Οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι στην Κρήτη συνασπίζονται μόνο όταν είναι να αντι-δράσουν σε κυβερνητικές αποφάσεις που πλήττουν τα συμφέροντά τους, όπως συμβαίνει τώρα με τους δασικούς χάρτες. Μήπως όμως θα ήταν πιο σοφο να πράττουν πριν χρειαστεί να αντιδράσουν;
Μέσω των κινητοποιήσεων για τους δασικούς χάρτες ο αγροτικός πληθυσμός σε όλη την Κρήτη βρισκεται σε κινητοποίηση. Πραγματοποιούνται συζητήσεις και ζυμώσεις γύρω από το θέμα. Άραγε, γιατί η συζήτηση να μείνει μόνο σε αυτό το επίπεδο και να μην γίνει και ένα επόμενο βήμα; Οι διαμαρτυριες μπορούν να αποτελέσουν μια καλή πρώτη μαγιά για μια κινητοποίηση των αγροτών σε βάθος χρόνου με στόχο τη διαμόρφωση στρατηγικής που θα τους απεγκλωβιζει από τα σημερινά αδιέξοδα, για μια σειρά ζητήματα που αφορούν την επιβίωσή τους. Έτσι ώστε αυτή να έχουν την πρωτοβουλία των κινήσεων και να διαμορφώνουν το πλαισιο της ίδιας της ζωής τους.
Ο Δρ. Κωνσταντινος Χαρτζουλάκης σε μία πρόσφατη συνέντευξή του παρουσιάσε μια σειρά από ζητήματα που σχετίζονται με την αγροτική παραγωγή. Κινήσεις που πρέπει να γινουν για να μπορέσει ο αγρότης του τόπου μας να εξέλθει της κατάστασης στην οποία βρίσκεται και να αποτελέσει ξανα η αγροτική παραγωγή κυριαρχο πυλώνα της τοπικής οικονομίας.
Σίγουρα, η αρνητική εμπειρία από την αποτυχία των συνεταιρισμών τη δεκαετία του 1980, η μη απόδοση μέχρι και σήμερα ευθυνών για όσα έγιναν δε βοηθά την κτάσταση αφού πάντα πλανάται η αίσθηση ότι οι συνεταιρισμοί εξυπηρετούν σκοπιμότητες. Στρεβλώθηκε η έννοια της ενεργής συμμετοχής στα κοινά, η εμπιστοσύνη στους θεσμούς καταρρακώθηκε. Το πιο μεγάλο κόστος από αυτή τη στρέβλωση την πληρώνουν οι αγρότες αφού η κατάσταση δεν παλεύεται ατομικά, παρα μόνο συλλογικά. Όπως τώρα συλλογικά αγωνίζονται για τους δασικούς χάρτες.
Ένα πρώτο βήμα που πρέπει να γίνει είναι η οργάνωση των αγροτών σε ομάδες παραγωγών:
Με τις ομάδες παραγωγών, όπως μας είχε πει ο κ. Χαρτζουλάκης, επιτυγχάνεται σύνδεση με την αγορά, επώνυμο προϊόν (brand name), δυνατότητα αξιόπιστης τεχνικής υποστήριξης, συνεχής προσαρμογή στις μεταβαλλόμενες απαιτήσεις της αγοράς, έλεγχος κόστους παραγωγής, εκπαίδευση των παραγωγών, μεγιστοποίηση αποδόσεων, βελτίωση ποιότητας, διάθεση μεγάλου όγκου παραγωγής, καλύτερη διαπραγματευτική ικανότητα, δυνατότητα συμμετοχής σε προγράμματα χρηματοδότησης, προστασία του περιβάλλοντος και εφαρμογή φιλο-περιβαλλοντικών πρακτικών σε μεγάλη κλίμακα.
Σε άλλες χώρες η πλειοψηφία των αγροτών λειτουργούν έτσι και πετυχαίνουν την αύξηση του εισοδήματός της καθώς και τη βελτίωση των προϊόντων τους.
Ενώ στην Ελλάδα το μερίδιο αγοράς των συνεταιρισμών είναι μόλις 18%, ο μέσος όρος των 27 χωρών της Ε.Ε. είναι 40% και σε χώρες όπως η Φιλανδία, η Ολλανδία και η Δανία ξεπερνά το 60%.
Μέσα από τις ομάδες παραγωγών μπορούν μετά και τα οφέλη της αγροτικής έρευνας να περάσουν στον αγρότη.
Η ζήτηση αγροτικών προϊόντων αυξάνεται σε παγκόσμιο επίπεδο και ιδιαίτερα η Κρήτη έχει ιδανικές εδαφοκλιματολογικές συνθήκες για την παραγωγή ποιοτικών αγροτικών προϊόντων.
Είναι καιρός να το εκμεταλλευθούμε. Ειναι καιρος οι αγρότες να απαιτήσουν από τις κυβερνήσεις να εφαρμόσουν ένα πραγματικό εθνικό σχέδιο για την ανασυγκρότηση της αγροτικής γης που θα αντιμετωπίζει τα προβλήματα και τις αδυναμίες του παρελθόντος και θα θέτει στόχους και θα αναδεικνύει τα πλεονεκτήματα που υπάρχουν.
Μόνο έτσι μπορεί να υπάρχουν μέλλον για τους αγρότες, για όλους μας. Ειδικά σήμερα, λόγω και πανδημίας, αυτό είναι μονόδρομος.