Στη σκληρή πραγματικότητα που βιώνουν τα περίπου 3000 παιδιά που φιλοξενούνται σήμερα σε μονάδες παιδικής προστασίας και φροντίδας αναφέρθηκε η βουλευτής Χανίων, ΒάλιαΒαγιωνάκη, μιλώντας στην ολομέλεια της Βουλής στη συζήτηση του νομοσχέδιο περί αναδοχής.
Η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, αφού υπογράμμισε πως δεν παραγνωρίζει το έργο που γίνεται στα ιδρύματα, καθώς και την προσφορά του προσωπικού, τόνισε ότι ο φυσικός τόπος ενός παιδιού είναι η οικογένεια.
«Αυτό προβλέπει η Διεθνής Συνθήκη για τα Δικαιώματα του Παιδιού, αυτό επιτάσσει η λογική. Μιλάμε για παιδιά, για παιδικές ψυχές σε διαρκή αναμονή για ένα καλύτερο αύριο – αναμονή βασανιστική και με αποδεδειγμένα αρνητικές συνέπειες λόγω της ιδρυματοποίησης. Συνέπειες στον γνωστικό τους τομέα, στην ψυχική και συναισθηματική τους υγεία, στην ομαλή κοινωνική τους ένταξη, στη συναισθηματική και κοινωνική τους ανάπτυξη» σημείωσε χαρακτηριστικά.
Παράλληλα, αναρωτήθηκε πόσο περήφανη μπορεί να αισθάνεται η χώρα μας για το υφιστάμενο πλαίσιο μέσα στο οποίο σήμερα πραγματοποιούνται οι υιοθεσίες, υπενθυμίζοντας παράλληλα πωςο αριθμός των επιθυμούντων να γίνουν ανάδοχοι ή θετοί γονείς «είναι πολλαπλάσιος των παιδιών που παραμένουν ξεχασμένα στα ιδρύματα» κι αυτό γιατί «το κράτος δεν εκπληρώνει με επάρκεια την υποχρέωσή του να διασφαλίζει την οικογενειακή αποκατάστασή τους».
«Είναι απαράδεκτο να υπάρχουν παιδιά σε ιδρύματα και ταυτόχρονα νεαρά ζευγάρια να αγωνιούν, καθώς αδυνατούν να δουν τη συνέχεια της ζωής και της ύπαρξής τους μέσα από την επαφή με ένα παιδί. Την ίδια στιγμή που το παράνομο εμπόριο ή η εισαγωγή βρεφών από άλλες χώρες ανθεί» πρόσθεσε.
Η κα Βαγιωνάκη αναφέρθηκε και στα κυριότερα προβλήματα του υπάρχοντος νομικού και θεσμικού πλαισίου μιλώντας για «καθυστερήσεις ως προς τη διαχείριση των αιτήσεων των υποψηφίων γονέων, αργοπορία στην διενέργεια των απαιτούμενων ελέγχων και πλημμελής καταγραφή των παιδιών», ενώ εκτίμησε πως το νομοσχέδιο παρέχει λύσεις σε αυτά τα ζητήματα με επιστημονικά επαρκή τρόπο, καθώς: «Επιβάλλει την ταχύτερη διερεύνηση του οικογενειακού περιβάλλοντος, ενθαρρύνει και πριμοδοτεί τις διαδικασίες αναδοχής και υιοθεσίας, ξεκαθαρίζει τα βήματα που πρέπει να κάνουν οι γονείς, καθιερώνει την υποχρεωτική επιμόρφωση των υποψηφίων γονέων, ρυθμίζει τη συνέχιση της αναδοχής για παιδιά με αναπηρία μετά τα δεκαοχτώ τους χρόνια, επιτρέπει την ανάληψη της ασφαλιστικής κάλυψης των παιδιών σε αναδοχή από τον ασφαλιστικό φορέα του γονέα, διευρύνει τη δεξαμενή των διαθέσιμων κοινωνικών λειτουργών αρμόδιων για την εκπόνηση εκθέσεων καταλληλόλητας από μόλις ογδόντα σήμερα σε εκατοντάδες μέσω του Συνδέσμου Κοινωνικών Λειτουργών Ελλάδας, αλλά και όσων υπηρετούν στις κοινωνικές δομές των δήμων».
