Άρθρο του Νίκου Χουντή – Επιμέλεια: Βαγγέλης Πάλλας, Δημοσιογράφος | Στις 25 Ιανουαρίου 2015 δίνουμε τη μάχη για να αποτρέψουμε τη συνέχιση της οικονομικής και κοινωνικής καταστροφής της πατρίδας μας. Δίνουμε τη μάχη για να βάλουμε ένα τέλος στην εξαθλίωση και την υποταγή. Δίνουμε τη μάχη για να έρθει ο λαός στο προσκήνιο των πολιτικών διαδικασιών, για να πάρει τις τύχες της Ελλάδας στα χέρια του.
Ο ελληνικός λαός, δίνοντας δύναμη στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, βάζει ένα τέλος στο Μνημονιακό καθεστώς που χτίστηκε τα τελευταία 4 χρόνια από τις κυβερνήσεις της Τρόικα. Βάζει ένα τέλος στην υποταγή της ελληνικής κοινωνίας στις πολιτικές της καταστροφικής λιτότητας, βάζει ένα τέλος στο δυσβάστακτο και μη βιώσιμο δημόσιο χρέος.
Μας λένε ότι η εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ στην Κυβέρνηση οδηγεί τη χώρα στην καταστροφή και ότι θα χαθούν όλες οι θυσίες που έχει κάνει ο ελληνικός λαός.
Μας λένε ότι το πρόγραμμά μας για την εξασφάλιση των στοιχειωδών για τους έλληνες πολίτες, είναι παροχολογία και όνειρα θερινής νυκτός.
Μας λένε ότι το success story της κυβέρνησης είναι η μόνη βιώσιμη λύση για τα προβλήματά μας και για το χρέος.
Μας λένε ότι μια μείωση του χρέους είναι αδύνατη, αφού, μετά το PSI, το χρέος μας είναι πλέον βιώσιμο.
Μας λένε ότι έχουμε υπογράψει διεθνείς συμβάσεις με ρήτρες και εγγυήσεις και δεν μπορούμε να τις παραβιάσουμε.
Μας λένε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση και το Ευρώ έχουν κανόνες που όλοι πρέπει να τηρούν.
Μας απειλούν ότι κάθε «κίχ» που θα βγάλουμε απέναντι στους δανειστές και τους «ευρωπαίους εταίρους» οδηγεί, με μαθηματική ακρίβεια, προς τον γκρεμό και την έξοδο από την Ευρωζώνη.
Μας εκβιάζουν ότι αν δεν «κάτσουμε καλά», αν δεν είμαστε «καλά παιδιά» σαν τον Σαμαρά, τον Βενιζέλο, τον Παπαδήμο πιο πριν και τον Παπανδρέου ακόμα παλιότερα, θα μας κόψει τη χρηματοδότηση η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Υπάρχουν, όμως, και πράγματα που δεν μας λένε, ούτε οι ευρωπαίοι εταίροι, ούτε η σημερινή κυβέρνηση, αλλά ούτε τα κυρίαρχα ΜΜΕ, ελληνικά και ξένα.
Δεν μας λένε ότι όλοι οι διεθνείς οικονομικοί οργανισμοί και αναλυτές, με όλες τις δυνατές υποθέσεις και παραδοχές, κρίνουν ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο και απαιτείται αναδιάρθρωση. Πως, άλλωστε, να είναι βιώσιμο ένα χρέος που αφαιρεί κάθε χρόνο, σχεδόν το 4% του ΑΕΠ ως πρωτογενές πλεόνασμα; Πως μπορεί να είναι βιώσιμο ένα χρέος που ακόμα αυξάνεται και έχει φτάσει περίπου στα 320 δις ευρώ; Πως μπορεί να είναι βιώσιμο ένα χρέος, όταν για την εξυπηρέτησή του έχουμε χάσει το 25% του ΑΕΠ μας και η ανεργία και η φτώχεια έχουν ξεπεράσει κάθε όριο;
Δεν μας λένε ότι το «μεγαλύτερο κούρεμα στην ιστορία», το κούρεμα του κ. Παπαδήμου και Βενιζέλου, ήταν η μεγαλύτερη απάτη στην οικονομική ιστορία, αφού κατάφερε, όχι μόνο να αυξήσει το συνολικό μας χρέος, αλλά και να τινάξει στον αέρα, χιλιάδες οικογένειες, δεκάδες ΔΕΚΟ και φορείς του Δημοσίου και να οδηγήσει στην καταστροφή και την αστάθεια τα ασφαλιστικά ταμεία και τις τράπεζες.
