Γράφει ο Βαγγέλης Πάλλας
Δημοσιογράφος I.J.F.
…Έτσι μικρό ήταν τ’όνειρό μας, μα τούτο τ’όνειρο ήταν τ’όνειρο, όλων των πεινασμένων και των αδικημένων….
ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ
Η «συμφωνία» που οι χώρες της Ευρωζώνης και η Τρόϊκα επέβαλαν στην ελληνική κυβέρνηση κατά την διάρκεια της 13ης Ιουλίου 2015 (η νύχτα της ντροπής) ήταν ένα επαχθές κείμενο για ένα προοδευτικό πρόγραμμα, και δεν είναι μόνο επικίνδυνη για την Ελλάδα, αλλά και για τους πολίτες σε όλη την Ε.Ε.
Στα θεσμικά όργανα της Ε.Ε. υπάρχει ένας στεναγμός ανακούφισης, αφού το πρώτο εμπόδιο για την επιβολή των αντιδημοκρατικών και νεοφιλελεύθερων πολιτικών, απέναντι στην Eurocrisis του 2010 πέρασε.
Δεν ήταν μόνο οι Έλληνες που έχασαν, αλλά και εκείνοι οι ευρωπαίοι που αναζητούν εναλλακτικές λύσεις στη λιτότητα.
Οι προοδευτικές δυνάμεις στην Ευρώπη επαναξετάζουν τα επόμενα τους βήματα, απέναντι στο αντι-δημοκρατικό χαρακτήρα της ONE, με τις παράλληλες δράσεις της ΕΚΤ και της ευρωομάδας (Υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης)
Οι διαπραγματεύσεις εκείνο το βράδυ τελείωσαν με πλήρη «υποταγή» της ελληνικής κυβέρνησης στις απαντήσεις των δανειστών απειλώντας την με αποβολή από την Ευρωζώνη.
Η Ευρώπη τους. Η καθορισμένη χρήση των κυρώσεων και των απειλών κατά της ελληνικής κυβέρνησης δεν πρέπει να αποτελέσει έκπληξη σε όσους έχουν παρακολουθήσει την Ε.Ε. στην Eurocrisis, που είχε τις ρίζες της στην απόκλιση που δημιουργήθηκε από το κοινό νόμισμα με νικητές και ηττημένους.
Ο δρόμος για μετωπική επίθεση κατά του κοινωνικού κράτους, και εργασίας σε όλη την Ευρώπη, συντονίστηκε από τις κυβερνήσεις, τα ΜΜΕ, και τα μεγάλα επιχειρηματικά Lobby.
Για το σύνολο της Ε.Ε. το ευρώ έχει γίνει η κύρια κινητήρια δύναμη για την ένταξη αλλά και για την επιβολή μιας πιο αυταρχικής και νεοφιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής.
Μια ελληνική έξοδος από το ευρώ θα μπορούσε να δημιουργήσει πρόβλημα στην «νεοφιλελεύθερη ολοκλήρωση».
Γι’αυτό το λόγο κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων της 13 Ιουλίου 2015 τα επιχειρηματικά λόμπι ήταν σε ανησυχία. Φοβήθηκαν ότι η Ελλάδα θα κερδίσει εξαιρέσεις στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, που θα ήταν εμπόδιο στις σαρωτικές νεοφιλελεύθερες οικονομικές μεταρρυθμίσεις που είχαν δρομολογήσει σε άλλες χώρες της Ευρωζώνης .
Καθώς δεν υπήρχε σχέδιο Β΄η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ήταν εύκολο θύμα. Ήδη «οι 5 πρόεδροι» Γιουνκέρ, Τούσκ, Schulz, Ντράγκι και Ντάϊσεμπλουμ, όλοι τους ήταν επιθετικοί για την Ελλάδα και καταθέσανε ένα γενικό σχέδιο για τα επόμενα βήματά τους.
Αυτά τα σχέδια των 5 προέδρων είναι πρόκληση για τα κοινωνικά κινήματα και άλλες προοδευτικές δυνάμεις στην Ευρώπη, όχι μόνο να δράσουνε αλληλέγγυα με τους Έλληνες που αγωνίζονται κατά της λιτότητας αλλά και για την δική τους θωράκιση απέναντι στα νεοφιλελεύθερα μέτρα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πολύ «αθώα» πίστεψε ότι οι πιστωτές θα λάβουν σοβαρά υπόψη την δημοκρατική βούληση των Ελλήνων τις 25 Ιανουαρίου και 5ης Ιουλίου 2015, ωστόσο τα αποτελέσματα προκάλεσαν την οργή στους Γερμανούς και τους συμμάχους τους.
Είχαν ένα στόχο να τιμωρήσουν τους αντάρτες και όποιους τους ακολουθούν.
Ένα τέτοιο περιβάλλον στην Ε.Ε. είναι πολύ περιορισμένο να φιλοξενήσει 19 διαφορετικά όνειρα. Ήταν εύκολο να επιβάλλουν το ίδιο νόμισμα στην Αυστρία, Κύπρο, Λουξεμβούργο, Ισπανία, σε λαούς που δεν έχουν κοινή ιστορία, κοινή πολιτική κουλτούρα ή βιοτικό επίπεδο ή γλώσσες.
Για τους αριστερούς, ακτιβιστές και συνδικαλιστές η σκέψη και η στάση είναι η καλύτερη επιλογή.
Η ελληνική κρίση αποδεικνύει ότι το ενιαίο νόμιμα είναι ενάντια στις λαϊκές μάζες.
Ποιός μπορεί να φαντασθεί ότι το ενιαίο νόμισμα θα μπορούσε μια μέρα να φιλοξενήσει μια αριστερή κοινωνική πολιτική, έχοντας αναγκάσει τον Έλληνα Πρωθυπουργό να εφαρμόσει αυστηρές νεοφιλελεύθερες πολιτικές.
Μόλις η Ελλάδα έθεσε τα μεγάλα ερωτήματα. Τώρα αποκάλυψε το πραγματικό πρόσωπο της Ευρώπης.
2 Κύπριοι ακαδημαϊκοί, οι καθηγητές στο τμήμα οικονομικών του Πανεπιστημίου Κύπρου Σοφρώνης Κληρίδης και Μάριος Ζαχαριάδης προειδοποιούν ότι στην περίπτωση που η Ελλάδα αποχωρήσει από την Ευρωζώνη, ενδεχομένως να ακολουθήσουν και άλλες, όπως η Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία και Κύπρος. Αυτό δήλωσε ο Μάριος Ζαχαριάδης στο ΚΥΠΕ.
Αντιθέτως ερωτηθείς ο Σοφρώνης Κληρίδης, εκτίμησε ότι είναι πολύ αρνητικό για την Ελλάδα, νομίζω και όλη την Ευρώπη, για πολιτικούς περισσότερο λόγους.
Το δίλημμα είναι κοινό για όλους τους αριστερούς, η αριστερά στην Ελλάδα και την Ευρώπη χρειάζεται να διαφυλάξει την ενότητα της απέναντι στους δεξιούς ευρωπαίους ηγέτες, διότι μόνο αυτή η προοπτική δίνει τη δυνατότητα για μια κοινωνική και δημοκρατική Ευρώπη.
Ο στόχος της Ε.Ε. και των ηγετών της, μετά τις εκλογές της 25 Ιανουαρίου 2015, ήταν να σαρώσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο κακός δάσκαλος θα μπορούσε να κάνει άλλες χώρες του νότου να τον ακολουθήσουν.
Το δίλημμα είναι ενότητα της αριστεράς ή βαρβαρότητα;