Του Νίκου Τζάρα
Πέρασαν 44 χρόνια Μαζί με δεκάδες φοιτητών από όλες τις πανεπιστημιακές σχολές της Θεσσαλονίκης, άγνωστοι μεταξύ μας οι πιο πολλοί κατηφορίζαμε για το Πολυτεχνείο Θεσσαλονίκης. Από πάνω διάφοροι αγανακτισμένοι ,φοιτητές και μη μας πέταγαν πέτρες και ξύλα. Οι περισσότεροι από εμάς δεν ανήκαμε σε καμία οργάνωση , αυτόνομοι , εξ άλλου οργανωμένοι ήσαν έτσι κι αλλιώς λιγώτεροι και αυτοί σε καθεστώς παρανομίας. Μετά την υποδοχή και το τσεκάρισμα Βρεθήκαμε στο Πολυτεχνείο. Στους τοίχους της σχολής συνθήματα:
ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ.ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ -ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ. ΨΩΜΙ ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. ΕΞΩ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ.
Κόσμος πολύς. Μάτια φλογισμένα. Κτύποι από τις καρδιές. Χαμόγελα. Χειρονομίες ζεστέςαπό τους παλιούς μυημένους και μή . Ο ραδιοφωνικός σταθμός αναμετάδιδε τα μηνύματα του Πολυτεχνείου της Αθήνας και μετάδιδε παρόμοια συνθήματα και τραγούδια του Αγώνα.
Στην μεγάλη συνέλευση η αποθέωση της Αμέσοδημοκρατίας στην πράξη . Συμμετοχή και Συναπόφαση. Λόγοι περιεκτικοί και στοχευμένοι .κλίμα Ενότητας . Θα μέναμε εκεί όπως και τα αδέλφια μας στο Πολυτεχνείο της Αθήνας. Και μείναμε μέχρι που εμφανίστηκαν οι στρατιώτες, η Αστυνομία. και ο Πρύτανης.
Ακολούθησαν προπηλακισμοί και συλλήψεις.
Η εμπειρία συμμετοχής σε ένα κοινό αγώνα και το πνεύμα ενότητας κράτησε μέχρι την Μεταπολίτευση. Ϋστερα για χρόνια πολλά αναλωθήκαμε σε μεταξύ μας αντιπαραθέσεις για ζητήματα στρατηγικής και τακτικής ενώ ο κοινός εχθρός συνέχισε και συνεχίζει το ανόσιο έργο του με άλλα μέσα .
Κάποιοι από αυτούς που ήταν εκεί κάνουν πως δεν τρέχει τίποτα. Θα τους δούμε ξανά και αύριο στην πορεία και θα κάνουμε πως δεν τους βλέπουμε . Θα κάνουν και αυτοί το ίδιο και οι πιο θρασείς από αυτούς θα μας χαιρετίσουν χαμογελώντας . Ίσως μας πλησιάσουν κιόλας για να θυμίσουν παλιές ιστορίες και πως ο αγώνας τώρα δικαίωνεται ( Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ με όλες τις εκδοχές του). Σκέτη μελαγχολία. Και όμως θα πάμε με τους συντρόφους που εξακολουθούν να επιμένουν να τιμούν τους νεκρούς τους, συνεχίζοντας τον δρόμο που εκείνοι χάραξαν με το αίμα τους. Το δρόμο του Νοέμβρη.
Το ξέρουμε…
Το να βλέπετε αυτά τα μηνύματα μπορεί να είναι κουραστικό. Και να είστε σίγουροί ότι ούτε κι εμείς βρίσκουμε κάποια ευχαρίστηση από το να τα γράφουμε... Όμως αυτό το μήνυμα δεν αφορά εμάς. Αφορά κάτι πολύ πιο σημαντικό: την επιβίωση της ανεξάρτητης, μαχητικής δημοσιογραφίας στην Kρήτη.
Η στήριξη σας είναι σημαντική γιατί μας επιτρέπει να:
- - Κάνουμε ρεπορτάζ χωρίς φόβο και εξαρτήσεις. Κανείς δεν μας υπαγορεύει τι να πούμε ή τι να αποσιωπήσουμε.
- - Κρατάμε τη δημοσιογραφία μας προσβάσιμη σε όλους, ακόμη και σε αυτούς που δεν έχουν την ικανότητα να πληρώσουν. Χωρίς paywall, χωρίς προνόμια μόνο για όσους έχουν την οικονομική δυνατότητα.
Η απλή αλήθεια είναι ότι τα έσοδα διαρκώς συρρικνώνονται. Αν πιστεύετε ότι μια πραγματικά ελεύθερη ενημέρωση είναι ζωτικής σημασίας για τη δημοκρατία και τον έλεγχο της εξουσίας, τότε δώστε μας τη δύναμη να συνεχίσουμε.
Σας ευχαριστούμε θερμά.
