Το χρηματοπιστωτικό σύστημα που κάνει κουμάντο στην Ευρώπη (που αποτελεί το 15% του παγκόσμιου πληθυσμού) δεν έχει ανάγκη από ΠΡΟΣΩΠΑ αλλά και από ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ. Συνεπώς όσο περισσότερο ένα άτομο έχει ένα χαρακτήρα ανθρώπινο και έχει στο κέντρο της ιδεολογίας του τον ΑΝΘΡΩΠΟ και όχι το χρήμα τόσο λιγότερο ΧΡΗΣΙΜΟΣ είναι για την κοινωνία και φυσικά άλλο τόσο ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ είναι για την ίδια.
Όλο το σύστημα του πολιτισμού μας επιθυμεί την «μείωση» του ανθρώπου σε ένα αυτοματοποιημένο , σε ένα μηχανικό όν. Σε αυτήν την περίπτωση το άτομο πρέπει να είναι ΥΠΑΚΟΥΟ, ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟ και φυσικά ΑΚΙΝΔΥΝΟ.
Στην αντίθετη περίπτωση που ένα άτομο έχει ένα μυαλό εφευρετικό, διερευνητικό, ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΑ θα δημιουργήσει προβλήματα στο σύστημα, στην establishment, όπως λένε οι εγγλέζοι και φυσικά δεν θα μπορεί να (η establishment) ΠΟΤΕ ήρεμη και ήσυχη με αυτούς τους ανθρώπους ανάμεσα στα πόδια της..
Σύμφωνα με ορισμένους μελετητές και χωρίς να μπούμε σε μακροσκελείς αναλύσεις για την αιτία του φαινομένου των υπάκουων και προβλέψιμων ανθρώπων μπορούμε να πούμε ότι από την στιγμή που γεννιέται ένα παιδί το σύστημα κοιτάζει να αλλοιώσει την ατομικότητα του, την προσωπικότητα του πριν αυτό συμπληρώσει την ηλικία των 7 ετών. Όλο το σύστημα παιδείας από το δημοτικό μέχρι και το πανεπιστήμιο έχει σαν σκοπό να μετατρέψει τον άνθρωπο σε αυτοματοποιημένη μηχανή αλλοιώνοντας κατά κάποιο τρόπο το πνεύμα του και τον αυθορμητισμό του.
Μόνο σ’ αυτήν την περίπτωση η κοινωνία αισθάνεται ήσυχη επειδή γνωρίζει πως σκέφτεται, τι σκέπτεται τι πρόκειται να κάνει και πως θα δράσει αυτό το άτομο. Η κοινωνία δηλαδή θα κοιμάται ήσυχη επειδή ο άνθρωπος της είναι ΑΠΟΛΥΤΑ ΠΡΟΒΛΕΨΙΜΟΣ.
Αντίθετα η κοινωνία αποκλείεται να είναι ήσυχη με έναν άνθρωπο ΖΩΝΤΑΝΟ, ΑΥΘΟΡΜΗΤΟ και ως εκ τούτου ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΟ.
Ο απρόβλεπτος άνθρωπος για ένα πολιτικό σύστημα, είναι πηγή ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑΣ. Εάν είσαι ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΟΣ δεν είσαι ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΟΣ και αν δεν είσαι ελεγχόμενος πώς μπορεί το σύστημα να σε χειριστεί; Κανείς δεν αισθάνεται άνετα με έναν απρόβλεπτο άνθρωπο. Αλλά μόνο ο απρόβλεπτος άνθρωπος μπορεί να χαρεί πραγματικά για ένα έργο που επιθυμούσε ανιδιοτελώς και έγινε πραγματικότητα μόνο ένας απρόβλεπτος άνθρωπος μπορεί να ακούσει πράγματα που κάποιος άλλος δεν θα ακούσει ποτέ, επειδή η ΖΩΗ είναι απρόβλεπτη και ανεξέλεγκτη. Τα «πάντα ρει» έλεγε ο Ηράκλειτος. Η ίδια η ζωή είναι ένας δρόμος που στιγμή προς στιγμή σε οδηγεί στο άγνωστο.
Τελειώνω με ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Μεγάλου Δασκάλου, του αθάνατου Δ. Λιαντίνη, ΓΚΕΜΜΑ.
Γράφει λοιπόν ο Λιαντίνης στο βιβλίο του:
«Έλληνες θα ειπεί όσο ζεις, να δοξάζεις με τους γείτονες τον ΗΛΙΟ και τον ΑΝΘΡΩΠΟ. Και να παλεύεις με τους συντρόφους σου τη γη και την θάλασσα. Και σαν πεθάνεις να μαζεύονται οι φίλοι γύρω από την μνήμη σου να πίνουμε παλιά κρασί και να σε τραγουδάνε:
Τρεις αντρειωμένοι εβούλησαν να βγουν από τον Άδη,
Ένας τον Μάη θέλει να βγει κι άλλος τον Αλωνάρη
Κι ο Δήμος τ’ Αγιά – Δημητρού ν’ ανοίξει γιοματάρι.
Μια λυγερή τους άκουσε, γυρεύει να την πάρουν.
-Κόρη, βροντούν τ’ ασήμια σου, το φελλοκαλιγό σου,
Και τα χρυσά γιορντάνια σου, θα μας ακούσει ο Χάρος
Σημ.: Αξίζουν συγχαρητήρια σε αυτούς τους πολιτικούς που καταφέρνουν και τους ψηφίζουν τα θύματά τους.
Χαράλαμπος Γεωργιλάς