Του Δημήτρη Κ. Τυραϊδή *
Έχει περάσει ένας χρόνος από το τραγικό κείνο δυστύχημα που έντυσε στα μαύρα όλη την Ελλάδα, το δυστύχημα των Τεμπών και ακόμα δεν έχουν βρεθεί οι ένοχοι κι όπως δείχνουν τα πράγματα δεν θα βρεθούν ποτέ να λογοδοτήσουν.
Έναν μόνο βάπτισαν ένοχο, αν θυμάμαι καλά, κι αυτός είναι ο σταθμάρχης της μοιραίας κείνης βάρδιας που άλλοι συνάνθρωποί μας σκοτώθηκαν, άλλοι κάηκαν ζωντανοί… και μάλιστα τα περισσότερα θύματα παιδιά, ο ανθός της Ελλάδας. Όχι βέβαια ότι οι υπόλοιποι αδικοσκοτωμένοι ήταν άνθρωποι δεύτερης διαλογής… προς θεού, δεν θέλω να πω κάτι τέτοιο. Η ζωή είναι ζωή κι όταν χάνεται αναίτια τον ίδιο πόνο προκαλεί στους δικούς του ανθρώπους, την ίδια θλίψη και το ίδιο κενό αφήνει στην όποια οικογένεια του θανούντος.
Τώρα, απ’ ότι διαβάζω κι ακούω σε όλα τα Μ.Μ.Ε. στο τραγικό αυτό συμβάν προσπαθούν να συγκαλύψουν ορισμένοι που διαχειρίζονται την όλη υπόθεση τους πραγματικούς ενόχους. Αυτό είναι το κράτος δικαίου που διατυμπανίζετε κύριοι της κυβέρνησης; Κανένας άλλος δεν ευθύνεται εκτός από τον σταθμάρχη για το φρικιαστικό εκείνο έγκλημα; Εδώ πρέπει να πω ότι στο χωριό μου λένε η μύγα στο αδύναμο κρέας κάθεται να γεννήσει τα αβγά της, δηλαδή πάντα ο αδύναμος του όποιου εγκλήματος πληρώνει την νύφη. Εγώ πιστεύω ότι αν συνέβαινε κάτι παρόμοιο σε μια π.χ. σκανδιναβική χώρα την επόμενη μέρα, όχι ο υπουργός συγκοινωνιών θα υπέγραφε την παραίτησή του, αλλά και όλη η κυβέρνηση, ή μήπως υπερβάλω; Θα τρίζουν τα κόκαλα των αδικοχαμένων συνανθρώπων μας κύριοι αν υπήρχε τρόπος να παρακολουθήσουν για τα όσα μηχανεύεστε για να απαλλάξετε τους πραγματικούς ενόχους. Τα δάκρυα δε από τους δικούς τους ανθρώπους, τις μάνες που έχασαν τα παιδιά τους τους πατεράδες, τους αδελφούς κ.α. έχουν στερέψει πια και το χειρότερο… έχουν αηδιάσει με αυτά που τους αραδιάζετε εδώ κι ένα χρόνο. Μην προσπαθείτε κύριοι να υποβαθμίσετε την νοημοσύνη όλου του ελληνικού λαού. Έχουμε καταλάβει τι επιδιώκετε να κερδίσετε, δεν είμαστε αφελής.
Αλλά μήπως είναι η πρώτη φορά που προσπαθείτε να μειώσετε την νοημοσύνη μας; Μήπως το ίδιο τροπάριο δεν ψέλνετε στους άτυχους που έχασαν και εξακολουθούν να χάνουν τα σπίτια τους, γιατί δεν έχουν να πληρώσουν τα γραμμάτια του στεγαστικού δανείου που πήραν για να στρεχιάσουν κάτω από δικό τους κεραμίδι; Θα βρούμε λύση, τους λέγατε και τους λέτε, για να μη χάσετε τα σπίτια σας. Είχαν υπολογίσει με τα χρήματα που κέρδιζαν οι άνθρωποι όταν αποφάσισαν να πάρουν το στεγαστικό δάνειο ότι τότε μπορούσαν να δίνουν ένα άλφα ποσόν στις τράπεζες. Φέρατε όμως τα μνημόνια και πετσοκόψατε το μισθό τους και ευνόητο ήταν δεν έβγαιναν τα κουκιά. Ή μήπως δεν το γνωρίζετε τι γινόταν τότε; Τι κάνατε όμως ώστε να μη χάσουν τα σπίτια τους οι συνάνθρωποί μας; Καμία ουσιαστική βοήθεια δεν πήραν από το κράτος και οι τράπεζες έβγαζαν στο σφυρί την κατοικία τους. Ή μήπως και τώρα δεν γίνεται το ίδιο; Χιλιάδες σπίτια είναι στα πρόθυρα του πλειστηριασμού. Γι’ αυτό το δίκαιο κράτος μιλάτε; Αυτή είναι η δίκαιη κατανομή του πλούτου της χώρας στους πολίτες του; Επιχειρήσεις κατασχέθηκαν από τους δανειστές τους, χιλιάδες αυτοκίνητα πουλήθηκαν για κομμάτι ψωμί γιατί οι ιδιοκτήτες τους βρέθηκαν σε αδιέξοδο. Αλλά μήπως είναι λίγοι εκείνοι που ένα πρωινό, Απρόοπτα, έχασαν την δουλειά τους και μαζί με την δουλειά τους έχασαν άλλοι τα σπίτια τους και άλλοι κάποιο ακίνητο που το κληρονόμησαν από τους παππούδες και από τους γονιούς τους κι από νοικοκύρηδες που ήταν κατάντησαν ζητιάνοι και άστεγοι. Ή μήπως δεν το γνωρίζετε κι αυτό; Τι κάνατε και τι κάνετε γι’ αυτούς τους ανθρώπους; Τους αφήνετε να στρεχιάζουν στα εγκαταλελειμμένα γιαπιά, νηστικοί και ρακένδυτοι.
