Ο 95χρονος Αυστραλός Άθα Λέγκετ, πρώην αιχμάλωτος πολέμου, είναι άρρηκτα δεμένος με τη Μάχη της Κρήτης, έχοντας για 14 ολόκληρες μέρες γνωριστεί με το σκληρό πρόσωπο της άνισης μάχης και στη συνέχεια, για τέσσερα ολόκληρα χρόνια υποστεί σκληρές δοκιμασίες, ως αιχμάλωτος των Γερμανών.
>Ο Λέγκετ είναι από τους λίγους επιζώντες Αυστραλούς που πολέμησαν στην Κρήτη.
Το Τάγμα του είχε σταλεί να υπερασπιστεί το αεροδρόμιο του Ρεθύμνου και μετά από δύο εβδομάδες σκληρών εχθροπραξιών, όσοι επέζησαν, αναγκάστηκαν να παραδοθούν.
Ο Arthur, με μερικούς συντρόφους του έφυγαν στα βουνά, προσπαθώντας να βρουν έναν τρόπο να δραπετεύσουν από το νησί. Νηστικοί, κατάκοποι, χωρίς πολεμοφόδια, συνελήφθησαν, μετά από μια εβδομάδα από τον εχθρό.
Από κει άρχισε ο Γολγοθάς τεσσάρων χρόνων αιχμαλωσίας και καταναγκαστικών έργων, που ο ίδιος με απαράμιλλο πνεύμα αισιοδοξίας σήμερα, λέει ότι “μέσα από τον συναρπαστικό δρόμο 95 χρόνων ζωής, αυτό δεν είναι παρά σταγόνα στον ωκεανό».
«Η Κρήτη, αναμφίβολα, είναι μέσα στην καρδιά μου», τονίζει με τον ενθουσιασμό νέου που αναφέρεται στην αγαπημένη του.
«Μέσα από αυτή την άνιση μάχη με τον κατακτητή, μάς δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσουμε το μεγαλείο της ψυχής των απλών ανθρώπων του νησιού. Άοπλοι, πεινασμένοι, σίγουρα θα αφήναμε το κουφάρι μας στα βουνά της Κρήτης, αν οι ντόπιοι, δεν έβγαζαν από το στόμα τους την μπουκιά το ψωμί για να μας κρατήσουν στη ζωή.
Ο κίνδυνος ήταν ορατός. Οι Γερμανοί γνώριζαν ότι αρκετοί από μας είχαμε διαφύγει στα γύρω βουνά. Ήταν θέμα χρόνου να μας συλλάβουν.
Μέσα όμως σ’ αυτό το ανθρωποκυνηγητό, μάς δόθηκε η ευκαιρία να διαπιστώσουμε την μεγαλοψυχία των Κρητών. Αυτές είναι οι φωτεινές στιγμές που προτιμώ και επιλέγω να θυμάμαι. Το τι ακολούθησε, το αφήνω πίσω μου.
Μετά, στην επιστροφή μου, στην Αυστραλία, είχα την ευκαιρία να δραστηριοποιηθώ σε έναν οργανισμό που στόχο είχε τη στήριξη των πρώην αιχμαλώτων πολέμου και των οικογενειών τους. Αυτή ήταν η πρακτική, θετική πλευρά, των κινήσεών μου, που τιμήθηκαν από τη χώρα και αυτό με ικανοποιεί ιδιαίτερα.
Το ίδιο τιμητική, για μένα, ήταν και η απόφαση της κυβέρνησης να με στείλει δύο φορές στην Κρήτη για τους επετειακούς εορτασμούς της Μάχης της Κρήτης. Όταν βρέθηκα εκεί, η συγκίνηση βέβαια ήταν μεγάλη.
Τα ίδια μέρη, να λάμπουν αυτή τη φορά, από τις ακτίνες του ήλιου, και όχι να σκιάζονται από τα γερμανικά πολεμικά και τη βουή τους.
Τα ίδια λιόδεντρα, αλλά αυτή τη φορά χωρίς την απειλή του εχθρού να κατακρεουργήσει με τα πυρά τα κλαδιά τους. Πάνω από όλα όμως, η ίδια ζεστασιά και εγκαρδιότητα των απλών ανθρώπων της τότε εποχής και του σήμερα».
Σήμερα o τιμηθείς παλαίμαχος, θα βρίσκεται στη Μελβούρνη για τους επετειακούς εορτασμούς της Μάχης της Κρήτης, μέσα στα πλαίσια των οποίων θα γίνει και η παρουσίαση του βιβλίου “TheBattleofCreteTheUntoldStories“, όπου συμπεριλαμβάνεται και η δική του ‘ανείπωτη ιστορία’.
