Από τον Γιώργο Μουργή
Με απόφαση της Επιτροπής Επιλογής των μελών του Γενικού Συμβουλίου και των μελών της Εκτελεστικής Επιτροπής του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, το γνωστό σαν ΤΧΣπου δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ 433 ΥΟΔΔ/08-08-16, οι αποδοχές των εκτελεστικών μελών του επανέρχονται στα επίπεδα που ίσχυαν πριν το 2015.
Οι αυξήσεις αγγίζουν το 90% και είναι σίγουρο πως δεν προκύπτει από πουθενά ότι μπορεί να ανταποκρίνονται σαν αμοιβές στο δύσκολο έργο του ξεπουλήματος της χώρας που έχει αναλάβει εργολαβικά το Ταμείο μέσω των Golden boys της διοίκησής του.
Τα ψίχουλα που έπαιρναν μετά την αύξηση αυτή, κυμαίνονται από 120.000 ευρώ και φτάνουν τις 220.000 ευρώ…ανάλογα με τη θέση.
Το Selection Panel, ύστερα από ειδική έρευνα που ανέθεσε σε σύμβουλο, έκρινε ότι οι παραπάνω αμοιβές (που είχε ορίσει ο Γιάνης Βαρουφάκης) δεν εναρμονίζονται με αυτές που ισχύουν στην ελεύθερη αγορά.
Αν κρίνει κάποιος από το τι πραγματικά συμβαίνει στην ελεύθερη αγορά σήμερα, είναι βέβαιο ότι ο σύμβουλος που του ανατέθηκε η έρευνα (πουθενά δεν αναφέρεται το κόστος ή η αμοιβή του χρυσού συμβούλου) και μετά από την ενδελεχή του έρευνα έχει απόλυτο δίκιο.
Σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας (Eurostat) που δόθηκαν στη δημοσιότητα για το 2015 – 2016, προκύπτει ότι το ποσοστό των Ελλήνων που στερούνται τα στοιχειώδη μέσα διαβίωσης αυξάνεται συνεχώς με τον ρυθμό των μνημονίων και τα παράλογα αιτήματα των δανειστών-εταίρων.
Στην κατηγορία των πολιτών που στερούνται τα στοιχειώδη ανήκουν όσοι αντιμετωπίζουν έντονες δυσκολίες για την πληρωμή του ενοικίου, δεν μπορούν να πληρώσουν τους βασικούς λογαριασμούς τους, στερούνται ικανοποιητική θέρμανση και βασικά προϊόντα διατροφής (κρέας ή ψάρι), και τους είναι τελείως απαγορευτικό να αναχωρήσουν για διακοπές έστω για μία εβδομάδα.
Η κατακρήμνιση των μισθών και η περιθωριοποίηση των μακροχρόνια ανέργων, μαζί με τη μετατροπή της ελληνικής αγοράς εργασίας σε πεδίο άσκησης ευέλικτων μορφών απασχόλησης, επέφεραν, με όχημα τις μνημονιακές πολιτικές, τέτοια φτωχοποίηση της ελληνικής κοινωνίας, που πλέον το 48% των νοικοκυριών διαβιούν κάτω από το όριο της φτώχειας, ενώ το 20,9% αδυνατούν να καλύψουν βασικές ανάγκες, ποσοστό που αυξάνεται στο 43,4% για τους ανέργους.
Είναι τέτοια η μετάλλαξη της αγοράς εργασίας που έχει ήδη συντελεστεί και που προφανώς θα επιδεινωθεί, ώστε και τότε θα μιλάμε για ευέλικτους απασχολούμενους, με μικρότερο χρόνο εργασίας και πενιχρούς μισθούς: «Σύμφωνα με την έκθεση για την ελληνική οικονομία, σε ποσοστό που κυμαίνεται κοντά στο 50% οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα λαμβάνουν μισθούς κάτω από 800 ευρώ, ενώ μόλις το 15,7% λαμβάνει μισθό άνω των 1.000 ευρώ.
Η χώρα βρίσκεται αιχμάλωτη, χωρίς να διαφαίνεται έστω το μονοπάτι εξόδου από την κρίση. Το νεοφιλελεύθερο μοντέλο που ακολουθείται τα τελευταία έξι χρόνια και από αυτή τη κυβέρνηση της τάχα μου «πρωτοδεύτερης φοράς αριστερά», ακολουθεί βάναυσες πολιτικές και οικονομικές επιλογές, οδηγώντας ολοένα και περισσότερο ολόκληρη την κοινωνία σε ανθρωπιστικό αδιέξοδο.
Το μείζον θέμα της οικονομικής καταστροφής, που δένει πισθάγκωνα όλες τις κοινωνικές τάξεις αφανίζοντας την οικονομική ύπαρξή τους, αποτελεί τη βάση της πολιτικής περιθωριοποίησής του.
Οι άνθρωποι που συνθλίβονται χάνοντας την αξιοπρέπειά τους στις μυλόπετρες των μνημονίων αποτελούν στο εγγύς πολιτικό μέλλον τον πυροκροτητή στη βάση ολόκληρου του κοινωνικού ιστού.
Όσο τα μνημόνια και οι ορέξεις των δανειστών καταπατούν κάθε ανθρώπινη αξία και δικαίωμα, τόσο θα γεμίζει η δεξαμενή του φασισμού.
Ο φασισμός, με πρόσχημα τον δήθεν αγώνα του κατά του «βολεμένου πολιτικού συστήματος», στην πραγματικότητα επιδιώκει τον καθολικό εκβαρβαρισμό της κοινωνίας. Αυτή η βαρβαρότητα είναι εύκολο να καταπολεμηθεί σε μια υγιώς λειτουργούσα κοινωνία.
