Της Ροδάνθης Κουμή
Πόσες ζωές χάνονται καθημερινά. Πόσοι άνθρωποι δεν θα ξαναδούν το φως. Πόσοι δεν θα έχουν δεύτερη ευκαιρία να παλέψουν! Πόσοι αφαιρούν οι ίδιοι την ζωή τους!
Καθημερινά στις εφημερίδες, στην τηλεόραση στο διαδίκτυο διαβάζεις και για ένα αυτόχειρα.Η αυτοκτονία λένε οι ειδικοί τελείται μάλλον από απελπισία, η είναι παράμετρος ψυχικής διαταραχής, όπως η κατάθλιψη, η σχιζοφρένεια αλκοολισμός, τα ναρκωτικά και τέλος οι οικονομικοί παράγοντες. Τα τελευταία χρόνια στην χώρα μας όμως έχει παραγίνει το κακό. Από το 2009 που ήρθε η κρίση στην Ελλάδα, η αυτοκτονία συγκαταλέγεται δραματικά στις πρώτες αιτίες θανάτου.
Πρώτος και κύριος λόγος ο οικονομικός παράγοντας λένε ξανά οι ειδικοί.
Οι άνθρωποι πριν την κρίση ανοιχτήκαν για ένα καλύτερο μέλλον όσο αφορά εκείνους και τις οικογένειες τους. Μα ήρθε η τρόικα, τα μνημόνια και τους λένε:
«Τώρα θα σας τα πάρω όλα.Ζήσατε αρκετά στον ήλιο.Καιρός να δείτε την σκιά του..»
Οικονομική κατάρρευση σε ένα μέσο σπίτι σημαίνει απελπισία! Η απόγνωση που είναι ένα φοβερό συναίσθημα οδηγεί τον κάθε άνθρωπο σε λάθος απόφαση.
Χάνοντας την αξιοπρέπεια του ,αδυνατώντας να πληρώσει τους παραπάνω φόρους που του επιβάλλουν, έρχεται μια στιγμή που νιώθει ένα κενό ,ένα αδιέξοδο που δεν οδηγεί πουθενά και δίνει το τέλος. Αδυναμία λέγεται ;Δειλία λέγεται; H θάνατος στις ελπίδες στα όνειρα;.
Ο άνθρωπος γεννήθηκε για να είναι ευαίσθητος.΄Ασχετα αν οι συνθήκες της ζωής του με το καιρό τον κάνουν να σκληραίνει..Η ψυχή του όμως παραμένει όπως ήταν στα αθώα, πρώτα του χρόνια. Τα παιδικά!.Τι μπορεί να γίνει συμφώνα με την δική μου άποψη, για αυτούς τους ανθρώπους; Πως μπορούμε να δώσουμε τέλος στην μαζική γενοκτονία αυτή;
Όσο αφορά το κράτος, οφείλει να αφήσει την αξιοπρέπεια του κάθε ανθρώπου που χάνει την εργασία του ,την επιχείρηση του ,ατόφια..Να δημιουργεί προγράμματα επανένταξης στην παραγωγικότητα χωρίς να του κάνει και άλλη αφαίμαξη μισθού. Να τον αφήνει να δημιουργεί..Οσο δημιουργεί ο άνθρωπος είναι το ηθικό του υψηλό. Όσο του δίνουν ελπίδες δεν σκέφτεται το θάνατο! Όσο αφορά εμάς που αντέχουμε την ευαισθησία μας, ας ευαισθητοποιήσουμε και τη κοινωνία και πιο πάνω ακόμα τους ίδιους μας τους εαυτούς και ας αγκαλιάσουμε τον κάθε απελπισμένο.Ας του δώσουμε ένα μικρό φως ,μια ελπίδα και την αίσθηση ότι δεν είναι μόνος !Ότι δεν τον εγκαταλείψαμε και εμείς !
Για αυτούς που πάσχουν από κατάθλιψη, που δυστυχώς είναι παρά πολλοί θα πρέπει να στέλνονται σε προγράμματα ψυχοθεραπείας στήριξης από ομάδες ειδικών. Τα φάρμακα τους να είναι δωρεάν και να μην χρειάζονται κάθε τρεις και λίγο πενήντα ευρώ για να δουν το γιατρό τους η τον κάθε γιατρό. Οι οικείοι του θα πρέπει να ενημερωθούν τι είναι αυτή η ασθένεια και που μπορεί να οδηγήσει.!! Συμπαράσταση χρειάζεται ο καταθλιπτικός ,αγάπη ,και επανένταξη μέσα από την αγάπη στο κοινωνικό σύνολο.
Ο Καζαντζάκης έλεγε: Ν’ αγαπάς την ευθύνη
να λες εγώ, εγώ μονάχος μου θα σώσω τον κόσμο.Αν χαθεί, εγώ θα φταίω. Μήπως φταίμε; Μήπως να κάνουμε κάτι να σταματήσουμε την μαζική αυτή γενοκτονία στην Ελλάδα;Με οποίο τρόπο μπορούμε. θέλουμε όλους να ζουν!!