Όταν μαθεύτηκε στο Ρέθεμνο ο θάνατος του Γετίμ-Αλή θρήνος και οδυρμός σηκώθηκε στις Τουρκικές συνοικίες

Ο θηριώδης Γλυμίδ-Αλής, μπροστά σε πλήθος ομόθρησκούς του, έδωσε όρκο βαρύ. Γρήγορα θα ‘παιρνε εκδίκηση για το θάνατο του ορτάκη του (αδελφοχτός) Θα ‘φερνε είπε στο Ρέθεμνο τα κεφάλια των αρχηγών των γκιαούρηδων που τόλμησαν να σκοτώσουν τον Γετήμ Αλή.

Δύο χιλιάδες εκλεκτούς άντρες συγκέντρωσε. Και καθώς ήξερε πως οι Σφακιανοί στρατηγοί Π. Μανουσέλης, Γ, Δεληγιαννάκης, Μ. Ρ. Βουρδουμπάς και ο Ρεθεμνιώτης Γ. Τσουδερός με τους δικούς του βρίσκονταν στην περιοχή Ακόνια εξεστράτευσε εναντίον τους.

Η συμπλοκή έγινε σις 26-1-1822. Οι διαλεχτοί πολεμιστές του Αλή δεν ήταν συνηθισμένοι Τούρκοι «της αράδας». Αλλά και οι αριθμητικά πολύ λιγότεροι Σφακιανοί και Ρεθεμνιώτες δεν το ‘χαν σκοπό να χάσουν. Έτσι, πολέμησαν και οι δύο μεριές λυσσαλέα. Οι απώλειες και στις δύο πλευρές ασυνήθιστα μεγάλες. Κάποια στιγμή ο φοβερός Γλυμίδ Αλής ορμά με το σπαθί του για να παρασύρει τους άντρες του σε έξοδο.

Την ίδια στιγμή όμως, αστραπιαία, πετάγεται απ’ το βράχο που είχε μετερίζι ένα παληκάρι. Είναι ο Ανδρέας Μανουσέλης, απ’ το χωριό Καλλικράτης Σφακίων. Χύνεται εναντίον του τρομερού γενίτσαρου και με μια σπαθιά του κόβει το κεφάλι. Ύστερα καρφώνει το κομμένο κεφάλι στο ντουφέκι του ίδιου του Αλή κι ‘επανέρχεται στη βάση του, μέσα σ’ ένα καταιγισμό από βόλια των Τούρκων.

Ο Ανδρέας Μανουσέλης ήταν ο μικρότερος αδελφός του στρατηγού Αναγνώστη Μανουσέλη που είχε σκοτωθεί τον πρώτο χρόνο της επανάστασης (Βλέπετε, ούτε αυτοί οι Κρήτες είχαν μετοικήσει σε άλλους τόπους μόλις πάτησαν οι Τούρκοι στο νησί, όπως η Τουρκική προπαγάνδα θέλει για ευνόητους τώρα λόγους, εποικισμός)

Οι απώλειες των Κρητών ήταν 14 νεκροί και των Τούρκων 203. Επίσης αιχμαλωτίστηκε ο διάσημος Μουρούζ Αγάς με τον σημαιοφόρο του και το μπαϊράκι του, δύο μπέηδες «ανώτατης περιωπής» και άλλοι επιφανείς Οθωμανοί που οδηγήθηκαν στο Λουτρό Σφακίων. Και ύστερα από συνενοήσεις τους έστειλαν στην Σμύρνη και τους αντάλλαξαν με Ρεθεμνιώτες αιχμαλώτους (βλέπετε η ιστορία πως γράφεται με ντοκουμέντα και αποδείξεις και όχι με φήμες και αοριστολογίες)

Οι στίχοι του τραγουδιού είναι οι εξής:

Πορίζουν από τα Χανιά δώδεκα μπαϊράκια
να ‘πα να πολεμήσουνε τα Χατζή Αληδάκια
Εις τα Ακόνια σμίξασιν οι Σφακιαοί κι οι Τούρκοι
Τούρκοι εντός και Σφακιανοί εκάμασι γιουρούσι
Ομπρός-ομπρός επήγαινε ο Αλής το Γλυμιδάκι
και βάστα και στν χέραν του κόκκινο μπαϊράκι
Και από αλάργ’ εφώνιαζε: «Σταθήτε κερατάδες
μα στσοι μπιστόλες μου βαστώ ντελίδικες τσοι μπάλες
Γ’ εις Σφακιανός εχύθηκεν ωσάν το περιστέρι
και του ‘κοψεν την κεφαλή με το δεξιόν του χέρι
Του έκοψεν τη κεφαλή τ’ Αλή του Γλυμιδάκι
κι’ εβάσταν την, στη χέρα του ωσάν το μπαϊράκι
Γλυμίδην το κεφάλι σου, το πολυπαινεμένο
του Ρούσιου το επήγασι στο αίμα κυλισμένο
Βγάνει τρία βενέτικα μπαξίσι των τα δίδει
απού τον εσκοτώσασι αυτόνε το Γλυμίδη.
Γιατί ‘καψες πολλές καρδιές κι’ ακόμ’ ήθελε κάψει
απού να βγουν τ’ αμμάθιαν του απού θα τόνε κλάψη
Γλυμίδην το κεφάλι στου που ‘βανες τα τσιτέκια
οι Σφακιανοί το βάλασι σημάδι στα ντουφέκια

……………

Α.Κ.