Εκατοντάδες ακίνητα του δημοσίου είναι εγκαταλελειμμένα, αναξιοποίητα, που έγιναν φωλιές των ερπετών. Γιατί δεν τα αξιοποιείτε; Γιατί δεν τα φτιάχνετε κατοικίες; Αυτό είναι το κράτος δικαίου κύριοι που μνημονεύετε!
Κι ερχόμαστε στο αδιέξοδο που έχουν έρθει οι αγρότες μας σήμερα. Λέτε να ήρθαν στην Αθήνα για να πιούν καφέ στην Ομόνοια; Αλλά τι σας ρωτάω να μου απαντήστε; Γνωρίζετε πολύ καλά γιατί κατέβηκαν. Αγανάκτησαν οι άνθρωποι να τους κοροϊδεύετε. Ήταν που ήταν στραβό το κλίμα, το έφαγε κι ο γάιδαρος κι αποστράβωσε. Οι πυρκαγιές, οι πλημύρες, οι χαλαζοπτώσεις κι όχι μόνο κατέστρεψαν τις περιουσίες τους, τις ελιές, τα αμπέλια τους, τα σιτηρά και μύρια άλλα προϊόντα που από κείνα ζούσαν και το χειρότερο, οι μεν πυρκαγιές έκαψαν τα σπίτια τους, οι δε πλημύρες, όσα απόμειναν τα σκέπασαν με το νερό και τη λάσπη και οι άνθρωποι δεν έχουν που την κεφαλή κλίνη.
Πως θα ζήσουν αυτοί οι συνάνθρωποί μας; Με τις 6 χιλιάδες ευρώ που τους δώσατε, κι αυτά δεν τα πήραν όλοι, ή με τα ‘’θα’’ που τους αραδιάζετε; Είναι κρίμα, νέοι άνθρωποι που αποφάσισαν να παραμείνουν στο χωριό τους τώρα να βγαίνουν στα κανάλια των τηλεοράσεων και να λένε με πόνο ψυχής: ‘’Αν δεν μας βοηθήσει ουσιαστικά το κράτος θα φύγουμε για άλλες χώρες. Τι άλλο μπορούμε να κάνουμε;’’ Με τα επιδόματα θα κρατήσουμε τα νιάτα στον τόπο μας; Λέτε όμως ότι αναγνωρίζετε τα δίκαια αιτήματά τους αλλά ο προϋπολογισμός της χώρας δεν το επιτρέπει να δώσουμε περισσότερα. Βρέστε μου όμως έναν προϋπολογισμό πριν από τον τωρινό που βοήθησε ουσιαστικά, ειδικότερα τους γεωργοκτηνοτρόφους. Εγώ δεν θυμάμαι κανέναν. Χρόνια και χρόνια τους κρατούσατε μεταξύ ζωής και θανάτου. Πάλευαν όμως οι άνθρωποι και με χίλιες δυο στερήσεις και σκληρή δουλειά κατάφερναν και παρέμεναν ζωντανοί. Σήμερα όμως δεν μπορούν να ζήσουν. Οι περιουσίες τους όπως προαναφέρω έχουν καταστραφεί. Να ξέρετε όμως ότι δεν θα μένουν με τα χέρια σταυρωμένα. Είμαι σίγουρος ότι θα σας αναγκάσουν να τους δώσετε λύσεις. Σταματήστε τα ‘’θα’’. Χόρτασαν οι άνθρωποι απ’ αυτά. Τώρα θέλουν οι εργάτες δουλειά και οι αγροτοκτηνοτρόφοι να δουλέψουν στις στάνες τους και στα χωράφια τους.
Τέλος και κλείνω με αυτό, κύριε υπουργέ των οικονομικών, το κράτος μου χρωστάει κάποια χρήματα εδώ και αρκετά χρόνια. Πότε σκοπεύετε να μου τα επιστρέψετε;
* συγγραφέας – ποιητής
μέλος της Παγκοσμίου Ενώσεως Ελλήνων Λογοτεχνών,
μέλος των Πνευματικών Δημιουργών νομού Χανίων
και άλλων πολλών πολιτιστικών συλλόγων
