Του Στάθη
Εν τέλει το είπε. Και δεν έπρεπε να το έχει πει. Ο κ. Τσίπρας. Απεφάνθη για τους συντρόφους του: «Αυτοί δεν είναι πιο αριστεροί από μένα».
(Real News 19.07.15). Καμιά ευπρέπεια. Διότι πρόκειται περί πολιτικής ανοησίας. Το επιχείρημα αυτό έχει να κάνει με την ταυτότητα του καθενός κι όχι με το περιεχόμενο ή το αποτέλεσμα της πολιτικής του δράσης.
Ο κ. Τσίπρας ανακαλεί εξ εφέδρων το «αριστερόμετρο». Όχι μόνον ατυχές, όχι μόνον απρεπές , όχι μόνον ρηχό, αλλά πολιτικώς ανόητο, επιμένω, Διότι, επί παραδείγματι , ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έκανε εθνικοποιήσειςενώ ο κ. Τσίπρας κάνει ιδιωτικοποιήσεις. Αυτό δεν καθιστά τον Καραμανλήαριστερό, ούτε τον κ. Τσίπρα δεξιό.
Και είναι ανήθικο – βαριά η λέξη – ένα επιχείρημα με το οποίον προσπαθεί να στριμώξει κανείς τους συντρόφους του στη βάση της ταυτότητας ή τηςιδεολογίας τους ενώ εκείνοι αιτιώνται την πολιτική του, το περιεχόμενό της και το αποτέλεσμά της.
Ο κ Τσίπρας δεν ελέγχεται αυτή τη στιγμή αν είναι περισσότερο ή λιγότεροαριστερός, αλλά αν ήταν και είναι περισσότερο ή λιγότερο ικανός να φέρει σε πέρας το πρόγραμμα και την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν τα έφερε. Κι αν δεν τα έχει αποτελειώσει , τα έχει πάντως ανακόψει.
Το μόνον για το οποίον, για την ώρα φαίνεται να είναι ικανός ο κ. Τσίπρας είναι να παραμένει δημοφιλής. Κατά τα άλλα η κυβέρνηση επαναλαμβάνει τα επί Σαμαροβενιζέλων ότι «θα είναι μια πολύ σκληρή συμφωνία κ.τ.λ.». Πέρα από την αξιοθαύμαστη ευκολία με την οποία ορισμένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ επαναλαμβάνουν στα πάνελ αυτήν την ωδή της ντροπής στη ληστεία (αυτά τα περί «σκληρής συμφωνίας») επιπλέον ορχούνται και σ ΄αυτό το καταγέλαστο: «δεν μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς». Γιατί δεν μπορέσατε; τι σας εμπόδισε ; ηπονηριά των άλλων ή η ανοησία η δική μας; Και ποιός φταίει; Μόνον ο κ.Βαρουφάκης ; Ο κ. Παπάς καφέ έψηνε;
Ποιάς ηθικής λοιπόν, αλλά και πολιτικής λογικής θα ήταν, αν ο οποιοσδήποτε σύντροφος δήλωνε για τον άλλον ότι «αυτός δεν είναι πιο αριστερός από μένα». Αυτές οι ηθικές και ιδεολογικές αποτιμήσεις έρχονται από σκοτεινά χρόνια της Αριστεράς και από σκοτεινά γεγονότα.
Λένε στο χωριό μου «πάει η στάμνα για νερό πάει και δεν γυρίζει». Το ερώτημα δεν είναι αν ο κ. Τσίπρας είναι το ίδιο ή λιγότερο ή περισσότερο αριστερός απ΄τους συντρόφους του, αλλά ότι διεκπεραιώνει το τρέχον μνημόνιο, ότι υπέγραψε για να έρθει τρίτο και χειρότερο , ότι οδηγεί τον ΣΥΡΙΖΑ στη διάσπαση και τον λαό στην γωνία της υποτέλειας, της ύφεσης , της ανεργίας και της παρακμής.
Ας μη λέει λοιπόν ο κ. Πρωθυπουργός , αν είναι αριστερή η κυρία Σία Αναγνωστοπούλου ή ο ίδιος το ίδιο αριστερός με τον κ. Σαγιά, διότι αυτή η προσπάθεια να δαιμονοποιήσει και να ακυρώσει την κριτική που του γίνεται στο κόμμα του αλλά και στην κοινωνία (όλο και πιο έντονη) , είναι παιδαριώδης.
Η μετάλλαξη της κυβερνητικής πολιτικής σε μνημονιακή δεν συνιστά και μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ σε μνημονιακό κόμμα. Όχι στο σύνολό του τουλάχιστον. Δεν ήξερε λοιπόν ο Τσίπρας ότι θα οδηγήσει εκ των πραγμάτων τον ΣΥΡΙΖΑ σε διχασμό και εν τέλει σε διάσπαση ; Κι αν αυτή η διάσπαση συμβεί , θα φταίνε εκείνοι που δεν τους επιτρέπει ο κ. Πρωθυπουργός να είναι πιο αριστεροί απ΄τον ίδιον ; Με το αριστερόμετρο πήγε στις διαπραγματεύσεις ; Με το αριστερόμετρο λογάριασε τον ανθρωποφάγο ΦΠΑ και μονιμοποίησε τον ΕΝΦΙΑ; Είπαμε αυτή η χώρα είναι ένα «απέραντο (υπό κατοχήν) φρενοκομείο». Μην την κάνουμε κι ένα απέραντο νηπιαγωγείο…