Δεν μας λένε ότι κάθε σημαντική απόφαση που πάρθηκε σε ευρωπαϊκό επίπεδο, δεν βασίστηκε στους περιβόητους, άκαμπτους, κανόνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Ευρώ, αλλά σε πολιτικές επιλογές για να φορτώσουν τα βάρη της κρίσης στους λαούς του Νότου, στους εργαζόμενους. Δεν μας λένε ότι ρήτρες, εγγυήσεις, νόμους και κανόνες, πρέπει να εφαρμόζονται και για την Κομισιόν και για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν μας λένε ότι δεν μπορεί η Κομισιόν και η ανεξάρτητη ΕΚΤ να παρεμβαίνουν στην οικονομική πολιτική ενός κράτους μέλους και να του λένε, πόσο θα πάει ο κατώτατος μισθός, πόση θα είναι η σύνταξη, πόσες οι δαπάνες για την παιδεία, την υγεία και την πρόνοια.
Δεν μας λένε ότι η Eurostat σε συνεργασία με τον κ. Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ, έχουν ευθύνες όταν παραβιάζουν, τόσο την εθνική, όσο και την ευρωπαϊκή νομοθεσία, αυξάνοντας μέσα σε μια νύχτα το έλλειμμα της Ελλάδας, μόνο και μόνο για να το εμφανίσουν μεγαλύτερο από την Ιρλανδία.
Δεν μας λένε ότι έχουμε δικαίωμα, όχι μόνο πολιτικό, όχι μόνο ηθικό απέναντι στον ελληνικό λαό, αλλά και νομικό σύμφωνα με τους δικούς τους κανόνες, να ψάξουμε το δημόσιο χρέος, να ερευνήσουμε τη νομιμότητά του και τη σύνθεσή του, να εξετάσουμε τις διαδικασίες του PSI και τα δάνεια που πήραν από ελληνικές τράπεζες, επιχειρήσεις και πολιτικά κόμματα, να διεκδικήσουμε τις γερμανικές οφειλές και το κατοχικό δάνειο.
Δεν μας λένε ότι ο κ. Ντράγκι, όπως και ο κ. Στουρνάρας, μπορεί να είναι «ανεξάρτητοι», αλλά δεν είναι «ανεύθυνοι», δεν είναι υπεράνω των νόμων και των Συνθηκών.
Η δέσμευσή του ΣΥΡΙΖΑ είναι σαφής:
Θα καταργήσουμε το Μνημόνιο και τις πολιτικές που το συνοδεύουν και θα διαπραγματευτούμε τις δανειακές συμβάσεις, με στόχο το δημόσιο χρέος να γίνει οικονομικά, και κυρίως κοινωνικά, βιώσιμο.
Ζητάμε τη διαπραγμάτευση των δανειακών συμβάσεων, γιατί το δημόσιο χρέος μας δεν είναι βιώσιμο, και οι όροι εξυπηρέτησής του αντιαναπτυξιακοί και αντικοινωνικοί.
Ζητάμε τη διαπραγμάτευση των δανειακών συμβάσεων γιατί θεωρούμε ότι υπήρχε άλλος τρόπος για να ξεπεράσουμε την κρίση.
Ζητάμε τη διαπραγμάτευση των δανειακών συμβάσεων γιατί πιστεύουμε ότι η κρίση χρέους δεν είναι ελληνική, αλλά ευρωπαϊκή και οι όποιες λύσεις θα πρέπει να είναι κοινές, δίκαιες και προς όφελος των λαών μας.
Καταργούμε τα Μνημόνια γιατί το, νομικό και οικονομικό, καθεστώς που έχουν δημιουργήσει, αποτελεί εμπόδιο, όχι μόνο στην ίδια την εξυπηρέτηση του χρέους, αλλά και στο ξεπέρασμα της οικονομικής κρίσης μέσω της εφαρμογής ενός προγράμματος οικονομικής ανόρθωσης και παραγωγικής ανασυγκρότησης.
Στις 25 Ιανουαρίου ο λαός μας θα επιλέξει το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, θα το κάνει κυβερνητικό πρόγραμμα και θα το στηρίξει στην εφαρμογή του. Στις 25 Ιανουαρίου τελειώνουν οι εκλογές και αρχίζουν οι νέες μάχες για μια νέα πορεία της πατρίδας μας, για μια νέα πορεία της Ευρώπης και των λαών της.