Εδώ και εφτά χρόνια το αντιρατσιστικό φεστιβάλ ήταν η κορυφαία εξωστρεφής δράση, πολιτική και πολιτιστική, για το Στέκι. Χρόνο με το χρόνο το φεστιβάλ κατάφερε να γίνει χώρος συνάντησης όλου του κινήματος στα Χανιά με τις μεταναστευτικές κοινότητες, τους γείτονες μας, τους πολίτες των Χανίων, μεγάλους και μικρούς.
Κατάφερε να γίνει η μεγαλύτερη και η πιο πολύχρωμη γιορτή της πόλης. Η φαντασία και το κλίμα ενότητας και αλληλεγγύης που αποπνέει το διήμερο του φεστιβάλ, ονειρευόμαστε να υπάρχει σε κάθε αγώνα, σε κάθε δράση για την υπεράσπιση των πολιτικών και κοινωνικών μας δικαιωμάτων.
Φέτος, μια χρονιά που η κρίση κορυφώνεται και φαντάζει να μην έχει τέλος, το Κοινωνικό Στέκι- Στέκι Μεταναστών αποφάσισε να καλέσει φορείς, συλλογικότητες, κινήματα και σωματεία της πόλης για να συνδιοργανώσουν από κοινού το 8ο αντιρατσιστικό φεστιβάλ. Ουσιαστικά, κλήθηκαν να συμμετέχουν στην οργάνωση όλοι αυτοί που έτσι και αλλιώς συμμετείχαν λιγότερο ή περισσότερο και στα προηγούμενα φεστιβάλ, “οι αφανείς ήρωες”.
Η ανταπόκριση των περισσότερων ενεργών κομματιών του αγωνιζόμενου κόσμου των Χανίων σ’ αυτό το κάλεσμα, δείχνει πως άνθρωποι διαφορετικών πολιτικών αφετηριών, χώρων και ηλικίας έχουμε καταφέρει να βάλουμε στην άκρη τις διαφορές και να παρέμβουμε μαζί, ενωμένοι. Όπως εκείνο το απόγευμα που αποτρέψαμε τους νεοναζιστές να κάνουν τη φιέστα τους, χορεύοντας αντάρτικα στη μέση του δρόμου. Όπως τα βράδια που ξενυχτήσαμε στο ραδιομέγαρο της ερα, όπως στις πλατείες που συναντηθήκαμε και θα συνεχίσουμε να συναντιόμαστε στο δρόμο τόσοι κι άλλοι τόσοι κι άλλοι κι άλλοι…και όλα αυτά δείχνουν πως έχουμε κάνει μερικά βήματα στο μακρύ δρόμο για την ελευθερία.
Μπορεί να κουράζουμε που το λέμε ξανά και ξανά, αλλά πια το ξέρουμε καλά: το πρώτο βήμα αντίστασης είναι η αλληλεγγύη. Ειδικά τις τελευταίες μέρες το σύνθημα η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας είναι πιο επίκαιρο κι έχει τόση σημασία. Το ξαφνικό και βίαιο μαύρισμα της οθόνης τονίζει την ωμότητα της κυβερνητικής πολιτικής κι έρχεται να συμπληρώσει το παζλ της σφοδρής επίθεσης στα δικαιώματα και την αξιοπρέπειά μας.
- Αν θέλουμε να ζούμε με αξιοπρέπεια,
- Αν δε θέλουμε να κρέμεται η επιβίωσή μας από πράξεις νομοθετικού περιεχομένου.
- Αν θέλουμε να ζούμε με ελευθερία
- Αν δε θέλουμε να θαλασσοπνίγονται ή να βασανίζονται συνάνθρωποί μας, οι γνωστοί ως λαθραίοι ή ταραξίες
- Αν δε θέλουμε να επελαύνει ο φασισμός έξω από την πόρτα μας,
πρέπει κάτι να κάνουμε….
Εμείς προτείνουμε να αντισταθούμε με κάθε τρόπο στην υποτίμηση της ζωής και της αξιοπρέπειας μας, να παλέψουμε ενάντια στον εκφασισμό της δημόσιας ζωής.
Η εμπειρία των τελευταίων ημερών που προέκυψε από τη συνάντηση των απολυμένων εργαζόμενων και ενός πολύμορφου δυναμικού κινήματος αλληλεγγύης είναι μεγάλο κεφάλαιο και για μας οδηγός για να προχωράμε.
Η αντίσταση και η αλληλεγγύη με ενότητα στη δράση είναι η μοναδική συνταγή για να νικήσουμε και να έχει επιτέλους νόημα και αξία η ανθρώπινη ζωή. Για να δώσουμε τους αγώνες για την πραγματική ελευθερία και να μη μας επιτάσσει κάθε τόσο ένα σάπιο σύστημα με ακροδεξιά -ευθαρσώς πια-θεμέλια.
Στις ζοφερές μέρες των μνημονίων, της φτώχειας, της εξαθλίωσης και του ρατσισμού γεμίζουμε με αισιοδοξία στις πρωτοβουλίες και στις δράσεις από τα κάτω, με στόχο οι πρωτοβουλίες αυτές να μπορούν να εξελιχθούν σε δημιουργικές αντιστάσεις.
Προτάσσουμε αντίσταση-ενότητα-αλληλεγγύη!
Γιατί ο τρόμος σπάει αν πιστέψουμε ότι οι πολλοί μπορεί και να νικήσουμε. Και τότε θα νικήσουμε!
Ας συναντηθούμε όλοι στο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Κοινωνικής Αλληλεγγύης στις 29-30 Ιούνη στο Πάρκο Ειρήνης και Φιλίας των Λαών.