Κύριε Παπουτσή, Δάσκαλε που δίδασκες και λόγο δεν εκράτεις. Τώρα τι είσαι; Μπορείς να μας πεις; Ξεχνάς τις εποχές που και εσύ τότε, μαζί με τον Ανδρέα Παπανδρέου που ξεφτιλίσατε τώρα τη φήμη του, κάναμε εκδηλώσεις συμπαράστασης για τον δοκιμαζόμενο Παλαιστινιακό λαό; Που είμαστε με όλα τα εθνικοαπελευθερωτικά και αυτονομιστικά κινήματα; Που είμαστε και κάναμε εκδηλώσεις για τους Κούρδους με τον Οτσαλάν, για τον IRA, για την Παλαιστίνη;
Τώρα τι είσαι κύριε Παπουτσή; Τι είναι τώρα η Ελλάδα; Ισραήλ; Το Ισραήλ έχει αποκλεισμό στην Γάζα. Η Ελλάδα γιατί κάνει και αυτή αποκλεισμό; Τι είναι ένας αποκλεισμός κύριε Παπουτσή; Είναι δίκαιος ένας αποκλεισμός; Τι σημαίνει ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ; Μπορείτε να μας πείτε κύριε πρώην αγωνιστή των δικαιωμάτων των καταπιεσμένων, αδικημένων λαών; Δεν ιδρώνεις από ντροπή όταν συναινείς στον αποκλεισμό;
Ούτε φάρμακα για τους άμαχους τραυματισμένου απ’ τις ριπές των όπλων των επιτιθέμενων Ισραηλινών. Που τράβηξαν τα πάνδεινα απ’ τους Ναζί και είναι τώρα χειρότεροι. Ούτε τρόφιμα, ούτε ρεύμα για τους Παλαιστίνιους, ούτε να ταξιδέψουν ελεύθερα, ούτε να πάμε ελεύθερα.
Ντροπή σου!
Τι είσαι λοιπόν;
Σου χαρίζω το ποίημα:
Λόγος στην αγορά της ανεργίας (Σαχίμ Κάσεμ)
Ίσως να στερηθώ και το ψωμί μου
Ίσως το στρώμα ξεπουλήσω και τα ρούχα μου
Ίσως δουλέψω σκουπιδιάρης, πετροκόπος και χαμάλης
Ίσως να σωριαστώ γυμνός και πεινασμένος εχθρέ του Ήλιου, αλλά δεν παζαρεύω
κι ως τον ύστατο χτύπο της καρδιάς μου θ’ αντιστέκομαι!
Ίσως αρπάξεις απ’ τη γη μου και την τελευταία σπιθαμή
Ίσως ταΐσεις στις φυλακές τη νιότη μου
Ίσως μου κλέψεις την κληρονομιά του παππού μου – πιθάρια, έπιπλα και σκεύη –
Ίσως καθίσεις πάνω απ’ το χωριό μας σαν εφιάλτης τρόμου εχθρέ του Ήλιου
αλλά δεν παζαρεύω κι ως τον ύστατο χτύπο της καρδιάς μου θ’ αντιστέκομαι!
Ίσως από τις νύχτες μου να σβήσεις κάθε φως
Ίσως να στερηθώ της μάνας το φιλί
Ίσως κι ένα παιδί να βρίσει τον λαό μου, τον πατέρα μου
Ίσως να κλέψεις μια στιγμή απροσεξίας από τον φύλακα των πόνων μου
Ίσως πλαστογραφήσει την ιστορία μου ένα δειλός, μυθομανής, θρησκόληπτος
Ίσως στερήσεις στα παιδιά μου καινούργιο ρούχο στη γιορτή
Ίσως με δανεισμένο πρόσωπο τους φίλους μου πλανέψεις
Ίσως υψώσεις γύρω μου τειχιά…τειχιά…τειχιά…
Ίσως τις μέρες μου καρφώσεις στο σταυρό του εξευτελισμού εχθρέ του Ήλιου,
αλλά δεν παζαρεύω κι ως τον ύστατο χτύπο της καρδιάς μου θ’ αντιστέκομαι
Εχθρέ του Ήλιου
στο λιμάνι στολίσματα, χαιρετισμοί, φωνές χαράς και αχολόι
και τα πολεμικά τραγούδια μας φλογίζουν τα λαρύγγια
κι ένα πανί μέσ’ τον ορίζοντα που προκαλεί τον άνεμο
και την φουρτούνα
και ξεπερνάει τον κίνδυνο
είναι του Οδυσσέα που επιστρέφει
απ’ του χαμού τη θάλασσα
επιστροφή του ήλιου, του ξενιτεμένου και όρκο βάνω στα μάτια τους
δεν παζαρεύω
κι ως τον ύστατο χτύπο της καρδιάς μου
θ’ αντιστέκομαι…θ’ αντιστέκομαι…θ’ αντιστέκομαι!!!
Α.Ρ.