Όταν, όμως, οι υποτίθεται «δημοκρατικοί θεσμοί» εξωθούν τον κόσμο στην απόλυτη ανέχεια, εξαθλίωση, πείνα και αναξιοπρέπεια, καθίσταται δυσδιάκριτη η διαφορά μεταξύ της φασιστικής κτηνωδίας και της «δημοκρατικής»… βερσιόν της.
Αντί επιλόγου…
Τα στοιχεία στην αληθινή οικονομία, την αληθινή ζωή, μέσα από τη βάναυση πραγματικότητα δεν συγκινούν κανέναν σύμβουλο, καμιά κρατικοδίαιτη πολιτική καρικατούρα.
Σε ένα σχόλιο του ο διαδικτυακός μου φίλος Αθανάσιος Παπαδόπουλος εύστοχα αναφέρει:
«Ε, βέβαια, στο καθεστώς της “πρώτης φοράς Αριστεράς” πρέπει τα στελέχη της συμμορίας οικονομικών δολοφόνων του ΤΧΣ να έχουν σοβαρά κίνητρα να κάνουν καλά τη δουλειά τους, ήτοι να ολοκληρώσουν την “πετυχημένη” ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, παραδίδοντας πλήρως το τραπεζικό σύστημα στα νύχια των κερδοσκοπικών Αγγλοσαξονικών funds! Όλα τα λεφτά, πάντως, είναι η αιτιολογία της τελευταίας παραγράφου:
“Το Selection Panel, ύστερα από ειδική έρευνα που ανέθεσε σε σύμβουλο, έκρινε ότι οι παραπάνω αμοιβές (που είχε ορίσει ο Γιάνης Βαρουφάκης) δεν εναρμονίζονται με αυτές που ισχύουν στην ελεύθερη αγορά.” Καταλάβατε; Πρέπει να νιώθουμε και τύψεις που στερούμε την αγορά από τα ταλέντα των μελών του ΤΧΣ! Γι’αυτό ακριβώς πρέπει να τα χρυσώσουμε για το “θεάρεστο” -και επ’ αγαθώ της κοινωνίας βεβαίως, βεβαίως!- έργο που επιτελούν!»
Να συμπληρώσω ότι η ανάγκη αυτών των αυξήσεων σε μισθούς με απόφαση της σημερινής κυβέρνησης ξεπερνά κάθε λογική και προκαλεί όλη την κοινωνία.
Την ώρα που οι συντάξεις πετσοκόβονται.
Την ίδια ώρα που η ανεργία χτυπάει κόκκινο, ενώ παράλληλα ζούμε την τρίτη μαζική μετανάστευση στην σύγχρονη ιστορία σαν χώρα, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΤτΕ.
Με μισό εκατομμύριο Έλληνες στο εξωτερικό και τη διαδικασία να είναι ακόμα σε εξέλιξη!
Την ίδια ώρα που οι μισθοί των 400 ευρώ αποτελούν καθεστώς ταυτόχρονα με τη μαύρη εργασία.
Την ίδια ώρα που με εντολή της ΔΕΗ οι εργολάβοι της κόβουν το ρεύμα σε κάθε σπιτικό, καθώς δεν μπορεί να ανταποκριθεί στην έγκυρη πληρωμή τω λογαριασμών του.
Την ίδια ώρα που η φοροκαταιγίδα γονατίζει ολόκληρο τον κοινωνικό ιστό.
Την ίδια ώρα που οι τράπεζες βγάζουν στο σφυρί την πρώτη κατοικία με διαδικασίες εξπρές.
Την ίδια ώρα που η πλούσια νεοδιαπλεκόμενη ελίτ με τις πτωχευμένες επιχειρήσεις πετάει στο δρόμο χιλιάδες εργαζόμενους, στερώντας τους βασικά εργασιακά δικαιώματα και αποζημιώσεις.
Την ίδια ώρα που μένουν απλήρωτες δεδουλευμένες εργατοώρες σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, με οικογένειες να ζουν από το «έναντι» ή την λιγοστή βοήθεια δανεικών.
Την ίδια ώρα που ετοιμάζονται νέα μέτρα με άξονα την κατεδάφιση των εργασιακών, σύμφωνα με τις μνημονιακές επιταγές και τη νέα αξιολόγηση του φθινοπώρου.
Την ίδια ώρα που ο κόφτης βρίσκεται στο σημείο ενεργοποίησης του με βάση τα πρώτα στοιχεία από την υστέρηση εσόδων των ιδιωτικοποιήσεων – ξεπουλήματος.
Την ίδια αυτή ώρα κάποιοι επέλεξαν να χρυσοπληρώνουν αδρά με υπέρογκα ποσά όσους έχουν αναλάβει εργολαβικά την διαδικασία ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου της χώρας.
Την ίδια αυτή ώρα τα Golden boys έγιναν τα καλοπληρωμένα Call girls στην υπηρεσία της εξουσίας της σημερινής κυβέρνησης.
Πρωτίστως με τις επιλογές του Α. Τσίπρα, «του τιμονιέρη – βλαστού της Δρακογενιάς», κατά τον Στέλιο Παππά, και φυσικά πάντα με τη σύμφωνη γνώμη και «την μοναδική ανεξίτηλη κληρονομιά» που κουβαλάει ο Γ. Δραγασάκης από το υπουργείο του και τη σχέση του με το ΤΧΣ.
