Ας μην έχουμε ψευδαισθήσεις.
Το “Μένουμε Σπίτι” πέτυχε στην Ελλάδα γιατί ο Έλληνας ξέρει ότι αν δε μείνει σπίτι έτσι μπάχαλο που είναι το κράτος δεν υπάρχει περίπτωση να τη γλιτώσει.
Γνωρίζει ότι τα νοσοκομεία είναι υποστελεχωμένα και υποχρηματοδοτημένα, ότι ο ιδιωτικός τομέας είναι κερδοσκοπικός και σε κατάσταση κρίσης λειτουργεί καιροσκοπικά, γνωρίζει ότι δεν έχει άλλη επιλογή από το να μείνει σπίτι.
Δεν πιστεύει την κυβέρνηση όταν λέει ότι έχει σχέδιο, πιστεύει τους γιατρούς που του λένε ότι δεν έχουν ιατρικό εξοπλισμό και δεν έχουν τα κατάλληλα μηχανήματα να δώσουν τη μάχη όπως πρέπει.
Και γι’ αυτό μένει, στη συντριπτική του πλειοψηφία, σπίτι.
Μένει σπίτι, γιατί όπως και η κυβέρνηση γνωρίζει ότι αυτή είναι η μόνη βιώσιμη στρατηγική που έχει για να μην τα τινάξει.
Γιατί και η κυβέρνηση ρίχνει όλο το βάρος της ευθύνης στο κάθε πόλίτη, επειδή και η ίδια γνωρίζει ότι αν ο πολίτης δεν ευθυγραμιστεί, δε μας σώζει τίποτα.
Βεβαίως, αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι η κυβέρνηση έδρασε γρήγορα, ότι υπήρχε ένα σχέδιο το οποίο βασιζόταν στην πραγματικότητα όπως έχει διαμορφωθεί μετά από 10 χρόνια βαριάς λιτότητας που έχει αποσαρθρώσει και το δημόσιο σύστημα υγείας, ότι έκανε όσα μπορούσε, έστω αυτή την ύστατη στιγμή για να βελτιώσει τις άμυνες και ότι λαμβάνοντας υπόψη το πολιτικό πρόσημο της κυβέρνησης – που είναι νεοφιλελεύθερο – έκανε υπερβάσεις πολιτικές. Και θα χρειαστούν πολλές ακόμη.
Γιατί ακόμη και αν βρεθεί φάρμακο ή εμβόλιο για τον κορωνοϊό, ακολουθεί μια βαριά και βαθιά κρίση σε μία διεσπασμένη Ευρώπη, όπου οι χωρές του Βορρά συνεχίζουν με την ίδια αλαζονεία να κουνούν το δάκτυλο στις χώρες και στους λαούς του νότου, σα νέοι αποικιοκράτες…
Εκεί, στο μετά, θα μετρηθούμε όλοι μας. Και θα φανεί το ύψος μας.