Η βουλευτής Χανίων παράλληλα έκανε λόγο για «κομβικό σημείο» του νομοσχεδίου την δημιουργία τριών Εθνικών ηλεκτρονικών Μητρώων, του Μητρώου Ανηλίκων, Υποψηφίων Αναδόχων & Γονέων και Εγκεκριμένων Αναδόχων Ανηλίκων: «Για πρώτη φορά, εν έτη 2018, το κράτος θα ξέρει πόσα παιδιά είναι διαθέσιμα και πόσοι υποψήφιοι γονείς υπάρχουν, κάτι που σε συνδυασμό με τις παραπάνω ρυθμίσεις εκτιμάται ότι θα μειώσουν τον χρόνο ολοκλήρωσης μιας αναδοχής στους 8 έως 12 μήνες, από τα 6 χρόνια που απαιτούνται σήμερα, ιδίως στην Αττική».
Τέλος, καυτηρίασε τη στάση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και μερίδας των ΜΜΕ, για το γεγονός ότι «παρά τις ιδιαίτερα ευεργετικές διατάξεις του νομοσχεδίου», η συζήτηση στη δημόσια σφαίρα «περιορίστηκε στο άρθρο 8 που επιτρέπει την αναδοχή και από ζευγάρια -ομόφυλα ή ετερόφυλα- που έχουν υπογράψει σύμφωνο συμβίωσης».
«Σε αντίθεση με την υιοθεσία που απαιτεί δικαστική απόφαση και το υιοθετούμενο παιδί καθίσταται μόνιμο μέλος της οικογένειας, η αναδοχή αποτελεί προσωρινή κατάσταση που λήγει οπωσδήποτε μετά την ενηλικίωση του παιδιού και αποσκοπεί στο να του παρασχεθεί η αναγκαία φροντίδα, επιμέλεια, διατροφή και μόρφωση, μέσα σε ένα ασφαλές και σταθερό περιβάλλον» σημείωσε σχετικά.
Παράλληλα, αναφέρθηκε και στο βασικό επιχείρημα όσων απορρίπτουν το νομοσχέδιο «με το πρόσχημαότι η κοινωνία δεν είναι ώριμη να δεχτεί την αναδοχή από ομόφυλα ζευγάρια»: «Σκεφτείτε πόσους αναχρονισμούς έχουμε ανεχθεί, πάντα με προμετωπίδα το ίδιο επιχείρημα: ψήφος των γυναικών, γυναικεία χειραφέτηση, πολιτικός γάμος, σύμφωνο συμβίωσης, καύση νεκρών κ.λπ. Πολλές φορές η θεσμική διάσταση, ο νόμος που επιβάλλει προχωρημένα και ριζοσπαστικά βήματα είναι ένα στοιχείο που διαπαιδαγωγεί την ίδια την κοινωνία. Αντίθετα, η δειλία, το επιχείρημα ‘να μην ταράξουμε τα νερά’ μόνο άλυτα προβλήματα και αναχρονισμούς προσφέρουν».
«Η ένταξη του παιδιού σε οικογενειακό περιβάλλον είναι προς το συμφέρον του χωρίς επιφυλάξεις και χωρίς ‘ναι μεν, αλλά’. Αυτό που πρέπει να μας απασχολείείναι η καταλληλότητα των υποψηφίων αναδόχων και γι’ αυτόν τον σκοπό το νομοσχέδιο προβλέπει αυστηρές διαδικασίες ελέγχων από επιστημονικά πιστοποιημένο προσωπικό» κατέληξε.
