Του Αλέξανδρου Κουτσομητόπουλου *
Ας ζητήσουμε την επαναφορά της “Συνθήκης των Σεβρών” , όπως και την Αναθεώρηση της “Συνθήκης του Μοντρέ που ενδιαφέρει ιδιαίτερα τη Ρωσία! Για να μην ξεχνιόμαστε – δύο – ήταν και παραμένουν – οι βασικές “Αναθεωρητικές Δυνάμεις” μετά τους δύο Παγκόσμιους Πολέμους στην Ευρώπη: Η Γερμανία και η Τουρκία!
Η μεν Γερμανία επεδίωξε κσι το πέτυχε – σχεδόν ολοκληρωτικά τη πλήρη αναθεώρηση της “Συνθήκης των Βερσαλλιών” ( 1920 ) & της “Συμφωνιών του Πότσνταμ” ( 1945 ).
Η δε Τουρκία ( “Ο Μεγάλος Ασθενής του Βοσπόρου” που η γεωπολιτική της θέση προκαλούσε συχνά , όπως και τα τελευταία χρόνια,ένα “Ανατολικό Ζήτημα” για την Ανθρωπότητα ) με την αμφισβήτηση – αρχικά – της Συνθήκης των Σεβρών…
Τη de – facto Αναθεώρση της “Συνθήκης της Λωζάνης” με το διωγμό των Ελλήνων της Τουρκίας μεταξυ 1955΄ – 1964 ΚΑΙ τώρα την… de – jura Αναθεώρηση καταβαράθρωση της που ζητά,
Την Άρνηση αποστρατιωτικοποίησης και ελεύθερης διέλευσης των “Στενών του Βοσπόρου”, μη δεχόμενη “να αναθεωρήσει” τη “Συνθήκη του Μοντρέ” ( 1936) που της ζητά η Ρωσία εδώ και δεκαετίες, επιμένοντας σ΄ένα ασφυκτικό έλεγχο πλεύσης και διέλευσης που εν μέρει της το επιτρέπει μέχρι τώρα η Συνθήκη του Μοντρέ.
Την Αμφισβήτηση και από πάνω τις απιελές για “τη μη ισχύ” της “Συνθήκης Ειρήνης μεταξύ Ελλάδας – Ιταλίας ΚΑΙ των Συμμάχων” του 1947, αρνούμενη κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου την παραχώρηση από την Ιταλία της μέχρι τότε υπό ξένη κατάκτηση Δωδεκανήσου ( Οθωμανική Αυτοκρατορία – Ιταλία) εκεί που ανήκει και— “αυτοπροσδιορίζονται” οι κάτοικοι της, δηλαδή στην Ελλάδα.
Η “παραχώρηση” της Δωδεκανήσου ήταν ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ κέρδος των τεράστιων θυσίων του ελληνικού λαού στον Αντι-αξονικό – Αντιφασιστικό και Αντιιμπεραιλσιτικό Αγώνα. Και η άρχουσα τάξη της Τουρκίας , ο “Επιτήδειος Ουδέτερος” στο Β΄Π.Π. και ενεργός οικονομικός συνεργάτης της ναζιστικής Γερμανίας, το θέτει υπό αμφισβήτηση λόγω “χαμένων οθωμανικών οραμάτων” και “ιστορικού ρεβανσ- σιμού” ( “revans”)..
