Δεν υπάρχει τίποτα πιο θαραλλέο από το να παραδέχεσαι ένα λάθος και στα Φλώρια κάτι γίνεται λάθος εδώ και πολλά χρόνια.
Τα Φλώρια είναι ένα ιστορικό και μαρτυρικό χωριό του νομού μας. Οι κάτοικοι του αντιστάθηκαν στους κατακτητές και το πλήρωσαν βαριά με αίμα.
Οι κατακτητές ναζί όρθωσαν στο χωριό ναζιστικο μνημείο τιμής των πεσόντων γερμανών κατά τη μάχη τους στην περιοχή με τη σβάστιγγα και το μήνυμα “έπεσαν για τη Μεγάλη Γερμανία” να δεσπόζουν.
Το μνημείο το έκτισαν με τις πέτρες απο τα συντρίμμια που άφησαν πίσω τους. Και κάθε χρόνο, ακόμη και μετά το τελος του πολέμου βετεράνοι του πολέμου, συγγενείς και απόγονοί τους έρχονταν στο συγκεκριμένο σημείο και βγάζουν λόγους για να τιμήσουν τους νεκρούς.
Όπως και με το “Κακό Πουλί” έτσι και με το μνημείο στα Φλώρια, βετεράνοι και νοσταλγοί έκαναν αγώνα για την αναστήλωσή του. Με το “Κακό Πουλί” δεν τα καταφέρνουν αν και μέχρι και σήμερα προσπαθούν να πείσουν τις δημοτικές αρχές για την ανάγκη αναστήλωσής του και έφτασαν στο σημείο φέτος μέσα στη νύχτα και χωρίς άδεια από κανένα να επανατοποθετήσουν πλακέτα που είχε καταρρεύσει για αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους για τη “Μεγάλη Γερμανία”. Δεν έμεινε όμως πολύ στη θέση της αφού μέσα σχεδόν στην ίδια ημέρα αναρχικοί την γκρέμισαν. Στα Φλώρια όμως δυστυχώς το πέτυχαν και μάλιστα με στήριξη και της δημοτικής αρχής το 1991.
Το θέμα έφτασε στο Γερμανικό Κοινοβούλιο μετά από ερώτηση του τότε βουλευτή των σοσιαλδημοκρατών Günter Verheugen και από την απάντηση του υφυπουργού Dr. Peter Wichert μάθαμε ότι το μνημείο αποκαταστάθηκε από έναν συνταξιούχο αξιωματικό της Bundeswehr κατά τα έτη 1986-1990, με ιδιωτική πρωτοβουλία και σε συνεννόηση με τους δημάρχους των κοινοτήτων Φλωρίων και Κανδάνου.
Έκτοτε, συνέχισαν να κάνουν τελετές προβάλλοντας προσβλητικά μηνύματα για τους νεκρούς και τιμής για τους εγκληματίες ναζί από συλλόγους που έχουν καταδικαστεί στη Γερμανία επειδή “δε λαμβάνουν πολύ στα σοβαρά την πίστη σε μια ελεύθερη δημοκρατική λειτουργία”.
Στην ομιλία που είχε δοθεί το 2016 από τον αντιστράτηγο ε.α. των ορεινών καταδρομών Ράινερ Γιούνγκ αποτυπώθηκε το φιλοναζιστικό πνεύμα αυτών των εκδηλώσεων, σύμφωνα με την οποία, “η βούληση των Κρητικών για ελευθερία” καταχράστηκε από τους Βρετανούς “που ξεσήκωσαν τους λεγόμενους „unrecruited civilians“, δηλαδή τους άτακτους και τους οδήγησαν σε πράξεις που σε καμία περίπτωση δεν καλύπτονται από το δίκαιο του πολέμου”
Για να καταλήξει ότι:
Σύμφωνα με όσα μας λένε κάτοικοι στην περιοχή, έπειτα από αυτή την εκδήλωση το 2016 και τη δημοσιότητα που πήρε από την εφημερίδα μας, αυτές οι τελετές δεν έχουν ξαναγίνει. Όμως το μνημείο παραμένει εκεί όπως είναι, με το ίδιο μήνυμα, δίχως να έχει γίνει καμία απολύτως μετατροπή στο κείμενό του περί Μεγάλης Γερμανίας.
Στα Φλώρια δεν τιμώνται οι νεκροι. Οι νεκροί άλλωστε έχουν μεταφερθεί στο νεκροταφείο στο Μάλεμε. Εκει παραμένει ένα μνημείο που αναφέρεται σε στρατιώτες του ναζιστικου στρατού που πέθαναν πολεμώντας για τη διάδοση της ισχύς του ναζιστικού καθεστώτος. Για τη “Μεγάλη Γερμανία”.
