Για την πολιτική και εκλογική ήττα της Χρυσής Αυγής

Του Ειρηναίου Μαράκη

Τα πρώτα εκλογικά αποτελέσματα της Χρυσής Αυγής και η εκλογή του αρχιναζί Μιχαλολιάκου στο δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας λειτούργησαν σαν σοκ για πολλούς. Ένα σοκ ορισμένες φορές είναι αναγκαίο για να αποκτήσει κανείς ξανά επαφή με την πραγματικότητα. Όταν, πριν δέκα χρόνια, ιδρυόταν η Κίνηση Ενωμένοι Ενάντια στο Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή (ΚΕΕΡΦΑ), ήταν αρκετοί αυτοί που αμφισβήτησαν τη σημασία του δεύτερου συνθετικού της. Μήπως υπερβάλαμε; Οι δολοφονίες των Σαχζάτ Λουκμάν και Παύλου Φύσσα, οι επιθέσεις στους Αιγύπτιους αλιεργάτες και στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ απέδειξαν το αντίθετο.

Κι όμως, από εκεί που πολλοί θεωρούσαν το πρόβλημα ανύπαρκτο στη συνέχεια αναθεωρώντας την άποψη τους άρχισαν να αντιμετωπίζουν την άνοδο των φασιστών σαν αναγκαίο κακό, λίγο πολύ σαν αναπόφευκτο αποτέλεσμα της κρίσης. Και κάποιες φορές η ερμηνεία αυτή συνοδεύονταν από παραινέσεις στην Αριστερά να σταματήσει να υποτιμάει ‘το πρόβλημα των μεταναστών’ για να μπορέσει κι αυτή να συνδεθεί με τον αγανακτισμένο κόσμο.

Σήμερα αρκετοί από αυτούς, δέσμιοι της προηγούμενης θέσης τους, αδυνατούν να δουν και να επικροτήσουν πόσο μεγάλη τομή αποτελεί η έξοδος της ναζιστικής συμμορίας από τη Βουλή και καταλήγουν να χαρίζουν την εκλογική και πολιτική ήττα των νεοναζί της Χρυσής Αυγής στον Κυριάκο Μητσοτάκη όπως ακριβώς προσπάθησαν, ανεπιτυχώς, να πιστώσουν στον Αντώνη Σαμαρά το ξεκίνημα της δίκης της εγκληματικής ναζιστικής συμμορίας.

Όμως, όπως γνωρίζουν οι περισσότεροι, η απομόνωση των νεοναζιστικών ταγμάτων εφόδου στους δρόμους, τις γειτονιές και τα σχολεία ήταν αποτέλεσμα της μαζικής αντιφασιστικής δράσης που έκοψε τα περιθώρια των φασιστών να παριστάνουν το “νόμιμο πολιτικό κόμμα των Ελλήνων εθνικιστών” που έβγαινε τρομοκρατώντας στις γειτονιές τάχα για αλληλεγγύη στους “Έλληνες κατοίκους”.

Τέσσερα χρόνια κλείνουν από το ξεκίνημα της δίκης της Χρυσής Αυγής. Ένα δικαστικός μαραθώνιος, όπως τον έχουν χαρακτηρίσει οι συνήγοροι της Πολιτικής Αγωγής του αντιφασιστικού κινήματος, ένας μαραθώνιος που όμως πλέον έχει μπει για τα καλά στην τελική ευθεία. Είναι μια ιστορική δίκη διεθνούς σημασίας, για το τι σημαίνει η αντιμετώπιση της φασιστικής απειλής σε μια περίοδο ανόδου της ακροδεξιάς που πρόσφατα έδειξε το πιο φρικιαστικό της πρόσωπο με το μακελειό στη Νέα Ζηλανδία. Η μάχη ενάντια στο ρατσισμό και τη φασιστική απειλή είναι στο κέντρο της προσοχής εκατομμυρίων σε όλο τον πλανήτη και ιδιαίτερα στην Ευρώπη, όπου μια σειρά από φασιστικές οργανώσεις έχουν εισβάλει στην πολιτική σκηνή κερδίζοντας έδρες στα κοινοβούλια. Η ελληνική εμπειρία ανέδειξε ότι μπορούν και να τις χάνουν μαζί με την όποια δυναμική είχαν μέσα στην κοινωνία.