Τη de – facto Αναθεώρηση της “Συνθήκης της Ζυρίχης” για την Ανεξαρτησία της Κυπρου με το πρόσχημα “προστασίας της μειονότητας της” στο νησί ( όπως η ναζιστική Γερμανία κηρύσσοντας το 2ο Π.Π.το 1939 εισέβαλε στη Τσεχοσλαβακία & την Πολωνία και τις προσάρτησε για να “προστατέψει τις μειονότητες των ομογενών της” ), παραμένοντας επί 43 χρόνια σαν στρατιωτική κατοχική δύναμη, επιπλέον εποικίζοντας τις υπό κατοχή περιοχές με δεκάδες χιλιάδες και παραπάνω “ομοεθνείς της”, επίσης κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου που απαγορεύει τον εποικισμό μιας για οποιαδήποτε λόγο στρατιωτικά κατακτημένης η υπο προστασία περιοχής,
Διατηρεί το “δικαίωμα κήρυξης πολέμου” για την “επίλυση” διαφορών, πατραβιάζοντας τον Καταστατικό Χάρτη του Ο.Η.Ε που το αποκλείει, για ζητήματα που πρέπει να να λύνονται με διεθνή διαιτησία και ενώπιον οργάνων της διεθνούς δικαιοσύνης, όπως για παράδειγμα απέναντι στην Ελλάδα για το ζήτημα της επέκτασης από 3 σε 12 μιλία της “αιγαιλιάτιδας ζώνης” αποκλειστικής κυριαρχίας σε νησιά της ελληνικής επικράτειας στο Αιγαίο , όπως επίσης και για την περίπτωση οικονοιμικής εκμετάλλευσης του υποθαλλάσιου πλούτου στα όρια της υφαλοκρηπίδας των νησιών του Αιγαίου, η οποία για την Τουρκία “δεν” υπάρχει, παρά το γεγονός ότι η ύπαρξη υφαλοκρηπίδας και για τα νησιά είναι κατοχυρωμένη από το 1982΄ με τη “Σϋμβαση του Ο.Η.Ε. για το Δίκαιο της Θάλασσας” σαν ζώνη αποκλειστικής εθνικής οικονομικής εκμετάλλευσης.
Τέλος για εύλογους λόγους η Τουρκία ΔΕΝ αναγνωρίζει τη σύσταση του Νέου “Διεθνούς Δικαστηρίου Εγκλημάτων Πολέμου” του Ο.Η.Ε
Όμως “για λόγους ιστορικής δικαιοσύνης” θα πρέπει να πούμε ότι “ούτε οι Η.Π.Α” , “ούτε το Ισραήλ” το αναγνωρλιζουν, Η ΔΕ ΓΕΡΜΑΝΙΑ αναγνωρίζει το “Νέο Δικαστήριο ΓΙΑ…, προσοχή, ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΑ Εγκλήματα Πολέμου”,
ΑΛΛΑ… “το άλλο” , το από το 1946΄”Διεθνές Δικαστήριο του Ο.Η.Ε” ( της “Χάγης”) για πάσης φύσεως “διακρατικές διαφορές” , ανάμεσα τους και για αυτές που προκύπτουν από πολέμους , ΔΕΝ αναγνωρίζει τη δικαιοδοσία και τις Αποφάσεις του για εγκλήματα που συνέβησαν ΠΡΙΝ ΤΟ 2008 !, για να μη της επιδικαστούν ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΕΙΣ & ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ που αφορούν τον “Πανευρωπαϊκό Γερμανικό Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο” 1939 – 1945΄ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑΣ ΤΟ 1999 “ΓΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ” !
Το 2006 για παράδειγμα η γερμανική “δικαιοσύνη” απέρριψε αγωγές αποζημίωσης Σέρβων πολιτών για τους βομβαρδισμούς απο τη “δημοκρατική γερμανική πολεμική αεροπορία” και άλλα “συμμαχικά ανθρωπιστικά αεροπλάνα” στη βιομηχανική περιοχή του Πάντζεβο, όπου “παράπλευρα” σκοτώθηκαν και περίπου 5000 άμαχοι πολίτες, η απάντηση ήταν “πηγαίνετε στο ΝΑΤΟ” !, “συμμαχικόςήταν ο πόλεμος” δεν ήταν γερμανικός , βάσει συμμαχικής απόφασης έγιναν οι βομβαρδισμοί !
