Και το Κοινωνικό Στέκι – Στέκι Μεταναστών εκφράζει την αλληλεγγύη του στην κατάληψη Rosa Nera ενάντια σε αυτό που ονομάζει “Πολυτεχνείο Α.Ε.”:
Τις τελευταίες μέρες, μέσα σε ένα κλίμα αδιαφάνειας και μυστικοπάθειας, διέρρευσαν στη δημοσιότητα μια σειρά φημών σχετικά με την πώληση ή μακροχρόνια ενοικίαση του ιστορικού κτηρίου που βρίσκεται στην κορυφή του λόφου Καστελίου και στεγάζει εδώ και 12 χρόνια την κατάληψη Rosa Nera. Το ιστορικό αυτό κτήριοχτίστηκε περί το 1880 από τους Τούρκους, εκεί διέμενε ο πρίγκηπας Γεώργιος που έφυγε εν κρυπτώ με την επανάσταση του 1905, επί κατοχής εγκαταστάθηκε η Κομαντατούρα της Γκεστάπο, επι Χούντας εγκαταστάθηκε η στρατιωτική διοίκηση και η Ε.Σ.Α. ενώ χρησιμοποιήθηκε και ως έδρα της 5ης Μεραρχίας στρατού ως το 1984, που πέρασε στην ιδιοκτησία του Πολυτεχνείου Κρήτης.
Σήμερα φιλοξενεί μια κατάληψη ανοιχτή στην τοπική κοινωνία, όπου πέρα από τη στέγαση αρκετών ανθρώπων αποτελεί ένα από τα λίγα μέρη πολιτικής και πολιτιστικής συνεύρεσης, έξω από τα κυρίαρχα αγοραία και εξουσιαστικά πλαίσια. Μια κατάληψη που όλα αυτά τα χρόνια έχει στεγάσει πρωτοβουλίες, εγχειρήματα, συνελεύσεις, προβολές, εκδηλώσεις, συζητήσεις, βιβλιοπαρουσιάσεις, θέατρα, συναυλίες και έχει κεντρικό ρόλο στους εργατικούς, κοινωνικούς, αντιρατσιστικούς και αντιφασιστικούς αγώνες αυτής της πόλης. Μια κατάληψη που έδωσε καταφύγιο στους κυνηγημένους και φαγητό στους πεινασμένους, μεταξύ αυτών και σε πολλούς μετανάστες καιπρόσφυγες.
Οι φήμες θέλουν την “αξιοποίησή” του κτηρίου με τη στέγαση πολυτελούς ξενοδοχείου από διεθνή τουριστική επιχείρηση σύμφωνα με τις πρυτανικές αρχές. Η αντίληψη της έννοιας “αξιοποίηση” για το Πολυτεχνείο έχει φανεί στα παραδείγματα της Γαλλικής σχολής αλλά και του Παπαδόπετρου, όπου εκδιώχθηκαν οι ζωντανές φοιτητικές δραστηριότητες και τώρα και τα δύο κτήρια ρημάζουν κλειστά. Εδώ και χρόνια οι ερευνητικές και εκπαιδευτικές διαδικασίες του Πολυτεχνείου έχουν απολέσει τον κοινωνικό τους ρόλο και πλέον εξυπηρετούν τις ανάγκες της ελεύθερης αγοράς, μετατρέποντας το ίδιο το πολυτεχνείο σε επιχείρηση. Σε αυτό το πλαίσιο, ο πρύτανης Διγαλάκης το μόνο που αναγνωρίζει είναι το οικονομικό κέρδος.
Η ιστορικότητα του κτηρίου, οι δράσεις που στεγάζονται σε αυτό, το γεγονός ότι ο τουρισμός καταβροχθίζει σιγά-σιγά την πόλη μας, ότι το κτήριο και η αυλή του είναι από τους τελευταίους ανοιχτούς χώρους σε ένα ιστορικό κέντρο κορεσμένο από ξενοδοχεία, καφετέριες και μπαρ, όλα αυτά μετριούνται με μια χούφτα δολάρια.
Η πώληση και η εκκένωση της κατάληψης δεν πρέπει να προχωρήσει. Η κοινωνία των Χανίων δε θα επιτρέψει την πλήρη ιδιωτικοποίηση της πόλης της, τη λήθη της ιστορίας της, τη μετατροπή της σε φαρ ουέστ όπου αλωνίζουν ανενόχλητοι έμποροι, νατοϊκοί, μαφιόζοι, ιδιωτικές εταιρίες. Το κτήριο στην κορυφή του λόφου θα παραμείνει ανοιχτός χώρος συνεύρεσης και η θέα στο φάρο ιδιοκτησία όλων μας και όχι προνόμιο μόνο των ενοίκων ενός πολυτελούς ξενοδοχείου.
Αλληλεγγύη στην Κατάληψη Rosa Nera.
Να σταματήσουμε τα σχέδια του Πολυτεχνείου Α.Ε.
Οι ζωές μας και η πόλη μας δεν πουλιούνται.