Θα το ξαναπούμε, τους φασίστες τούς κάθισε στο σκαμνί το αντιφασιστικό και αντιρατσιστικό κίνημα, η Πολιτική Αγωγή του που συγκροτήθηκε τον Οκτώβρη του 2013 με πρωτοβουλία αγωνιστών και αγωνιστριών νομικών της ΚΕΕΡΦΑ, οι αγώνες χιλιάδων και χιλιάδων εργατών και νεολαίας. Αντίστοιχα παραδείγματα αντιρατσιστικής και αντιφασιστικής συνειδητοποίησης και δράσης έρχονται από παντού.

Η εμπειρία που ήρθε μέσα στο 2018 από τη Γερμανία, την Αυστρία, τη Βρετανία είναι ότι η μαζικότητα και η κοινή δράση όλης της Αριστεράς, όλης της εργατικής τάξης και του αντιφασιστικού κινήματος είναι ο πιο καθοριστικός παράγοντας όχι μόνο για να σταματήσουμε άμεσα τους φασίστες, αλλά και για να μπορέσει ο καθένας και η καθεμιά που συμμετέχει στην κοινή αντιρατσιστική και αντιφασιστική δράση να ξεκαθαρίσει και για την ανάγκη να παλέψει ενάντια στο ίδιο το σύστημα. Κι εδώ είναι όπου η Αριστερά αναλαμβάνει ή πρέπει να αναλάβει το καθήκον να συγκρουστεί αποτελεσματικά με την φασιστική απειλή και τις πολιτικές που την θρέφουν.

Προφανώς και δεν έχουμε τελειώσει με τον ναζιστικό κίνδυνο, ας είμαστε ειλικρινείς. Αλλά από σήμερα η μάχη για το οριστικό του ξερίζωμα από την κοινωνία, όχι μόνο από την Βουλή, συνεχίζεται με καλύτερους όρους για το αντιφασιστικό κι εργατικό κίνημα. Ναι, το εκλογικό 4,8% που μάζεψε η Χρυσή Αυγή στη νεολαία δεν πρέπει να μας εφησυχάζει. Όμως δεν είναι η πλειοψηφική έκφραση στη νεολαία. Η Αριστερά όμως είναι, με τις διάφορες εκφράσεις της. Επίσης, το συγκεκριμένο εκλογικό ποσοστό δεν σημαίνει κι αντίστοιχη παρουσία στα σχολεία, εκεί που συγκεντρώνονται οι νέοι. Θα μπορούσε, όμως είναι η καθοριστική παρουσία των αντιφασιστών καθηγητών και μαθητών που το απέτρεψε. Ας θυμηθούμε το πρόσφατο φιάσκο των μαθητικών, εθνικιστικών συλλαλητηρίων για τη Μακεδονία.

Το αντιφασιστικό κίνημα κατάφερε ένα κρίσιμο κτύπημα στη Χρυσή Αυγή, αλλά όχι το τελικό της τσάκισμα. Το αποτέλεσμα της δίκης δεν είναι προδιαγεγραμμένο και παλεύουμε να το καθορίσουμε. Σίγουρα τα εκλογικά αποτελέσματα βοηθάνε, αλλά δεν φτάνουν. Aυτό που μας ενδιαφέρει είναι ότι αυτή η μάχη έχει συνέχεια την ίδια την καταδίκη και φυλάκιση όλων, χωρίς ελαφρυντικά. Θέλουμε όλοι οι δημοτικοί σύμβουλοι της Χρυσής Αυγής και στην Αθήνα και στις περιφέρειες και παντού αλλού να πάνε φυλακή και να μην έχουν τη δυνατότητα να εμφανίζονται. Θέλουμε να φυλακιστούν και οι 60 ένοχοι-δολοφόνοι χωρίς διαφοροποιήσεις και πάνω απ’ όλα η ηγεσία της. Παράλληλα έχουμε να ανοίξουμε μέτωπο και με τους φασίστες του Βελόπουλου μέσα και έξω από τη Βουλή.

Όμως, αν η μάχη ξεκινάει με καλύτερους πλέον όρους άλλο τόσο πρέπει να είναι πιο πολιτική από ποτέ απέναντι σε μια δεξιά κυβέρνηση με διάθεση έντασης των ρατσιστικών πολιτικών και της καταστολής. Συμπέρασμα;

Πανηγυρίζουμε την εκλογική και πολιτική ήττα των ναζί, ναι, δεν μοιρολατρούμε και οργανώνουμε τη συνέχεια.

"google ad"