Γιατί τα self test μπορούν να αποδειχτούν επικίνδυνα

Γιατρός ο οποίος γνωρίζει πολύ καλά τι ισχύει με τα τεστ, μας εξέφρασε τον έντονο προβληματισμό του σε σχέση με τα self test που προωθεί η κυβέρνηση. Μας είπε το εξής:

Το να έχουμε αποτελεσματικά τεστ θα ήταν η μόνη πραγματική λύση που θα μπορούσε να οδηγήσει σε μία οριστική νίκη επί της πανδημίας. Αν είχαμε αποτελεσματικά τεστ θα μπορούσαμε να προχωρήσουμε σε μαζικά τεστ σε όλο τον πληθυσμό ώστε να ξεχωρίσουμε όσους ασθενούν μέχρι να εξαφανίσουμε την ασθένεια. Όμως, τέτοια τεστ δεν υπάρχουν.

Τα μοριακά είναι τα καλύτερα. Έχουν αποτελεσματικότητα περίπου 67%. Είναι τα μόνα τεστ που ανιχνεύουν τον ιό ακόμα και οταν υπάρχει μικρο ιικό φορτίο σε έναν οργανισμό. Όταν και όταν κάποιος είναι ασυμπτωματικός υπάρχουν πιθανότητες ένα μοριακό τεστ να το ανιχνεύσει.

Μετά υπάρχουν τα rapid test. Αυτά, οτι και να λένε απο την κυβέρνηση, δεν είναι εξίσου αποτελεσματικότητα. Η αποτελεσματικότητά τους δεν ξεπερνά το 40%. Αυτό πρακτικά σημαινει ότι ένα rapid test που συλλέγει δείγμα από τον νανοφάρυγγα και με την παρουσία ειδικού είναι αρκετά πιθανό να ανιχνευσει τον ιό σε οργανισμό στον οποίο παρουσιάζεται υψηλό ιικό φορτίο. Όμως τέτοιου τύπου τεστ αποτυγχάνουν να ανιχνεύσουν τον ιό σε άτομα με χαμηλό ιικό φορτίο ή ασυμπτωματικούς.

Τώρα η κυβέρνηση μοιράζει self test και με την παροχή αυτών αποφασίζει ένα γενικό άνοιγμα δραστηριοτήτων.

Αυτό μπορεί να είναι πολύ επικίνδυνο!

Βλέπετε, το τεστ αυτό είναι το λιγοτερο αποτελεσματικό με αποτελεσματικότητα μόλις 25%, αν η διαδικασία γίνεται παρουσία ειδικών. Το τεστ θα ανιχνεύει τον ιο σε κάποιον ο οποίος φέρει υψηλό ιικό φορτίο, ομως σε πάρα πολλές περιπτώσεις θα δίνει λάθος αποτελέσματα. Και βεβαίως, η έστω και μικρή αποτελεσματικότητα του τεστ θα περιορίζεται και από το γεγονός οτι αυτό θα διεξάγεται από τους πολίτες, δίχως την παρουσία ατόμου με γνώση στη σωστή διεξαγωγή του.

Το επικίνδυνο της όλης υπόθεσης, μας είπε, είναι οτι μπορεί να συντελέσει στην αποτύπωση στους πολίτες μιας λανθασμένης εντύπωσης ότι δεν ασθενούν, που μπορεί να οδηγήσει σε αλλαγή συμπεριφοράς και χαλαρότητα στην τήρηση των μέτρων, κάτι που μπορεί να αποβεί μοιραίο σε μεγάλη κλίμακα.

Προφανώς, για τη χαλαρότητα που πιθανότατα θα προκύψει, την ευθύνη δε θα την έχουν οι πολίτες αλλά η κυβέρνηση. Γιατι δεν αποτελεί αποτελεσματική στρατηγική η επιλογή ενός ανοίγματος που βασίζεται στη μεταβίβαση ξανά της ευθύνης για οτι θα συμβεί στους καλούς και υπεύθυνους ή στους κακούς και ανεύθυνους πολίτες. Όχι όταν η ευθύνη ή η ανευθυνότητα κρίνεται στη βάση εξαιρετικά πιθανά λανθασμένων αποτελεσμάτων που θα δίνει ένα τεστ.

Αυτή η επιλογή της κυβέρνησης, αποτελεί τη μεγαλύτερη ανευθυνότητα της οποίας, ελπίζουμε το κόστος να μην αποβεί δυσβάσταχτο για όλη την κοινωνία.