Γιατί η κυβέρνηση θυμήθηκε τώρα τους νεκρούς της Marfin;

Εντύπωση προκαλεί η προσπάθεια τον τελευταίο καιρό της κυβέρνησης όχι απλά να κινήσει τις διαδικασίες ώστε να βρεθούν οι ένοχοι για το έγκλημα της Marfin αλλά να το χρησιμοποιήσει επικοινωνιακά και να ταυτίσει το έγκλημα με τις λαϊκές αντιδράσεις.

Φαίνεται ότι στην κυβέρνηση ήδη κοιτάζουν την επόμενη ημέρα. Και η επόμενη ημέρα θα έχει λαϊκές αντιδράσεις, ενόψει και της βαριάς ύφεσης που δημιούργησαν τα περιοριστικά μέτρα.

Το ΜέΡΑ25 εύστοχα το επισημαίνει στην ανακοίνωσή του, ότι ενόψει και της μεγάλης κρίσης που θα ζήσουμε το επόμενο διάστημα:

«Διαχωρίζουν τους νεκρούς ώστε να διχάσουν τους ζωντανούς με στόχο να επιβάλουν προληπτικό σιωπητήριο στους νέους αγώνες ενάντια στο 5ο μνημόνιο που απεργάζονται».

Η απονομή δικαιοσύνης για ένα έγκλημα δε μπορεί να βάζει στο σκαμνί του ενόχου συλλήβδην όλο τον λαό.

Ας ελπίσουμε ότι η κυβέρνηση θα μας διαψεύσει όλους και θα σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.

Να υπενθυμίσουμε ότι η υπόθεση της Marfin, όπου τρεις υπάλληλοι της τράπεζας – μεταξύ αυτών και μία έγκυος γυναίκα – πέθαναν εντός της τράπεζας μετά από μολότοφ που έριξαν κουκουλοφόροι, είναι το έγκλημα το οποίο έπαιξε κομβικό ρόλο στην εποχή των μνημονίων.

Διαπράχθηκε στη διάρκεια ενός τεράστιου συλλαλητηρίου, πολιτών κάθε τάξης που έχαναν τη γη κάτω από τα πόδια τους. Μετά από το γεγονός, οι λαϊκές κινητοποιήσεις έχασαν την έντασή τους και ακολούθησε μία περίοδο σχετικής ηρεμίας που επέτρεψε την επιβολή σκληρότατων μέτρων λιτότητας ενάντια στον λαό.

Η υπόθεση αυτή παραμένει ως σήμερα “αγνώστων δραστών”.

Οι αλλεπάλληλες δικαστικές αποφάσεις με τις οποίες αναγνωρίζοντας λάθη και παραλείψεις της τράπεζας, της αστυνομίας και της πυροσβεστικής, είναι προφανώς ένα βήμα “δικαιοσύνης”, το οποίο όμως εάν δεν φέρει στο εδώλιο αυτούς που το διέπραξαν με δόλο θα είναι “μετέωρο”.

Επί της ουσίας 10 χρόνια μετά την 5η Μαΐου του 2010, το έγκλημα της Μαρφίν είναι ατιμώρητο αφού οι φυσικοί αυτουργοί είναι άφαντοι.

Ο επιμερισμός των λαθών, των παραλείψεων, γενικώς των εξ αμελείας εγκληματικών ευθυνών είναι και αναγκαίος και δίκαιος, πλην δεν αναιρεί την υστέρηση των αρχών στην  αναζήτηση και λογοδοσία των προσώπων που εκ δόλου πέταξαν μολότοφ μέσα σε ένα κλειστό χώρο με αποτέλεσμα να βιώσουν τραγικό θάνατο 3 υπάλληλοι (μια εκ των οποίων έγκυος) και να τραυματιστούν 21.

Η εύρεση των ενόχων θα έπρεπε να είναι πρώτα και κύρια αίτημα των πολιτικών δυνάμεων που τάχθηκαν ενάντια στα μνημόνια, αφού επί του γεγονότος αυτού κάμφθηκαν οι λαϊκές αντιστάσεις.