Να γιατί το αίτημα των “Επανορθώσεων/Αποζημιώσεων” δεν είναι “αναχρονιστικό” , μπορεί , είναι πάντα ένα επίκαιρο δημοκρατικό , αντιπολεμικό αίτημα δικαιοσύνης και απαράγραπτου δικαιώματος αποκατάστασης
Εάν όμως η άρχουσα τάξη της Τουρκίας θέλει σήμερα διακαώς την Αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης η οποία δεν ήταν καλή για την Ελλάδα, τότε ας της αντιπρωτείνουν την επανοφορά της «Συνθήκης των Σεβρών» μεταξύ των Νικητριών δυνάμεων της «Αντάντ» στον Α΄Π.Π ( Γαλλία, Ηνωμένο Βασίλειο, Ιταλία & Ιαπωνία, με τις οποίες «συμπολέμησε» και η Ελλάδα ) και του τότε «Χαλιφάτου της Τουρκίας», η οποία από τότε ήταν σύμμαχος της Γερμανίας και των «Κεντρικών Δυνάμεων», που ηττήθηκαν, όπως και στον Β΄Π.Π., αλλά όμως “δεν μαθαίνουν”, τους τρώει το ιμπεριαλιστικό σαράκι για “ζωτικό χώρο” ( για “ειρηνικούς οικονομικούς σκοπούς” πάντα).
Με την Συνθήκη αυτή η Ελλάδα κέρδισε πολλά τα οποία έχασε δύο χρόνια αργότερα μετά την Μικρασιατική Ήττα & Καταστροφή με την «Συνθήκη της Λωζάνης», για την Τουρκία όμως , όπως φαίνεται μέχρι και σήμερα με τη συμπεριφορά της, έπρεπε να χάσει περισσότερα.
Τη «Συνθήκη της Λωζάνης» ( 1923΄) την συνυπέγραψαν επίσης οι ίδιες «συμμαχικές μας δυνάμεις» που είχαν υπογράψει δύο χρόνια πριν την ας πούμε νικηφόρα «Συνθήκη των Σεβρών», αλλά τώρα πια μετά την ήττα μας ( 1922), ευνούσαν ξανά τη Τουρκία του «εκσυγχρονιστή» για τις δυτικές Ευρωπαϊκές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και «αντιιμπεριαλιστή», για τη Σ.Ε του Λένιν, «Κεμάλ», ο οποίος είχε ανατρέψει με τους «Νεότουρκους» και διαδεχθεί το μέχρι τότε «ξενόδουλο προδοτικό Χαλιφάτο» της Τουρκίας.
Εδώ ορισμένα βασικά για τη “Συνθήκη της Λωζάνης” (1923):
Να σημειώσουμε ότι την είχε συνυπογράψει, εκτός από την “Ιαπωνία” που περιέργως μόνο αυτή θυμήθηκε να αναφέρει ο Αλέξης Τσίπρας στις αντιδράσεις του και όχι τη Ρωσία..Και να επισημάνουμε πως τη Συνθήκη που θέλει ο Τουρκικός Αναθεωρητισμός ν΄ αλλάξει έχει ήδη παραβιαστεί από την Τουρκία με την εκδίωξη των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου, της Τένεδου μεταξύ 1955- 1964 (τύπου Γερμανικά “αντίποινα” για την εξέγερση των Ελλήνων κατά της Αγγλικής αποικιοκρατίας 1955- 1959) που η συγκεκριμένη Συνθήκη είχε εγγυηθεί την παραμονή τους στην Τουρκία και σε αντάλλαγμα η Ελλάδα την παραμονή των Μουσουλμάνων / Τούρκων στη Δ. Θράκη… – Οι Έλληνες εκδιώχθηκαν – οι “μουσουλμάνοι Τούρκοι” παρέμειναν στην Ελλάδα – παρά τη παραβίαση της Συνθήκης από τη “Μητέρα Πατρίδα τους” – Τι θέλει ν’ αναθεωρήσει ακριβώς η Τουρκία – Να τηρηθεί η Συνθήκη πιο αυστηρά (;)
Επίσης, εάν η “Συνθήκη της Λωζάνης” άλλαζε – τότε θα πρέπει να επιστρέψει η Τουρκία και κάποιες “ζώνες εδαφών από τη Συρία” – που της είχαν παραχωρηθεί με τη “Συνθήκη της Λωζάνης”!
