Του Ηρακλή Αναγνωστόπουλου, πρόεδρου της Ένωσης Συνταξιούχων ΙΚΑ ν. Χανίων
Επ’ ευκαιρίας της γιορτής της Μάνας της πιο ιερής αυτής μορφής εμείς η γενιά η δική μας, που ζήσαμε την πείνα τη δυστυχία και τόσες κακουχίες, θυμόμαστε πάντα την μορφή της ΜΑΝΑΣ που είναι η πηγή της ζωής και δεν την ξεχνάμε ποτέ.
Τι κι αν πέρασαν τα χρόνια, κι ασπρίσαν τα μαλλιά μας τι κι αν κύρτωσαν οι ώμοι μας από το βάρος των χρόνων που μας βαραίνουν, δεν ξεχάσαμε ποτέ, εκείνη που μας έφερε στη ζωή, τη ΜΑΝΑ την αγία μορφή, την πλατυτέρα των ουρανών, με την ακατάλυτη αγάπη της.
Αλήθεια, πόση λατρεία δεν κρύβει η καρδιά της, πόση αγιότητα δεν πλημμυρίζει η ψυχή της. Από τα δικά της σπλάχνα βγαίνει ο άνθρωπος, από το δικό της πόνο ανοίγει τα μάτια της η ζωή.
Γίνεται το απάνεμο λιμάνι που μας προστατεύει από τις τρικυμίες από τα μίση από τις δύσκολες στιγμές. Είναι ο παράδεισος που εμείς νιώθουμε καλύτερα. Είναι το λαμπερό καντήλι που διώχνει τις αμαρτίες μας, είναι το αστέρι που φέγγει στη νύχτα της ζωής.
Το χαρακτηριστικό της είναι η απέραντη καλοσύνη της, εκείνη χαράσσει τους δρόμους μας. Τα μάτια της γεμίζουν με εμπιστοσύνη, μας τραβάνε κοντά της, μας μαλακώνουν την αγριότητα, μας ποτίζουν με λατρεία.
Η ΜΑΝΑ έχει την παντοδυναμία της αγάπης, την εγκαρτέρηση και τον ηρωισμό της μεγαλοσύνης. Είναι ο ΦΑΡΟΣ και το ΘΕΜΕΛΙΟ της ζωής μας και η κάθε επιτυχία μας οφείλεται σ’ εκείνη. Το σπουδαιότερο ρόλο στην καλή ανατροφή των παιδιών τον είχαν και τον έχουν βέβαια και οι δύο γονείς, αλλά κυρίως η μητέρα. Η μητέρα είναι το πρώτο σχολείο του παιδιού, όπου ετοιμάζεται για να βγει στην κοινωνική ζωή. Το παιδί μιμείται τις καλές πράξεις της μητέρας, με τις συμβουλές και το καλό της παράδειγμα θα του δώσει τις σωστές βάσεις και αρχές που θα το βοηθήσουν αργότερα για να βγει χρήσιμος πολίτης στην κοινωνία.
«Μια καλή μητέρα αξίζει εκατό δασκάλους» λέει ένας σοφός και ο Παλαμάς αναφέρει «εννέα δέκατα των ανθρώπων που δοξάστηκαν στις μητέρες οφείλουν τον πυρήνα του μεγαλείου τους».
Το αξιαγάπητο αριστούργημα που έφτιαξε η καρδιά του Θεού, είναι η καρδιά της ΜΑΝΑΣ. Αγία θωρισιά, αγία και επειδή πρέπει να την προσέχουμε για να την έχουμε κοντά μας, ο Δουμάς είπε «επειδή ο Θεός δεν μπορεί να βρίσκεται παντού, έπλασε για αναπληρωτή του τη ΜΑΝΑ». Και όσοι από εμάς δεν την έχουμε ας προσευχηθούμε κι ας ανάψουμε ένα κερί στη μνήμη της.
ΧΡΟΝΙΑ – ΠΟΛΛΑ λοιπόν στην ΜΑΝΑ τη συνταξιούχο που πέρασε τόσες κακουχίες και στερήσεις, τόσους πολέμους, δικτατορίες εμφυλίους, που αγωνίστηκε για ένα καλύτερο κόσμο για τα παιδιά της και δυστυχώς σήμερα τα καταργούν όλα και της δίνουν ψίχουλα για να ζήσει.
ΧΡΟΝΙΑ – ΠΟΛΛΑ στη ΜΑΝΑ την εργαζόμενη, που αγωνίζεται και στο σπίτι και στη δουλειά, που τρέχει και δεν φτάνει για να μεγαλώσει τα παιδιά της και σήμερα την έχουν οδηγήσει σε ένα αδιέξοδο αναγκάζοντας την να δουλεύει μια ζωή για να πάρει μια σύνταξη.
ΧΡΟΝΙΑ – ΠΟΛΛΑ στη ΜΑΝΑ την άνεργη που δεν βρίσκει δουλειά και ζει καθημερινά στο πετσί της, τον εφιάλτη της ανεργίας και παρά τις δυσκολίες και τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει είναι πάντα κοντά στα παιδιά της και τα στηρίζει.
ΧΡΟΝΙΑ – ΠΟΛΛΑ στη ΜΑΝΑ του χωριού και της πόλης, στη ΜΑΝΑ της καθημερινής σκληρής βιοπάλης, στη μάνα που συνεχίζει να παλεύει και δεν το βάζει ποτέ κάτω, που είναι πάντα ΠΡΩΤΗ σε όλους τους αγώνες για ένα καλύτερο αύριο για τα παιδιά της.
ΧΡΟΝΙΑ – ΠΟΛΛΑ σε όλες τις μανάδες.
ΜΑΝΑ
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΜΑΝΑΔΕΣ
ΜΑΝΑ αγνή, ευλογημένη
Απ’ τη ζωή σου μου ‘δωσες ζωή,
Με σένα είμαι ολοκληρωτικά δεμένος
Γιατί εσύ μου χάρισες το θαύμα της ζωής.
Τον πόνο μου εσύ κάνεις τραγούδια
Το δάκρυ μου στεγνώνεις,
Μ’ ένα σου φιλί και μια σου λέξη φτάνει ΜΑΝΑ,
Να φέρει βάλσαμο στην πιο βαθιά πληγή.