Οι τελετές που γίνονται δεν αφορούν την τιμή των νεκρών και την ειρήνη αλλά την τιμή των στρατιωτών του ναζιστικου καθεστώτος που με τον θάνατό του συντέλεσαν στο να κατακτηθεί η Κρήτη.
Οι κάτοικοι σε παλιότερη ανακοίνωσή τους για το θέμα είχαν ταχθει υπέρ της διατήρησης του ναζιστικού μνημείου στο χωριό. Δεν αναγνωρίζουν το μνημείο ως ναζιστικό αλλά ως γερμανικό. Θεωρούν ότι αποτελεί “μνημείο ιστορικής μνήμης”.
Έτσι, η τιμή των ναζι από τους βετεράνους και τους απόγονούς τους μετατρέπεται σε “ιστορική μνήμη”.
Εμείς θα προτείναμε το εξής αφού οι κάτοικοι δηλώνουν οτι επιθυμούν τη διατήρησή του.
Ας ζητήσουν να αλλάξει το μήνυμα στο μνημείο και αντί να λέει πέθαναν για τη “Μεγάλη Γερμανία” ας λέει “βρήκαν την ειρήνη στην Κρητική γη”.
Ας φύγουν οι χειροβομβίδες και ας μπουν στη θέση τους περιστέρια της ειρήνης.
Και ας γίνονται εκδηλώσεις, όχι όμως τιμής του ηρωισμού των ναζί που κατέκτησαν την Κρήτη – όπως συμβαίνουν τώρα – αλλά εκδηλώσεις μνήμης για τα εγκλήματα που συντελέστηκαν, τους νέους ανθρώπους που χάθηκαν επειδή πίστεψαν στις ναζιστικές ιδέες, για την καταστροφή που δεν πρεπει να ξανασυμβεί, για τους αδικαίωτους νεκρούς, για την ανάγκη να αποδοθεί έστω και τωρα Δικαιοσύνη για όσα φριχτά συνέβησαν.
Οι κάτοικοι των Φλωρίων έχουν ιστορικό καθήκον να διορθώσουν ένα λάθος που έχει γίνει μετατρέποντας το ναζιστικό μνημείο της λήθης σε μνημείο ειρήνης και μνήμης.
Στα Χανιά, στην Κρήτη, δε χρειαζόμαστε τετοιες εκδηλώσεις συμφιλίωσης με αυτούς που υμνούν τη γενναιότητα των ναζί, αλλά με τους Γερμανούς που αντιστάθηκαν και αντιστέκονται και σήμερα στον φασισμο και στην αδικία.
Χρειαζόμαστε εκδηλώσεις για τον Franz Peter Weixler, τον μοναδικο Γερμανό στην Κρήτη που αντιστάθηκε στη σφαγή στο Κοντομαρί, εξαιτίας μίας βαθιάς κι αληθινής χριστιανικής πίστης. Ο Franz Peter Weixler δε θα υμνούσε ποτε τους ναζί, δε θα έβγαζε λόγους για τη γενναιοτητά τους, φυλακιστηκε επειδή αντιστάθηκε στη ναζιστική κτηνωδία, επειδή αποκάλυψε τα εγκλήματά τους, δεν τα ωραιοποίησε, δεν τα αιτιολόγησε.
Κι όταν το 1955 πήγε ξανά στο Κοντομαρί το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να ζητήσει συγγνώμη στους κατοικους που τον υποδεχτηκαν φιλόξενα, όπως προστάζει το εθιμο, λέγοντάς τους οτι ακολουθούσε εντολές. Δεν τόλμησε ποτέ να πει ότι όλοι είμαστε θύματα του ίδιου πολέμου.
Κι όταν κάποιοι από τους επιζώντες της θηριωδίας δεν έμειναν ικανοποιημένοι από την απάντηση που ελεβαν και ζήτησαν από τους συγχωριανούς τους να φύγουν από το χώρο, αφού άλλωστε είχαν τηρήσει το έθιμο της φιλοξενίας, κι ο Franz Peter Weixler έμεινε μόνος, δεν ειπε τίποτα γιατί γνώριζε το Κακό που είχε συμβεί σε αυτο τον τοπο.
Χρειαζομαστε εκδηλώσεις συμφιλίωσης, το έχουμε ανάγκη.
Όχι ομως εκδηλωσεις με αμετανόητους που διαστρεβλώνουν την ιστορία και προσβάλλουν τους νεκρούς.