Το βλέπαμε σε κάθε μεγάλη καταστροφή, όποτε υπάρχει ανάγκη και μεγάλη διάθεση από τους πολίτες να βοηθήσουν, συμβαίνει και τώρα με τον σεισμό σε Τουρκία και Συρία. Από τη μια στιγμή στην άλλη, ξεπηδούν πάρα πολλές πρωτοβουλίες συλλογής ειδών πρώτης βοήθειας.
Και βεβαίως, αυτό είναι καλύτερο από το να μην υπάρχει καμία πρωτοβουλία όμως αναρωτιόμαστε, χρειάζονται να υπάρχουν τόσες πολλές διαφορετικές πρωτοβουλίες;
Δε θα μπορούσε να υπάρξει ένας συντονισμός ώστε και η συγκέντρωση των ειδών να είναι πιο εύκολη, και να καταγράφονται οι πραγματικές ανάγκες του τι χρειάζεται;
Ας πούμε, στο παρελθόν, έχει καταγραφεί πολλές φορές, η ανταπόκριση των πολιτών είναι μεγαλειώδη όμως η κατάληξη είναι η συσσώρευση πάρα πολλών ειδών που τελικώς δεν υπάρχει ιδιαίτερη ανάγκη για αυτά. Το αποτέλεσμα είναι πολλά να μη φτάνουν ποτέ στον παραλήπτη. Γιατί βλέπετε, το ζήτημα δεν είναι απλά η συλλογή των ειδών, αλλά και το πώς θα καταλήξουν σε αυτούς που τα έχουν ανάγκη και η εξακρίβωση αν και κατά πόσο υπάρχει ανάγκη για αυτά που στέλνουμε.
Ας ελπίσουμε ότι αυτή τη φορά δε θα δούμε να συμβαίνουν τα ίδια όμως παρατηρώντας το πλήθος των προσπαθειών που έχουν ξεπηδήσει είμαστε απαισιόδοξοι.
Κάποια στιγμή όμως δε θα πρέπει να σταματήσουμε να επαναλαμβάνουμε τα λάθη του παρελθόντος; Και εν τέλει, δε θα πρέπει να αναζητούμε τρόπους ώστε η βοήθεια να φτάνει στους αποδέκτες και αυτοί που έχουν ανάγκη να λαμβάνουν αυτά που πραγματικά έχουν ανάγκη;