Για το αντιναζιστικό συλλαλητήριο της 17ης Μαρτίου

Του Ειρηναίου Μαράκη
Ορισμένες σκέψεις με αφορμή το αντιναζιστικό συλλαλητήριο της 17ης Μαρτίου που διοργανώνεται ύστερα από απόφαση σύσκεψης φορέων που κάλεσε η ΚΕΕΡΦΑ και με τη συμμετοχή ΔΣ συλλόγων εργαζομένων όπως οι γιατροί κι οι εργαζόμενοι του Νοσοκομείου Χανίων, η ΕΛΜΕ, το σωματείο οδηγών ταξί, ο σύλλογος σπουδαστών ΤΕΙ κι ο σύλλογος φοιτητών Πολυτεχνείου Κρήτης, η Κοινωνική Κουζίνα, η ΚΕΕΡΦΑ, αντιφασιστικές συλλογικότητες, μετανάστες και μαθητές.
Αρχικά βλέπουμε την κατάρρευση των άθλιων μυθευμάτων της Χρυσής Αυγής ότι μια μειοψηφία “αριστεριστών” κινείται εναντίον τους εφ΄όσον και από την παραπάνω λίστα των φορέων και από την συλλογή χιλίων και πλέον υπογραφών για να κλείσουν τα “γραφεία” τους αποδεικνύεται με τους καλύτερους όρους η συνολική αντίθεση της χανιώτικης κοινωνίας απέναντι στους απολογητές του Ολοκαυτώματος. Τις ίδιες εικόνες αντίθεσης στο δήθεν αντιμνημονιακό πρόσωπο των νοσταλγών της 4ης Αυγούστου και της 21ης Απριλίου θα δούμε και στο πρόσφατο αντιναζιστικό συλλαλητήριο που έλαβε χώρα στον Πειραιά το περασμένο Σάββατο. Διαβάζουμε σε ανακοίνωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ: “Η πόλη μας γνωρίζει από προσφυγιά – έξω οι φασίστες από τον Πειραιά!” Mε επιτυχία ολοκληρώθηκε το αντιφασιστικό συλλαλητήριο στον Πειραιά στις 10/3, στο οποίο καλούσαν συνδικάτα, φοιτητικοί σύλλογοι, αντιρατσιστικές κινήσεις, μαζικοί φορείς, οργανώσεις και κόμματα της Αριστεράς. Εκατοντάδες αγωνιστές συγκεντρώθηκαν στην Πλατεία Κοραή και στη συνέχεια διαδήλωσαν στους δρόμους του Πειραιά φτάνοντας έξω από τα γραφεία της Χρυσής Αυγής, τα οποία προστάτευαν διμοιρίες των ΜΑΤ. Το συλλαλητήριο ήταν μια πρώτη μαζική και ενωτική απάντηση μετά την επίθεση ομάδας φασιστών σε βάρος μελών του ΣΕΚ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ το περασμένο Σάββατο.” Η εργατική τάξη αναγνωρίζει τον κατασταλτικό ρόλο της Χρυσής Αυγής και δεν ξεχνά τις δολοφονικές επιθέσεις εναντίον μεταναστών (Άγιος Παντελεήμονας) ή εναντίον αντιφασιστών ακτιβιστών όπως το χάραγμα της σβάστικας στο χέρι δασκάλας στα Χανιά. Δεν ξεχνά τους εμπρησμούς σε μουσουλμανικούς κι εβραϊκούς χώρους λατρείας, σε κοινωνικούς και πολιτικούς χώρους, επιθέσεις στις καταλήψεις του Πολυτεχνείου και του ΤΕΙ. Δεν ξεχνά τον φασιστικό χαιρετισμό του Μιχαλολιάκου μέσα στο δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας ξυπνώντας τις χειρότερες μνήμες του παρελθόντος όπου μόνο επί Τσολάκογλου και Μεταξά χαιρετούσαν ναζιστικά μέσα σε χώρους συμβουλίων και του κοινοβουλίου! Δεν πιστεύει την άθλια προπαγάνδα της συγκυβέρνησης και των ΜΜΕ για την “εγκληματική Αριστερά που καίει”, ούτε πιστεύει τα ψέματα περί σύγκλισης των άκρων ταυτίζοντας Χρυσή Αυγή και ΛΑΟΣ με τον