Του Γιώργου Βαμβουνάκη
Σε έρευνα που είχε γίνει στο χωριό Κουανχουκουν της Κίνας, φανερώθηκε ότι η συνύπαρξη γάτας και ανθρώπου κτίστηκε πάνω στις συνθήκες που διαμόρφωσε η αγροτική επανάσταση. Το 5.300 π.Χ, στο αγροτικό χωριό του Κουανχουκουν ο πληθυσμός των ποντικιών είχε αυξηθεί και κατέστρεψε το σιτάρι που μάζευαν οι αγρότες. Οι γάτες έφτασαν στο χωριό σύντομα μετά, αφού ο μεγάλος αριθμός των ποντικιών τις προσέλκυσε.
Η έρευνα που έγινε στο χωριό αποδεικνύει ότι το χωριό Κουανχουκουν έγινε μία εύκολη πηγή τροφής. Η σχέση ανθρώπου και γάτας ήταν αμοιβαία, και συμφέρουσα για τις γάτες, λέει η ερευνήτρια Φιόνα Μάρσαλ.
Οι γάτες επεκτάθηκαν από τη νοτιοανατολική Ασία στην Ευρώπη περίπου το 4.400 π.Χ. και όπως και στην Ασία ο πληθυσμός τους αυξήθηκε μέσω της συνύπαρξης με τους ανθρώπους στις αγροτικές κοινότητες που δημιουργούσαν.
“Έτσι ξεκίνησε η συνύπαρξη ανθρώπου και γάτας” λέει ο Κλαούντιο Οτόνι του Πανεπιστήμιο του Leuven. “Οι άνθρωποι δεν πήραν κάποιες γάτες σε κλουβιά. Οι άνθρωποι απλά επιτρέψανε στις γάτες να βρίσκονται κοντά τους. Οι γάτες επέλεξαν να είναι κοντά τους”
Περιέργως, οι άγριες και οι οικόσιτες γάτες έχουν ελάχιστες γενετικές διαφορές, με τη μόνη πραγματική διαφορά να βρίσκεται στο χρώμα του τριχώματος.
Οι οικόσιτες γάτες είναι ίδιες με τις άγριες, μόνο που έχουν αναπτύξει μια “ανοχή” για τους ανθρώπους και άλλες γάτες.
Σε αντίθεση με τη γάτα, ο σκύλος επιλέχθηκε για τα συγκεκριμένα του χαρακτηριστικά, και αυτό οδήγησε στο να υπάρχει σήμερα μια μεγάλη ποικιλία ειδών σκύλων, προσαρμοσμένο στις ανάγκες του ανθρώπου.
Για τις γάτες η διαδικασία αυτή ποτέ δε συνέβη γιατί η γάτα επέλεξε τη συνύπαρξη με τον άνθρωπο όχι επειδή επιθυμούν να είναι δια βίου κατοικίδια των ανθρώπων αλλά επειδή η συμβίωση με τους ανθρώπους αυξάνει τις πιθανότητες επιβίωσής του και βελτιώνει τις συνθήκες όπου μπορούν να πολλαπλασιαστούν.
Ως εκ τούτου, ο ευνουχισμός της γάτας ώστε να μην πολλαπλασιάζεται αποτελεί μια ξεκάθαρα ανθρώπινη επιλογή που έρχεται ενάντια στους λόγους που οι γάτες επιλέγουν τη συμβίωση με τους ανθρώπους. Επιλέγεται, για να αντιμετωπιστεί η αύξηση του αριθμού των γατών που προκύπτει από τη μετατροπή της γάτας σε κατοικίδιο συντροφιάς και τα προβλήματα που αυτή η αύξηση δημιουργεί στις κοινωνίες των ανθρώπων.
Είναι μία λύση για ένα ανθρώπινο πρόβλημα, όχι για ένα πρόβλημα του είδους της γάτας, η οποία σε αντίθεση με τον σκύλο, ως είδος μένει κατ’ επιλογή με τον άνθρωπο.
Με πληροφορίες από futurity.org, nationalgeographic.com