Του Ανδρέα Αναγνωστάκη, Δικηγόρου – Ποινικολόγου
Ο Νέος Ποινικός Κώδικας, επέβαλε την απειλή της έσχατης των ποινών, για “όποιον με σωματική βία ή απειλή σοβαρού και άμεσου κινδύνου ζωής ή σωματικής ακεραιότητας, εξαναγκάζει ανήλικο, σε επιχείρηση ή ανοχή γενετήσιας πράξης”.
Δηλαδή επέβαλε ισόβεια κάθειρξη.
Η ποινή αυτή επιβάλλεται στα εγκλήματα που χαρακτηρίζονται ιδιαίτερα ειδεχθή.
Τέτοια είναι -ενδεικτικά-, η εκ προθέσεως ανθρωποκτονία σε ήρεμη ψυχική κατάσταση και η θανατηφόρος ληστεία. Γενετήσια πράξη, θεωρείται η συνουσία και οι, ίσης βαρύτητας με αυτήν, πράξεις. Τέτοιες πράξεις ίσης βαρύτητας είναι ο ετεροαυνανισμός, η πεοληψία, η αιδοιοληψία, η χρήση υποκατάστατων μέσων κ.λ.π.
Επίσης, ο Νέος Κώδικας απείλησε με φυλάκιση δύο (2) ετών και χρηματική ποινή “όποιον με χειρονομίες, με προτάσεις, με γενετήσιες πράξεις που τελούνται ενώπιόν του, ή άλλου, ή με επίδειξη γεννητικών οργάνων, προσβάλλει βάναυσα την τιμή ανήλικου κάτω των δώδεκα (12) ετών”.
Για τα αδικήματα αυτά σε βάρος ανήλικου, η ποινική δίωξη είναι αυτεπάγγελτη.
Δηλαδή, δεν απαιτείται να προηγηθεί Έγκληση. Παραγράφονται τρία χρόνια μετά την ενηλικίωση του ανήλικου. Και αυξάνεται ο χρόνος παραμονής του δράστη στην φυλακή κατά την υποβολή της υφ’ όρον απόλυσης.
Οι αυστηροποιήσεις αυτές στις ποινές, υπεβλήθηκαν διότι τα εγκλήματα αυτά, εμπεριέχουν ειδεχθή κίνητρα του δράστη. Διαπράττονται κατά ανηλίκων παιδιών, που δεν μπορούν ν’ αντισταθούν ακόμη και ν’ αντιλέξουν. Και διότι εμπεριέχουν την ύψιστη κοινωνική απαξίωση, αφού προσβάλλουν την γενετήσια αξιοπρέπεια κλπ.
Κυρίως όμως γιατί, τ’ αδικήματα αυτά, αποθεμελιώνουν την σωματική, ψυχική και συναισθηματική υγεία και γενικά την ζωή των παιδιών, εφ’ όρου ζωής τους. Καταστρέφουν την αυτοπεποίθησή τους, τον αυτοσεβασμό τους και κάθε υψηλή τους αποστολή και προοπτική.
Ο δράστης, εκτός των παραπάνω αυστηρών ποινών στις οποίες υποβάλλεται, αντιμετωπίζει την καταδίωξη ακόμη και στις φυλακές από τους συγκρατούμενούς του. Καθώς και την επαγγελματική έξοδο και την κοινωνική απαξίωση.
Σε περίπτωση δε που αυτός, είναι ο πατέρας του ανήλικου, που συνήθως δυστυχώς ενοχοποιείται “κατά σύστημα”, τότε υποβάλλεται επιπρόσθετα και στην οικογενειακή αηδία και αποβολή. Με αποτέλεσμα, να έρχονται τα πάνω-κάτω σ’ ολόκληρη την οικογένεια.
Υπό τέτοιες σκληρές και φρικτές συνέπειες, τόσο για το ανήλικο όσο και για τον δράστη και για την οικογένεια, η έρευνα, για την διαπίστωση των παραπάνω αδικημάτων, πρέπει να είναι άμεση, στέρεη, ασφαλής και αδιστάκτως βέβαιη.
Ενδεικτικά, παραθέτω πως μετά την φερόμενη πράξη, πρέπει να δίδεται χωρίς την παραμικρή βραδύτητα Εισαγγελική Παραγγελία, για διεξαγωγή ταχύτατης έρευνας και διαπίστωσης.
Η παραγγελία πρέπει να δίδεται και η έρευνα να διενεργείται, από διεπιστημονική ομάδα, Ψυχολόγων, Παιδοψυχιάτρων, Εγκληματολόγων, Παιδιάτρων, Παιδαγωγών και Κοινωνικών λειτουργών.
