Ας μην ανησυχούν οι ξενοδόχοι! Ο τουρισμός στα σπίτια είναι ένας επιπλέον τουρισμός

Ο τουρισμός στα σπίτια είναι μια μορφή εναλλακτικού τουρισμού. Δεν είναι τουρισμός που κόβεται απ’ τα ξενοδοχεία, αλλά είναι ένας επί πλέον τουρισμός.

Δεν τον θέλομε;

Γιατί;

Αφήνει περισσότερα χρήματα στο κοινωνικό σύνολο απ’ ότι ο τουρισμός με τα βραχιολάκια.

Χωρίς να υποτιμούμε την προσφορά και την ποιότητα των ξενοδοχείων. Όμως ποιότητα και φιλοξενία και γνωριμία με τον ντόπιο πληθυσμό και γνωριμία με τους ανθρώπους παρέχει και ο τουρισμός στα σπίτια. Οι ιδιοκτήτες τους θεωρούν επισκέπτες τους και όχι πελάτες. Τους γνωρίζουν τοποθεσίες και μέρη να επισκεφθούν. Θάλασσες που δεν τις λέμε παντούν γι ανα μην καταστραφούν απ’ τον μαζικό τουρισμό. Οι τουρίστες νοικιάζουν αυτοκίνητα, βάζουν βενζίνη, πηγαίνουν στις ταβέρνες των περιοχών και εκτός των περιοχών, ψωνίζουν τρόφιμα, μαγειρεύουν. Πολλές φορές με τις συνταγές μας. Το χρήμα απ’ τον τουρισμό διοχετεύεται ελεύθερα στο σύνολο και όχι μόνο στα κυκλώματα. Ίσως αυτό ενοχλεί.

Όμως τα κυκλώματα τα τουριστικά δεν πρέπει ν’ ανησυχούν τι τους πειράζει αν το επί πλέον χρήμα κυκλοφορήσει ελεύθερα στην αγορά; Βέβαια, ξεφεύγει της Παγκόσμιας Αγοράς που καναλιάρεται και κυκλοφορεί στην δική μας αγορά. Αλλά εμείς, την δική μας αγορά ξέρομε, αυτή μας ενδιαφέρει.

Και αυτοί που είναι να πάνε στα ξενοδοχεία πάνε. Οι εναλλακτικοί δεν πάνε στα ξενοδοχεία. Πώς θα πας στα ξενοδοχεία με δίδυμα 9 μηνών; Πως θα πας στα ξενοδοχεία με τον σκύλο σου; Απαγορεύεται. Πως θα πας στο ξενοδοχείο με μωρό 40 ημερών; Πώς θα ζητήσεις απ’ το ξενοδοχείο κούνια; Καροτσάκι; Οι ιδιοκτήτες όμως τους εξυπηρετούν. Γιατί τους θεωρούν επισκέπτες τους. Και παίρνουν το καροτσάκι του παιδιού τους ή την κούνια που δεν τους χρειάζεται προς το παρόν και τους την πάνε. Και ό,τι χρειαστούν τηλεφωνιούνται και τους εξυπηρετούν. Και, γίνεται και γνωριμία με τους λαούς. Και βλέπομε πως μας αρέσουν τα ίδια πράγματα. Με τις «γωνιές» που φιάζουν στους εξώστες και στις αυλές για ν’ απολαύσουν καλλίτερα ένα δειλινό ή την ανατολή, μας θυμίζουν τους εαυτούς μας που την «βρίσκομε» και μεις έτσι. Και συνειδητοποιούμε πως όταν δεν μπαίνουν οι σκοπιμότητες οι πολιτικές οι άνθρωποι όλων των λαών είμαστε ίδιοι. Και αυτό είναι πολύ παρήγορο!

Ας μην ανησυχούν οι ξενοδόχοι.

Ο εναλλακτικός τουρισμός δεν θα πήγαινε ποτέ σε ξενοδοχεία.

Βιβή Κατωμεριτάκη