Ένας από τους λόγους που ξεχωρίζει ο Ντόναλντ Τραμπ είναι ότι δεν φοβάται. Ο Τραμπ δεν φοβάται να πει αυτό που σκέφτεται. Ούτε φοβάται να το κάνει.
Σε έναν κόσμο που οι άνθρωποι μετρούν τις λέξεις τους, για να μην προσβάλουν τον οποιονδήποτε, για να μην παρεξηγηθούν, ή για να μην χάσουν την δουλειά τους, είναι λογικό να ξεχωρίζουν αυτοί που λένε αυτό ακριβώς που σκέφτονται και αδιαφορούν για την γνώμη των άλλων.
Ο Ντόναλντ Τραμπ νίκησε στις εκλογές στις ΗΠΑ, αν και οι αντίπαλοί του τον κατηγόρησαν για σεξισμό και ρατσισμό.
Ο Τραμπ έγινε πρόεδρος των ΗΠΑ, αν και υπήρχε ηχητικό απόσπασμα στο οποίο -μεταξύ άλλων- ακουγόταν να λέει πως, αν είσαι σταρ, τις γυναίκες «τις πιάνεις από το μoυνί».
Η αλήθεια είναι πως, ενίοτε, τις γυναίκες τις πιάνεις από το μoυνί. Ακόμα κι αν δεν είσαι σταρ.
Συγγνώμη αν σας σοκάρω με αυτή την …αποκάλυψη.
Οι γυναίκες έχουν μουνί και οι άνδρες έχουν πoύτσο.
Και πιάνονται καμιά φορά από αυτά τα σημεία. Συμβαίνει.
Σε έναν κόσμο που οι άνθρωποι δεν τολμούν ούτε τα σημεία του σώματός τους να πουν με τη λαϊκή ορολογία, οπωσδήποτε προκαλούν εντύπωση αυτοί που το κάνουν.
Ο Ντόναλντ Τραμπ είναι ο τύπος που μπορεί να σκέφτεται πως η Άνγκελα Μέρκελ είναι μια πατσαβούρα.
Καλά, πολλοί μπορεί να σκέφτονται πως η Μέρκελ είναι μια πατσαβούρα αλλά ο Τραμπ θα το πει κιόλας.
Ο Αλέξης Τσίπρας έλεγε -προεκλογικά- πως θα την ξεσκίσει την Μέρκελ, και κατάντησε να της κουβαλάει τις τσάντες. Σκυλάκι ο Αλέξης.
Ζούμε σε έναν κόσμο που δεν επιτρέπεται να πεις τίποτα.
Με την κυριαρχία της πολιτικής ορθότητας, δεν μπορείς να πεις τίποτα ούτε για τις γυναίκες, ούτε για τους άνδρες, ούτε για τους γκέι, ούτε για τις λεσβίες, ούτε για τους μαύρους, ούτε για τους άσπρους, ούτε για τους κίτρινους, ούτε για τους χριστιανούς, ούτε για τους μουσουλμάνους, ούτε για τους εβραίους, ούτε για τους κομμουνιστές, ούτε για τους φιλελέδες, ούτε για τους τσιγγάνους, ούτε για τους πρόσφυγες, ούτε για τους μετανάστες, ούτε για τους νεκρούς, ούτε για τους ζωντανούς, ούτε για κανέναν άλλον.
Ό,τι και να πεις ή να γράψεις, θα είσαι μισογύνης, μισαλλόδοξος, ομοφοβικός, ρατσιστής, σεξιστής και διάφορα άλλα τέτοια τρομερά και φοβερά.
Κάθε φορά που θα τολμήσει κάποιος να πει κάτι, να γράψει κάτι ή να σατιρίσει κάτι για αυτά τα θέματα-ταμπού, θα εμφανιστούν ορδές χωροφυλάκων για να του επιτεθούν και να τον επαναφέρουν στην τάξη.
Οπότε, καταλήγουν οι άνθρωποι να μιλάνε χωρίς να λένε τίποτα, να λένε όλοι τα ίδια, και μετά να απορούν γιατί κανείς δεν δίνει σημασία στα λόγια τους.
Όταν προσπαθείς να κρατήσεις ίσες αποστάσεις από όλους και έχεις πάντα στο μυαλό σου την γνώμη των άλλων, δεν λες ποτέ τίποτα.
Είσαι ένας φελλός.
Η παρουσία του Ντόναλντ Τραμπ είναι πολύ ανακουφιστική και απελευθερωτική για εκατομμύρια ανθρώπους που υφίστανται τον φασισμό της πολιτικής ορθότητας, δεν μπορούν να μιλήσουν και ακούν κάποιον επιτέλους να λέει τα πράγματα που σκέφτεται χωρίς να φοβάται.
Δεν χρειάζεται να συμφωνείς με τον Τραμπ ή να τον συμπαθείς, για να του αναγνωρίσεις πως λέει αυτά που σκέφτεται.
Όταν βλέπεις ιδεολόγους αριστερούς επαναστάτες να μετρούν τις λεξούλες τους για να μην τους παρεξηγήσει κάνας κρετίνος και χάσουν την ψήφο του και την καρέκλα τους, δεν μπορείς παρά να αναγνωρίσεις στον Τραμπ πως μιλάει ελεύθερα.
Κάνει μεγάλη εντύπωση στους φοβισμένους αυτός που δεν φοβάται.
Ξέρεις τι είναι εσύ να τρέμεις τα πάντα, να τρέμεις την γυναίκα σου, τα παιδιά σου, το αφεντικό σου, τον κόσμο όλο, και να βλέπεις τον άλλον να τους έχει γραμμένους όλους στ’ @ρχίδια του;
Τον Τραμπ τον έφερε στην προεδρία των ΗΠΑ η συνεχής προσπάθεια εκφοβισμού και τρομοκράτησης των πολιτών και η υστερία της πολιτικής ορθότητας.
Το αστείο -αλλά και η υποκρισία της πολιτικής ορθότητας- είναι ότι όσοι κατηγορούν τον Τραμπ του επιτίθενται με χαρακτηρισμούς που υποτίθεται πως δεν είναι πολιτικά ορθοί.
Καιρός είναι οι άνθρωποι να μιμηθούν τον Τραμπ και να αρχίσουν επιτέλους να λένε αυτά που πραγματικά σκέφτονται.
Είναι πολύ ωραία φάση να λες αυτό που σκέφτεσαι, χωρίς να σε ενδιαφέρει η γνώμη των άλλων.
Τέλεια φάση.