Του Κωστή Παπαϊωάννου

Η υποψηφιότητα Τασούλα ως Προέδρου Δημοκρατίας επικρίθηκε διότι είναι κομματική υποψηφιότητα που δεν ενώνει. Μετά από τις αποκαλύψεις για τον ρόλο του στην υπόθεση των Τεμπών, το πρόβλημα δεν είναι η κομματικότητά του. Μακάρι να ήταν μόνο αυτό.

Καταγγέλλεται ο κ. Τασούλας πως «έθαψε» στο συρτάρι του δικογραφία που έφτασε στη Βουλή με βάση τον νόμο περί ευθύνης υπουργών. Ο κ. Τασούλας φέρει επίσης ευθύνη για την αδιανόητη λειτουργία της Εξεταστικής Επιτροπής για τα Τέμπη, η οποία έγινε πεδίο βίαιης αποσιώπησης και πειθάρχησης. Ούτε ο προεδρεύων κ. Μαρκόπουλος έδρασε μόνος, ούτε ο κ. Τασούλας έδρασε μόνος. Ήταν αναγκαίοι κρίκοι μιας αλυσίδας αποσιώπησης, με επικεφαλής της συντεταγμένης επιτελικής ομάδας τον ίδιο τον Πρωθυπουργό. Όπως συμβαίνει σε κάθε πυραμιδοειδή δομή που δρα σε γκρίζα ζώνη νομιμότητας, ο καθένας συντόνιζε τους από κάτω. Όπως έγινε και στις υποκλοπές, όπως σε κάθε περίπτωση κυβερνητικού πλήγματος στο κράτος δικαίου. Δεν είναι μεμονωμένες περιπτώσεις, είναι σταθερό μοτίβο που ρηγματώνει τη λειτουργία του πολιτεύματος. Δεν είναι ατυχήματα, είναι η καρδιά της κυβερνητικής πολιτικής. Αυτήν προστάτευε ο Πρόεδρος της Βουλής.

Η εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας αναπόφευκτα έχει πλέον συνδεθεί με το αίτημα για λογοδοσία στην υπόθεση των Τεμπών. Ο κ. Τασούλας αντιπροσωπεύει το αντίθετο της λογοδοσίας, τη συγκάλυψη, και ελέγχεται για σειρά αντίστοιχων ενεργειών. Η σκιά πάνω του είναι και θα είναι τεράστια. Θα είναι Πρόεδρος Δημοκρατίας  χωρίς νομιμοποίηση.  Η πρόταση της Νέας Δημοκρατίας επιδιώκει να αναθέσει το ύπατο πολιτειακό αξίωμα σε πρόσωπο που τεκμηριώνεται πως παραβίασε τον όρκο του.

Τα 50 αυτά χρόνια είχαμε καλούς και λιγότερο καλούς Προέδρους. Πρόεδρο Δημοκρατίας στο πρόσωπο του οποίου η λέξη Πρόεδρος να υπονομεύει τη λέξη Δημοκρατία δεν είχαμε ποτέ. Όταν ο κ. Τασούλας εκλεγεί, θα είναι ένας Πρόεδρος Δημοκρατίας που φέρεται ότι έδρασε κατά βασικών αρχών της Δημοκρατίας.

Τεράστιο βάρος πέφτει στη δημοκρατική αντιπολίτευση. Καλώς ζήτησαν πολιτικοί αρχηγοί την απόσυρση της υποψηφιότητας Τασούλα. Επειδή αυτό είναι απίθανο να συμβεί, χρειάζεται το επόμενο βήμα. Δεν μπορεί η αντιπολίτευση να μετέχει στη διαδικασία σα να μη συνέβη τίποτα. Δε φτάνει απλώς να ζητάνε τα κόμματα την απόσυρση Τασούλα επιμένοντας στις δικές τους υποψηφιότητες. Τι νόημα έχει να μιλάνε πλέον για Κατσέλη και Γιαννίτση; Να συντονιστούν στο όνομα της υπεράσπισης του κράτους δικαίου. Να αποσύρουν τις υποψηφιότητές τους. Στη συνέχεια να απόσχουν από τη διαδικασία. Να αφήσουν τον κ. Τασούλα να ψηφίζεται σε μια μισοάδεια Βουλή, από μια θλιβερή πιεζόμενη κυβερνητική πλειοψηφία παρέα με κάποια απομεινάρια από τους Σπαρτιάτες.

Ο κ. Μητσοτάκης έσυρε το κόμμα του σε μια αδιανόητη κατάσταση: εκλέγει Πρόεδρο Δημοκρατίας ελεγχόμενο για πράξεις βάναυσα αντιδημοκρατικές και αντιθεσμικές. Να αφήσει η αντιπολίτευση την κυβερνητική παράταξη να υποστεί μόνη τις συνέπειες των επιλογών του αρχηγού της. Η δημοκρατική αντιπολίτευση οφείλει να μείνει μακριά από τον ευτελισμό των θεσμών που φέρει την υπογραφή του Πρωθυπουργού. Να διαχωρίσει τη θέση της, να απονομιμοποιήσει τυπικά και ουσιαστικά την εκλογή Τασούλα Αποτελεί αυτό στοιχειώδη προϋπόθεση για την –αδύναμη έτσι κι αλλιώς- προοπτική επιστροφής στη θεσμική ομαλότητα στο μέλλον.