηκε ορθοπεδικό και στη συνέχεια οδηγήθηκε στο νοσοκομείο. Η κατάστασή του παρουσίασε ραγδαία επιδείνωση, με την κλινική του εικόνα να είναι περίεργη και τα συμπτώματα που παρουσίασε να παραπέμπουν σε δηλητηριώδες τσίμπημα. Ο άτυχος άνδρας ήταν διασωληνωμένος στη ΜΕΘ και δυστυχώς, παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες των γιατρών, εξέπνευσε.
Μιλώντας το πρωί της Παρασκευής (09/08) στην ΕΡΤ, ο Δημήτρης Χατζηγεωργίου, μέλος ΕΟΔΥ και λοιμωξιολόγος, αναφέρθηκε στο περιστατικό και εξήγησε ορισμένα πράγματα για τις δηλητηριώδεις αράχνες, το τσίμπημα των οποίων μπορεί να έχει θανατηφόρες συνέπειες για τον άνθρωπο.
“Το τσίμπημα της αράχνης, το δήγμα, όπως λέγεται, είναι σπάνιο περιστατικό την ιατρική. Οι αράχνες που υπάρχουν στον κόσμο είναι πολλές χιλιάδες είδη, αλλά από αυτές ένας πολύ μικρός αριθμός είναι δυνατόν να προκαλέσουν με το δηλητήριό τους τοξική βλάβη στον άνθρωπο. Είναι κάτι σπάνιο. Οι θάνατοι από αράχνη στις ΗΠΑ, όπου γίνεται μια συστηματική καταγραφή των περιστατικών, είναι από τρεις έως πέντε τον χρόνο σε έναν πληθυσμό που είναι 350-360 εκατομμύρια” δήλωσε ο κ. Χατζηγεωργίου.
Δηλώνοντας ότι όλες οι αράχνες έχουν δηλητήριο, εξήγησε πως “είναι λίγες οι αράχνες που έχουν δηλητήριο τόσο ισχυρό, ώστε να προκαλέσουν βλάβη στον άνθρωπο. Οι δύο κατηγορίες, γιατί δεν είναι μεμονωμένα είδη, έχουν και κάποιες μικρές παραλλαγές, είναι τα εξής: η μία είναι η “μαύρη χήρα”(και η παραλλαγή της, που τη συναντάμε στην Ευρώπη και έχει λίγο διαφορετική όψη) και η άλλη είναι η “καφέ Ερημίτισσα”, η οποία υπάρχει σε όλο τον κόσμο και υπάρχει και στην περιοχή τη δική μας”.
Σε ερώτηση της δημοσιογράφου για το κατά πόσο μπορεί ο άνθρωπος να καταλάβει ότι τον έχει τσιμπήσει αράχνη και πόσο χρόνο χρειάζεται για να αισθανθεί πόνο, ο κ. Χατζηγεωργίου απάντησε: “Η αλήθεια είναι ότι σε κάποιες περιπτώσεις, από τα περιστατικά που έχουν καταγραφεί, ο άνθρωπος το καταλαβαίνει άμεσα το τσίμπημα, γιατί ο πόνος είναι ιδιαίτερα οξύς. Ειδικά από την “μαύρη χήρα”, ο πόνος είναι άμεσος μετά το τσίμπημα. Υπάρχουν, όμως, και περιπτώσεις όπου ο πόνος μπορεί να καθυστερήσει ή ο πόνος υπάρχει μεν, αλλά δεν δίνει μεγάλη σημασία ο ίδιος ο πάσχων και μπορεί να περάσουν κάποιες ώρες. Το θέμα είναι πως όσο περισσότερες ώρες περνούν, χωρίς να παρθούν κάποια μέτρα και να δοθούν ο πρώτες ιατρικές βοήθειες, τόσο χειρότερο είναι για τον άνθρωποι”.
Αναλύοντας τη δράση του δηλητηρίου, είπε πως “το δηλητήριο εισχωρεί, πηγαίνει στο αίμα και προκαλεί διάφορες διαταραχές από το αυτόνομο νευρικό σύστημα, δηλαδή κάνει εφιδρώσεις, ταχυπαλμίες, μυϊκούς σπασμούς, αυξάνεται η πίεση, κάνει αρρυθμίες στην καρδιά. Σε βαριές περιπτώσεις μπορεί να φτάσει σε πνευμονικό οίδημα ή και μεγάλη πτώση της πίεσης. Ανάλογα με το είδος της αράχνης μπορεί να κάνει και μόλυνση, δηλαδή καταστροφή των ερυθρών αιμοσφαιρίων, καταστροφή του αίματος, οξεία νεφρική ανεπάρκεια κλπ. Είναι πολλές οι πιθανές επιπτώσεις που μπορεί να έχει το δηλητήριο. Σπάνιες μεν, αλλά μπορεί να συμβούν”.
“Συνήθως υπάρχει κάποια ευαισθησία” πρόσθεσε, και υπογράμμισε πως “αυτοί που είναι πιο ευάλωτοι είναι τα παιδιά ή οι άνθρωποι που έχουν μικρό σωματικό βάρος. Ειδικά τα παιδιά. Εκεί οι επιπτώσεις είναι πιο σοβαρές από έναν ενήλικα. Αλλά και στον ενήλικα μπορεί να συμβούν διάφορες επιπλοκές που ίσως οδηγήσουν στον θάνατο. Είναι θέμα του τι είδους επιπλοκή θα εμφανιστεί, ώστε αν θα μπορέσει ο άνθρωπος να ανταποκριθεί σε αυτή και να την ξεπεράσει”.
Όσον αφορά στο αντίδοτο, ο λοιμωξιολόγος τόνισε τα εξής: “Για τη “μαύρη χήρα” υπάρχει αντίδοτο και γνωρίζω ότι υπάρχει και στην Ελλάδα. Για την “καφέ Ερημίτισσα” δεν υπάρχει σε όλη την Ευρώπη. Υπάρχουν σε κάποιες μεμονωμένες χώρες κάποια σκευάσματα, που τα έχουν κατασκευάσει οι ίδιες οι χώρες, δεν είναι εμπορικά σκευάσματα, κα έχουν χρησιμοποιηθεί στη Νότια Αμερική. Εκτός απ’ αυτό, μπορεί να φαίνονται ίδιες οι αράχνες αλλά το δηλητήριό τους να μην είναι το ίδιο, οπότε το αντίδοτο που χρησιμοποιείται στη Νότια Αμερική δεν σημαίνει ότι είναι το ίδιο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην Ευρώπη, είναι διαφορετικά πολλές φορές”.
Τέλος, ο κ. Χατζηγεωργίου έστειλε ένα σημαντικό μήνυμα, λέγοντας: “Δε βάζουμε ποτέ τα χέρια μας και τα πόδια μας βέβαια εκεί που δεν βλέπουμε. Ποτέ δεν πάμε να ακουμπήσουμε ένα μέρος που είναι σκοτεινό, κρυφό, κάτω από μια πέτρα ή ένα ξύλο. Πρώτα σηκώνουμε το ξύλο, κάνουμε την κίνηση αυτή, και μετά πάμε να πιάσουμε”.