Τάδε έφη βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ. Ας μην γράψομε τ’ όνομά της. «Ο ρόλος των πολιτικών και δη των ηγετών δεν είναι να διαμορφώνουν τη θέση τους με βάση τι λέγεται από τους πολίτες, αλλά με βάση τι εκτιμούν προς το συμφέρον της χώρας».

Πολύ φιλολαϊκή άποψη! Άκρως δημοκρατική!

Έτσι ακριβώς μεγαλώσαμε και γεράσαμε αναμιγνυόμενοι στα πολιτικά;

Κατά την κυρία η γνώμη του λαού που τον εκπροσωπεί δεν μετρά. «Εκπροσωπώ» ξέρεις κυρία μου, τι πάει να πει; Επειδή δεν μπορεί δεν είναι εφικτό όλοι μαζί να μεταφέρουν την άποψή τους στη βουλή διαλέγουν έναν απ’ αυτούς να μεταφέρει την άποψή τους κατά την διάρκεια που είναι εκλεγμένος απ’ το σύνολο των πολιτών που έχουν την αυτή άποψη. Τώρα αυτό για σένα δεν μετρά; Τότε γιατί εκλέγομε αντιπροσώπους; Τότε γιατί αναμιγνυόμεθα με την πολιτική; Αφού δεν μετρά η γνώμη του λαού; Για να σας καθίζομε μόνο στην καρέκλα; Και μετά να μας γράφετε; Μα αυτό μαντάμ, λέγεται απολυταρχισμός! Ούτε κομμουνισμός, που παρίστανες κάποτε, ούτε σοσιαλισμός ούτε βέβαια ριζοσπαστική αριστερά.

Μωρέ, κάτι φυντάνια που μας προέκυψαν!

Α.Ρ.

Υστερόγραφον:
Κυρία μου, σας προτείνω να δείτε την ταινία «Τσώρτσιλ». Να δείτε –όσο κι αν δεν μας άρεσε ο Τσώρτσιλ στον εμφύλιο– να δείτε όμως τι σημαίνει ηγέτης. Για τον λαό του και πως τον αφουγκράζονταν.
Κυρία μου, από πότε οι μαριονέτες αυτοαποκαλούνται ηγέτες;
Ξέρετε τι είναι οι μαριονέτες; Αυτές που πίσω απ’ τα παρασκήνια τους κινούν τα νήματα για να κινηθούν. Χωρίς το παρασκήνιο, τίποτα! Ξέρετε ποιο είναι το παρασκήνιο; Οι δυνάστες μας! Ταιριάζουν πάντα γάντι με τον απολυταρχισμό!