Για να γράψει κανείς «Δοκίμια ευθύνης» πρέπει να είναι ο ίδιος ο άνθρωπος της ευθύνης. Για να δώσεις φως, πρέπει ο ίδιος να είσαι φως. Και τούτο, ασφαλώς, ισχύει ειδικότερα για τους πνευματικούς ανθρώπους.
Κι ο αιδεσιμολογιώτατος συγγραφέας, και λίαν σεβαστός και αγαπητός , π. Στυλιανός με την πυρφόρα ψυχή του, τον καθάριο λογισμό, τον πλούσιο λειτουργικό του βίο και λόγο είναι από τους ολίγους που με αγιόφωτη ευθύνη ποιμένει τους εγγύς και τους μακράν ορθοτομών τον λόγον της αληθείας.
Γεννημένος για την Άγια Λειτουργία και την θεανθρώπινη διακονία του λαού του Θεού, των παιδιών του Θεού, που, όπως γράφει στο υπέροχο αυτό βιβλίο του, δεν υπάρχουν φυλές, χρώματα, εθνικότητες, και απευθύνεται «γενικά και αόριστα σε κάθε άνθρωπο πέρα από θρησκευτικούς, εθνικούς ή κοινωνικούς προσδιορισμούς και αποκλεισμούς.
Γα το αποθησαύρισμα αυτό, πέραν, απ’ τα πλούσια λειτουργικά βιώματα, τον θεολογικόν του πλούτο, ο λόγιος συγγραφέας παραθέτει μαρτυρίες και καταθέσεις δοκίμων συγγραφέων, εκκλησιαστικών και μη, αγκαλιάζοντας τις εκφάνσεις του εκκλησιαστικού και κοινωνικού μας βίου με κέντρο πάντα την θεανδρική Αγία Τριάδα.
Έτσι, από τα προλεγόμενα (Διάγραμμα – Πρόλογος – Εισαγωγή) μέχρι και τα τέσσερα μέρη του βιβλίου, περνά ο άνθρωπος, η εικόνα αυτή του Θεού, λειτουργός και συλλειτουργό, προσφέρον και προσφερόμενος. Λατρεύει Θεόν ζώντα και ζωοποιείται.
Ζει εν Χριστώ και δια Χριστού με όλο το πλήρωμα της Εκκλησίας. Ζει ως κοσμοπολίτης και ουρανοπολίτης. Θεία Λειτουργία. Εορτές Χριστού, Παναγίας, αγίων και οσίων. Ζει ως οικογένεια και ως κοινωνική μονάδα. Προσεύχεται, λειτουργείται, κοινωνεί των Αχράντων Μυστηρίων, φτιάχνει το πρόσφορό του, ζει τις χρονιάρες μέρες, συμπεριφέρεται δίκαια, πιστεύει και βιώνει την ισότητα, δεν παραδίνεται στα εγκόσμια και στα του κόσμου φθαρτά προς χαμαιζηλίαν. Είναι αγάπη, όλος αγάπη, όπως ο Πατέρας μας Θεός. Είναι ο άνθρωπος της κτήσεως και της αναστάσεως. Είναι ο μοναχός – ασκητής στον κόσμο και στο Μοναστήρι. Ζει την Βασιλεία του Θεού σ’ αυτόν τον κόσμον και πορεύεται στην ατελεύτητη Ουράνια.
Όπως σημειώνει ο π. Στυλιανός «κοινή συνισταμένη όλων των κεφαλαίων (του βιβλίου) είναι η λύτρωση και η σωτηρία όλων». Όλοι, όποιοι κι αν είμαστε, θα ωφεληθούμε λυτρωτικά από το υπέροχο κι αγιοφώτιστο περιεχόμενό του. Μέσ’ από αυτό θα φθάσομε στο «μεγάλο ζητούμενο, που είναι η πίστη και η ολική εγκατάλειψή μας στα χέρια του Ουράνιου Πατέρα και Θεού μας». Είναι αυτό που εύχεται και μας προτρέπει η εκκλησία μας «εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών , Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα».
Ο χαρισματικός π. Στυλιανός επέτυχε του αγίου σκοπού του με το βιβλίο του αυτό, όπως πετυχημένη και ευλογημένη είναι η διακονία του στην παιδεία, στην εκκλησία κοντά στον λαόν του Θεού.
Τον συγχαίρομε και τον καμαρώνομε αδελφικά, τον ευχαριστούμε και για την ανεκτίμητη αυτή ………? Προσφορά του, με τις εγκάρδιες ευχές μας ο Κύριος, που τόσο πιστά διακονεί και βιωματικά ομολογεί, να του χαρίζει υγεία και δύναμη και ουράνιο στήριγμα.
Αρχιμανδρίτης Ιγνάτιος Θ. Χατζηνικολάου
Θεολόγος – τ. Λυκειάρχης