(για το ετήσιο μνημόσυνό του)
Πριν ένα χρόνο οι ανεξερεύνητες βουλές του Υψίστου κάλεσαν κοντά του μια εκλεκτή προσωπικότητα της κοινωνίας μας,τον Βασίλη Μανουσάκη.Το ύψωμα των 365 ημερών που ορθώθηκε από την ημέρα του μισεμού του δεν μπορεί να κρύψει τις ανταύγειες της ωραίας ψυχής του.Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει το μειλίχιο χαμόγελό του που άνθιζε διαρκώς στα χείλη του σαν απαύγασμα της ευγένειας και της καλοσύνης που έδειχνε σε όλους τους συνανθρώπους του,τόσο στην ιδιωτική όσο και στη δημόσια ζωή του.
Το πατρικό σπίτι του στο Βαρύπετρο,ήταν κυριολεκτικά ένα προξενείο αγάπης και φιλοξενίας.Πολλές φορές κάθε χρόνο οι πόρτες του σπιτιού αυτού καθώς και της καρδιάς του ήταν ανοιχτές για να υποδεχτούν τους φίλους και συγγενείς του,όπου περνούσαν υπέροχες στιγμές χαράς και ευχαρίστησης,με ωραία συντροφιά,θερμή περιποίηση και πλούσια εδέσματα.Η θεία όμως δικαιοσύνη αντάμειβε την καλοσύνη του χαρίζοντάς του μια υπέροχη σύντροφο της ζωής του,την αλησμόνητη Αντωνία,και δύο πανέμορφες γλυκύτατες κόρες,την Έφη και την Κατερίνα με τους εξαίρετους συζύγους τους,Νίκο και Σπύρο.
Μεγάλο το κενό που άφησε η απουσία του,αλλά τη θλίψη μας απαλύνει η σκέψη πως η ολόφωτη ψυχή του θα έχει μια ξεχωριστή θέση στον παράδεισο των δικαίων,γιατί μορφές όπως του αξέχαστου Βασίλη μας,δεν τις σκεπάζουν οι τάφοι της Λήθης ούτε εξαφανίζονται μέσα στις ομίχλες του Χρόνου.Γι’αυτό η Μνήμη του θα παραμείνει αιώνια.
ΝΙΚΟΣ ΜΑΡΑΓΚΟΥΔΑΚΗΣ