κόσμο που παλεύει και τα μνημόνια της χρεοκοπίας και την αναβίωση του ναζισμού… Και φυσικά, δεν ξεχνά τις διηγήσεις των παππούδων και των γιαγιάδων μας για τις χιτλερικές θηριωδίες στην διάρκεια της Κατοχής όσο κι αν τελευταία οι διάφοροι “ελληνολάτρες πατριώτες” παρουσιάζονται ως “μαχητές εναντίον της νέας Κατοχής”… (Πόσο μεγάλο ευχαριστώ οφείλουμε στους γερόντους μας που κράτησαν άσβεστη την μνήμη της φρίκης αλλά και την μνήμη της Αντίστασης!) Από όλα τα παραπάνω βγαίνει αβίαστα το εξής συμπέρασμα : οι χρυσαυγίτες κι οι φασίστες γενικώς αποτελούν απειλή για οποιοδήποτε δεν χωράει στα αρρωστημένα τους πρότυπα και δεν χωράνε “δημοκρατικές ευαισθησίες” για το αν μπορούν να έχουν “γραφεία” στην πόλη μας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και ο Χίτλερ αξιοποίησε το κοινοβούλιο και τους θεσμούς για να καταργήσει τα συνδικάτα, τα κόμματα, κάθε ελευθερία και να στήσει τους φούρνους και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μόλις του δόθηκε η ευκαιρία. (Για περισσότερες πληροφορίες σας παραπέμπω στο κείμενο του κ.Θεόδωρου Γεωργιακάκη,  κρατούμενου των στρατοπέδων Μάουτ – Χάουζεν, Μελκ – Εμπεζέ, με τίτλο “10η Φεβρουαρίου: η φρίκη των ναζιστικών στρατοπέδων”) Ουσιαστικά, το άντρο τους στην οδό Τζανακάκη θα τους διευκολύνει να εξαπολύουν τις επιθέσεις τους, να οργανώνουν τη μαύρη προπαγάνδα τους για να διασπούν το εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα, αλλά αποτελεί και ύβρη απέναντι στους αγωνιστές που έδωσαν το αίμα τους στην πάλη ενάντια στο Ναζισμό στο Μάλεμε, την Κάντανο, το Κοντομαρί και τόσα άλλα μαρτυρικά μέρη της Αντίστασης.
Αλλά ούτε να πίνουμε νερό από την αστείρευτη Πηγή της Μνημοσύνης αρκεί για να αντιμετωπίσουμε τη φασιστική απειλή, ούτε μόνο σωστές πολιτικές εκτιμήσεις αν δεν γίνονται οδηγός για πολιτική δράση και πάλη μέσα στους χώρους δουλειάς, στα σωματεία, στα συνδικάτα, στις γειτονιές και τα σχολεία ώσπου να διώξουμε τους ναζί απ΄παντού και να μην πατήσουν πόδι στους δρόμους… Κι εδώ η Αριστερά έχει τεράστια ευθύνη. Να δώσει στον αγωνιζόμενο λαό μας προοπτική και ούτε να υποτιμά την αντιφασιστική πάλη, ούτε να μιλάει γενικά για “εκφασιστικοποίηση” του Κράτους, ούτε να ψάχνει πορείες ρήξης μες αναθεωρητές και οπορτουνιστές χάνοντας έτσι το δάσος για το δέντρο… Μην ξεχνάμε: τα κενά στην Ιστορία δεν μένουν ακάλυπτα… Λοιπόν, αν δεν θέλουμε μια δραματική επανάληψη των συνθηκών της δεκαετίας του ’30 τότε σήμερα και όχι αύριο πρέπει όλοι μαζί να παλέψουμε για την υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων, την ανατροπή της καιταλιστικής βαρβαρότητας, την εξάλειψη του ναζισμού και του χιτλερισμού…
Το αντιναζιστικό συλλαλητήριο το Σάββατο 17 Μαρτίου αποτελεί την καλύτερη αφετηρία για αυτό. Και σας ρωτώ: Εγώ θα συμμετέχω. Εσείς;