«Η υπογραφή στρατιωτικής συμφωνία Τουρκίας – Λιβύης πρέπει να ανησυχεί όχι μόνο την Ελλάδα αλλά και τη Δύση», επισημαίνει στο OnAlert και τον Κώστα Αλατζά ο Αλέξανδρος Κούτσης, ομότιμος καθηγητής Μεσανατολικών Σπουδών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.
Σχολιάζοντας το μνημόνιο συνεργασίας που υπέγραψε στην Κωνσταντινούπολη ο Τούρκος πρόεδρος, Ταγίπ Ερντογάν με τον επικεφαλής της κυβέρνησης της Τρίπολης , Φάγεζ αλ-Σάρατζ, ανέφερε ότι δε συμφωνεί με την έμφαση που δίνεται στο δημόσιο διάλογο στους χάρτες που κυκλοφορεί η Άγκυρα με τον καθορισμό ΑΟΖ μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης. «Οι χάρτες με τις τουρκικές ΑΟΖ επισκιάζουν το μείζον που είναι η σύναψη στρατιωτικής συμφωνίας με τη Λιβύη. Η στρατιωτική συμφωνία δίνει τη δυνατότητα να κινούνται ελεύθερα τα τουρκικά πολεμικά πλοία στο λιβυκό πέλαγος και να πετάνε τα τουρκικά μαχητικά να χρησιμοποιούν τον εναέριο χώρο νοτίως της Κρήτης.».
Όπως εξηγεί ο κ. Κούτσης οι τουρκικοί ισχυρισμοί για το εύρος των τουρκικών θαλασσίων ζωνών αντιβαίνουν σε κάθε αρχή του Διεθνούς Δικαίου και του Δικαίου της Θάλασσας και δεν πρόκειται ποτέ να νομιμοποιηθούν. Αντιθέτως, η σύναψη στρατιωτικής συμφωνίας ανάμεσα στις δύο κυβερνήσεις, που θα μπορούσε να εφαρμοστεί ακόμη και με τη δημιουργία στρατιωτικής βάσης της Τουρκίας στη Βόρεια Αφρική, μπορεί να αποτελέσει απειλή όχι μόνο την Ελλάδα αλλά και τη Δύση. «Σκεφτείτε τι θα σήμαινε για εμάς και τους εταίρους μας η εγκατάσταση ρωσικών πυραύλων S-400 απέναντι από την Κρήτη».
Ο καθηγητής Μεσανατολικών Σπουδών θεωρεί ότι η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να κινητοποιηθεί στρέφοντας το ενδιαφέρον των δυτικών εταίρων στις επιπτώσεις που μπορεί να έχει η ανάπτυξη μίας ισχυρής στρατιωτικής συνεργασίας Τουρκίας –Λιβύης στην περιοχή της νοτιανατολικής Μεσογείου. «Η εφαρμογή και η εξέλιξη της στρατιωτικής συνεργασίας Άγκυρας- Τρίπολης, πρέπει να βρίσκεται διαρκώς στο μικροσκόπιο της ελληνικής διπλωματίας».
Αναλύοντας την έντονη κινητικότητα της Τουρκίας σε στρατιωτικό και διπλωματικό επίπεδο ο κ. Κούτσης σημειώνει ότι η άγκυρα επιχειρεί να έχει έναν σύνθετο ρόλο τόσο στη Μέση Ανατολή και την νοτιανατολική Μεσόγειο, όσο και στη Βόρειο Αφρική. « Η Τουρκία στηρίζει την κυβέρνηση της Τρίπολης εν αντιθέσει με την Αίγυπτο και τη Σαουδική Αραβία που υποστηρίζουν την κυβέρνηση της Βεγγάζης. Την ίδια ώρα ο Ερντογάν αναπτύσσει αμυντικές συνεργασίες με τη Ρωσία. Παράλληλα, ανταγωνίζεται το Ισραήλ , διεκδικώντας ηγεμονικό ρόλο στη Μέση Ανατολή, ενώ ταυτόχρονα βρίσκεται σε έναν ανταγωνισμό για την άσκηση επιρροής στον μουσουλμανικό κόσμο με τη Σαουδική Αραβία.»