Αν και οι συναντήσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη με τους πολιτικούς αρχηγούς, τον πρωθυπουργό καθώς και η σημερινή επίσκεψη στον πρόεδρο της Δημοκρατίας χαρακτηρίζονται από τους συνεργάτες του ως «εθιμοτυπικές» στο πλαίσιο των νέων καθηκόντων του κ. Μητσοτάκη ως προέδρου της ΝΔ, εντούτοις υπάρχουν και ορισμένα πρόσωπα που ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν θα ήταν υπερβολή αν έλεγε κανείς ότι δεν θέλει να τα βλέπει ούτε ζωγραφιστά.
Στην κατηγορία αυτή συγκαταλέγεται και ο πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων Βασίλης Λεβέντης που είναι μεταξύ των τριών πολιτικών αρχηγών που ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν θα μπει καν στον κόπο να συναντήσει και να έχει έστω «εθιμοτυπικές» συνομιλίες. Οι άλλοι δύο πολιτικοί αρχηγοί είναι ο κυβερνητικός εταίρος του Αλέξη Τσίπρα, Πάνος Καμμένος και φυσικά ο αρχηγός της Χρυσής Αυγής Νίκος Μιχαλολιάκος, για διαφορετικούς αλλά εξίσου ευνόητους λόγους. Άλλωστε ο κ. Μητσοτάκης στην πρόσφατη ομιλία του στην κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ είχε μιλήσει για λαϊκισμό που δεν προέρχεται αποκλειστικά από την Αριστερά φωτογραφίζοντας εν πολλοίς και τους δύο αυτούς πολιτικούς χώρους.
AdTech Ad
Συνεργάτες του κ. Μητσοτάκη στο ερώτημα γιατί δεν θα συναντηθεί με τον Βασίλη Λεβέντη απαντούν λακωνικά πως «δεν έχει τίποτα να συζητήσει μαζί του». Το γεγονός αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον αν αναλογιστεί κανείς πως το πολιτικό γραφείο του κ. Μητσοτάκη βρίσκεται σύμφωνα με πληροφορίες σε συνεννόηση με τον Περισσό προκειμένου τις επόμενες μέρες να κλειστεί συνάντηση με τον γραμματέα του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα παρά το γεγονός ότι στην περίπτωση των δύο αυτών κομμάτων, ΝΔ και ΚΚΕ τους χωρίζει ιδεολογική και πολιτική άβυσσος.
Η αρνητική προδιάθεση του Κυριάκου Μητσοτάκη έναντι του Βασίλη Λεβέντη δεν είναι άσχετη με το προφίλ που θέλει ευθύς εξαρχής να κατοχυρώσει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ως του «σοβαρού», «θεσμικού» και «φερέγγυου» συνομιλητή. Στο πλαίσιο αυτό άλλωστε κινήθηκε το ύφος των συνομιλιών που επεδίωξε να έχει με τον Αλέξη Τσίπρα, παρά τις διαφωνίες τους. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι η ΝΔ εστίασε στο να εκφράσει την ενόχλησή της για τις διαρροές που έγιναν χτες από το μέγαρο Μαξίμου, αποσυνδέοντας μάλιστα τον πρωθυπουργό από τους συνεργάτες του προκειμένου να αποφευχθεί η χρέωση της ευθύνης απευθείας στον κ. Τσίπρα για τις σχετικές διαρροές που εξέθεταν τον κ. Μητσοτάκη.
Βάσιμα μπορεί να εικάσει κάποιος πως στο πλαίσιο αυτής της θεώρησης ακόμα και οι τυπικές συνομιλίες με το Βασίλη Λεβέντη θολώνουν το προφίλ του σοβαρού πολιτικού παίχτη που θέλει να καλλιεργήσει και να εμπεδώσει στην κοινή γνώμη ο Κυριάκος Μητσοτάκης και εξ’ αυτού του λόγου αποφεύγει τη συνάντηση μαζί του.
Παρόλα αυτά υπάρχει και έντονος πολιτικός συμβολισμός που είναι όμως και αρκετά ουσιαστικός για δύο κυρίως λόγους. Αφενός ο κ. Λεβέντης έχει εμφανιστεί να είναι εκ των τακτικών συνομιλητών του κ. Φλαμπουράρη με διάθεση να έχει προνομιακές σχέσεις με το μέγαρο Μαξίμου και τον πρωθυπουργό και αφετέρου ο Βασίλης Λεβέντης παρά το γεγονός ότι ηγείται ενός κεντρώου κόμματος δεν συγκαταλέγεται στις δυνάμεις εκείνες με τις οποίες ο κ. Μητσοτάκης θέλει να έχει ανεπτυγμένες πολιτικές σχέσεις που υπηρετούν τη στρατηγική του στόχευση που είναι η ΝΔ να εκφράσει τις δυνάμεις του ΝΑΙ στο δημοψήφισμα.
Ο κ. Λεβέντης σύμφωνα με τα όσα έχει πει δημοσίως στο δημοψήφισμα είχε ψηφίσει άκυρο. Ενδιαφέρον έχει ακόμη το γεγονός ότι με τον Βασίλη Λεβέντη δεν έχουν συναντηθεί ποτέ σε τετ α τετ ως πολιτικοί αρχηγοί ούτε ο Σταύρος Θεοδωράκης, ούτε η Φώφη Γεννηματά, οι οποίοι το έχουν αποφύγει επιμελώς. Αμφότερους τους δύο τελευταίους –που συγκαταλέγονται στις δυνάμεις του ΝΑΙ- θα δει από κοντά αύριο και μεθαύριο αντίστοιχα ο κ. Μητσοτάκης.
Βέβαια για την άρνηση του κ. Μητσοτάκη να συναντήσει τον κ. Λεβέντη υπάρχει και η εκδοχή –την οποία ωστόσο απορρίπτουν όσοι ασχολούνται με τη σοβαρή πλευρά της πολιτικής- που αποδίδει τη στάση του προέδρου της ΝΔ στα όσα κατά καιρούς έχει πει ο πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων Βασίλης Λεβέντης σε βάρος της οικογένειας Μητσοτάκη, αρχίζοντας από τις κατάρες που εκτόξευε δια τηλεοράσεως κατά του επίτιμου προέδρου της ΝΔ στις αρχές της δεκαετίας του ’90 και φτάνουν μέχρι τις πρόσφατες υβριστικές αναφορές σε βάρος του νεοεκλεγέντα προέδρου της ΝΔ ως «γιου του αποστάτη του κέντρου».