Τέτοια ομάδα, πρέπει να συσταθεί πάραυτα, με πλήρες επιστημονικό και επαρκές πρωτόκολλο λειτουργίας και διάγνωσης.
Η διαγνωστική της εκτίμηση, θα περιλαμβάνει, με συνεργασία όλων των μελών της, κοινωνική αξιολόγηση της οικογένειας του παιδιού. Οικογενειακή λειτουργία. Παιδιατρικό ιστορικό του παιδιού και των αδελφών του. Κλινική ψυχιατρική εκτίμησή του. Ψυχιατρική εκτίμηση των γονέων.
Η διεξαγωγή Πορίσματος θα είναι σύντομη και θα περιέχει τα ευρήματα και τα πειστήρια και την αξιολόγησή τους.
Αυτό το Πόρισμα, θα αποτελεί την βάση για την έγερση ποινικής δίωξης.
Πρέπει ν’ αποκλειστούν γι’ αυτήν:
1. Χαρτιά, πλανόδιων Παιδοψυχολόγων, Ψυχοπαιδαγωγικών συμβούλων κλπ. που κατ’ ουσίαν δεν υπάρχουν, ούτε αναγνωρίζονται από την Ελληνική Νομοθεσία.
2. “Ομολογίες” ανηλίκων και δη νηπίων -δυόμιση (2.½ ) έως έξι (6) ετών- που περιέχονται σε βίντεο και ηχογραφήσεις που επιμελούνται και προσκομίζουν τ’ αντίδικα μέρη, χωρίς δυστυχώς τις αυτεπάγγελτες τιμωρητικές γι’ αυτούς συνέπειες..!
3. “Bίντεο” με υποβόλιμες “αναπαραστάσεις” της κακοποίησης των παιδιών που επίσης επιχειρούν οι ίδιοι, με στημένες σκηνές. Και “με προπονήσεις” εκ των προτέρων κατά τις οποίες γίνεται χρήση απειλών, ψυχολογικής και σωματικής βίας.
Ακόμη πρέπει ν’ αυστηροποιηθούν οι ποινές, για τους ψευδομηνυτές, οι οποίοι από σκοπιμότητα επιδίκασης διατροφής, ανάθεσης επιμέλειας ή από εκδικητική διαστροφή, καταγγέλουν και καταμηνύουν ψευδώς, εν γνώσει.
Δεν είναι δυνατόν ο δράστης, ν’ απειλείται με ισόβια κάθειρξη και οικογενειακό και κοινωνικό διασυρμό και αφανισμό.
Και αυτός που τον καταμηνύει ψευδώς και υποβάλλει χαρτιά και video με ελεεινές “σκηνοθεσίες” ν’ απειλείται μόνο με φυλάκιση δύο (2) ετών που στην πράξη, δεν εκτίεται ποτέ! (Π.χ. αναστολή).
Το ίδιο και για τις ψευδείς μαρτυρίες τρίτου και τις ψευδείς πιστοποιήσεις Ιατρών και ψυχολόγων επί του ίδιου θέματος.
Όλα αυτά παρατίθενται, γιατί πρέπει να γίνει απόλυτα σαφές, πως, οι ίδιες καταστροφικές επιπτώσεις, επέρχονται στα παιδιά και κατά την πραγματοποίηση της πραγματικής κακοποίησης -όταν συντρέξει- και κατά τις ψευδείς καταγγελίες για κακοποιήσεις που σκηνοθετούνται και διεξάγονται με “όργανα και πιόνια” τα ίδια τα παιδιά.
Το θέμα, χρειάζεται μεγάλη προσοχή, επαγρύπνηση και ετοιμότητα. Διότι “οι σκηνοθεσίες” θα γίνουν συχνότερες και θα εντατικοποιηθούν εν όψει της εφαρμογής του Ν. 4800/2021 περί “συνεπιμέλειας”.
Ήδη άρχισε να φαίνεται καθαρά, πως η μέχρις τώρα, σχεδόν αποκλειστική επιμέλεια -συνήθως της μητέρας- δεν παραδίδει εύκολα την θέση της, στην “συνεπιμέλεια” με τον πατέρα.
Προς αντιμετώπιση του φαινομένου, ως αρχή, συνιστάται, κάθε είδους νομοθετική, δικαστική και δια των μέσων μαζικής ενημέρωσης, ανισότητα και μονόπλευρη εύνοια στα αδικήματα αυτά, να εκλείψει.
Αλλοιώς θα επικρατεί στις σχέσεις, “πολεμική ατμόσφαιρα”. Με θύματα κυρίως τα παιδιά. Αλλά και με συνέπειες “πολέμου” εκατέρωθεν.