Τι θέλει ακριβώς ν’ αλλάξει η Τουρκία (;)
Ας ανατρέξει ο κάθε ενδιαφερόμενος και στη Συνθήκη της Λωζάνης και πέρα απ΄αυτά τα “βασικά” και πολλές φορές “ατελή” της ηλεκτρονικής βιβλιοθήκης.
Απόσπασμα :
“… Με τη Συνθήκη των Σεβρών ( 1920) παραχωρούνταν στην Ελλάδα τα νησιά Ίμβρος και Τένεδος και η ανατολική Θράκη μέχρι τη γραμμή της Τσατάλτζας κοντά στην Κωνσταντινούπολη Στην Ελλάδα παραχωρούνταν τα νησιά Ίμβρος . Η περιοχή της Σμύρνης έμενε υπό τη ονομαστική επικυριαρχία του Σουλτάνου αλλά θα διοικούνταν από Έλληνα Αρμοστή ως εντολοδόχο των Συμμάχων, και θα μπορούσε να προσαρτήθει στην Ελλάδα μετά από πέντε χρόνια με δημοψήφισμα. Το άρθρο 26 της Συνθήκης όριζε ακομα οτι αν οι οθωμανικές αρχές δεν συναινούσαν στην εφαρμογή της, θα εξέπιπταν από την κυριαρχία τους στην Κωνσταντινούπολη, την οποία θα μπορούσε να καταλάβει η Ελλάδα, κάτι το οποίο έντεχνα είχε προωθήσει ο Βενιζέλος.
Η Συνθήκη των Σεβρών υπεγράφη στις 28 Ιουλίου/10 Αυγούστου 1920 στην πόλη Σεβρ (Sèvres) της Γαλλίας, φέρνοντας την ειρήνη ανάμεσα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και τις Συμμαχικές και σχετιζόμενες Δυνάμεις1 μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Εκ μέρους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας έγινε αποδεκτή από τον σουλτάνο Μεχμέτ ΣΤ΄ ο οποίος προσπαθούσε να σώσει τον θρόνο του, αλλά απορρίφθηκε από το ανεξάρτητο κίνημα των Νεότουρκων. Το κίνημα υπό την ηγεσία του Μουσταφά Κεμάλχρησιμοποίησε αυτή τη διένεξη για να αυτοανακηρυχθεί κυβέρνηση και να καταργήσει το χαλιφάτο…” . wikipedia.org
Και αυτή εδώ να αναθεωρηθεί – η συνθήκη του “Μοντρέ” (1936) που επιτρέπει στην Τουρκία να ελέγχει “τα Στενά του Βοσπόρου” που αφορούν 4 παραλιακές χώρες της Μαύρης Θάλασσας και την ελεύθερη διέλευση προς και από το Αιγαίο και τη Μεσόγειο! wikipedia.org
Υ.Γ.
Για ορισμένους συνειρμικούς συσχετισμούς σχετικά με τους “Ταραξίες της Ευρώπης” που διαρκώς “Αναθεωρούν” όχι μόνο τα δικαιώματα των λαών και των ανθρώπων, αλλά και την ίδια την ιστορία, παρουσιάζουμε τις ας πούμε “λεζάντες” για τις συνοδευτικές φωτογραφίες που πλαισιώνουν τη παρέμβαση μας :
Δες :
* πολιτικός επιστήμονας του παν/μίου Μονάχου, μελετητής και ακτιβιστής από το 1987 της ιστορίας των οικονομικών και κοιωνικών συνεπειών μέχρι και σήμερα της γερμανικής κατοχής και της διεκδίκησης των οφειλόμενων γερμανικών επανορθώσεων & αποζημιώσεων