Της Πηνελόπης Μουσταντζόγλου
Η έμφυλη βία έχει πολλά πρόσωπα, πολλές εκφάνσεις και τρόπους εκδήλωσης.
Από τη λεκτική βία, στην ψυχολογική πίεση, από τη σωματική βία μέχρι τη δολοφονία.
Στην Ελλάδα η γυναικοκτονία όσο και αν «σοκαρισμένη» παρακολουθεί η κοινωνία και η κοινή γνώμη, δεν είναι σπάνιο φαινόμενο.
Η δολοφονία της 20χρονης Καρολάιν στα Γλυκά Νερά και ο γυναικοκτόνος σύζυγός της είναι η πιο πρόσφατη τραγική προσθήκη σε μια λίστα που δυστυχώς υπάρχει και μεγαλώνει.
Σιωπηλά τις περισσότερες φορές, αλλά μεγαλώνει.
Μια αιματοβαμμένη λίστα που μας θυμίζει πως οποιοδήποτε αναχρονιστικό συνέδριο γονιμότητας, οποιαδήποτε σεξιστική συζήτηση και κριτική για πρότυπα γυναικείας ομορφιάς, οποιουδήποτε είδους επιδερμική καταδίκη σε επιθέσεις γυναικών και θηλυκοτήτων, δεν αρκούν για να αλλάξουν μια κοινωνία που αν και γνωρίζει, καταχωνιάζει και ψιθυρίζει τον πόνο του διπλανού.
Δεν αρκούν για να περιορίσουν μια πανδημία παγκόσμια που τρέφεται με βία και αναθρέφει άντρες «παντελωνάτους» και «λεβέντες».
Δεν αρκούν για να πεταχτεί μια για πάντα στα σκουπίδια, ο σπασμένος δίσκος της στοχοποίησης των θυμάτων και να σταθούμε με αποφασιστικότητα μπροστά στην αλήθεια, αντιμετωπίζοντας το πρόβλημα σαν πρόβλημα κι όχι σαν μοιραίο αποτέλεσμα «της κακιάς ώρας».
Κάθε χρόνο υπάρχουν γυναίκες που χάνουν τη ζωή τους από το χέρι κάποιου συγγενικού τους προσώπου.
Η λίστα των θυμάτων στην Ελλάδα, που τον Νοέμβριο του 2020 δημοσίευσε Το Μωβ, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών μιλά από μόνη της:
Στις 28/11/2019 η 31χρονη Κλειώ, ΑΜΕΑ, ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου από τον 40χρονο φίλο της μέσα στο σπίτι τους στον Κατσαμπά Ηρακλείου Κρήτης.
Στις 22/12/2019 η 33χρονη Αδαμαντία δολοφονήθηκε από τον 54χρονο σύζυγό της, ο οποίος την πυροβόλησε με την κυνηγετική καραμπίνα του μέσα στο σπίτι τους, όπου βρίσκονταν και το 4χρονο παιδί τους, στη Νέα Αλικαρνασσό Κρήτης.
Στις 23/01/2020 μια 50χρονη γυναίκα δολοφονήθηκε από τον 48χρονο σύζυγό της, ο οποίος την πυροβόλησε με την κυνηγετική καραμπίνα του κι αυτοκτόνησε με το ίδιο όπλο μέσα στο σπίτι τους στην Μακρακώμη Φθιώτιδας.
Στις 29/01/2020 η 32χρονη Evin Ekrem Ali δολοφονήθηκε από τον 45χρονο σύζυγό της, ο οποίος της κατάφερε πολλαπλές μαχαιριές στο κέντρο υποδοχής προσφύγων στο Λαύριο, όπου ζούσαν με τα 4 παιδιά τους ηλικίας 5, 7, 11 και 13 ετών. Κουρδικής καταγωγής από την Rojava της Συρίας.
Στις 03/03/2020 μια 44χρονη γυναίκα πέθανε από ασφυξία ενώ αντιστέκονταν κατά τη διάρκεια του ομαδικού βιασμού της από 2 άντρες ηλικίας 47 και 50 ετών. Η γυναίκα βρέθηκε νεκρή ημίγυμνη σε ένα χαντάκι δίπλα σε δρόμο στη Βέροια.
Στις 18/03/2020 δυο 35χρονες γυναίκες δολοφονήθηκαν από τον 35χρονο αστυνομικό της Τροχαίας Β.Π. ο οποίος τις πυροβόλησε με το υπηρεσιακό του όπλο στο πάρκινγκ ενός σουπερμάρκετ στην Κάτω Κηφισιά. Η μία ήταν η εν διαστάσει σύζυγός του, με την οποία είχαν 2 παιδιά ηλικίας 5 και 8 ετών, και η άλλη ήταν μια φίλη της
Στις 18/08/2020 μια 52χρονη γυναίκα δολοφονήθηκε από τον 60χρονο σύζυγό της, ο οποίος την πυροβόλησε με την κυνηγετική καραμπίνα του μέσα στο σπίτι τους στην Παναγία Καλαμπάκας, όπου ζούσαν με τα 3 παιδιά τους.
Στις 10/10/2020, η 43χρονη Σβετλάνα-Φωτεινή και ο 43χρονος Έλληνας σύντροφός της Ι.Ζ. δολοφονήθηκαν με απανωτά χτυπήματα από τον πρώην σύντροφό της, σε εξοχικό σπίτι έξω από το Λουτράκι.
Στις 26/10/2020 μια 37χρονη γυναίκα δολοφονήθηκε από τον 53χρονο σύζυγό της μέσα στο σπίτι τους στην Καλλιθέα, όπου ζούσαν με τις 2 κόρες τους.
Στις 22/11/2020 μια 44χρονη γυναίκα δολοφονήθηκε από τον 44χρονο σύζυγό της, ο οποίος την πυροβόλησε με την κυνηγετική καραμπίνα του μέσα στο σπίτι τους στον Πύργο Διρού Μάνης, όπου ζούσαν με τα 2 παιδιά τους.
Ακόμα, μια γυναίκα έχασε τη ζωή της από το όπλο του αστυνομικού-συζύγου της, πριν λίγες ημέρες, αλλά αυτό καταγράφηκε ως ατύχημα.
Η βία κατά των γυναικών και θηλυκοτήτων είναι ένα σημάδι ντροπής για όλες μας τις κοινωνίες και ένα σημαντικό εμπόδιο ανάπτυξης. Μιας ανάπτυξης που υποτίθεται πως κάθε κοινωνία αναζητά. Ή μήπως όχι στ΄αλήθεια;
Δεν είναι ανάγκη η τραγωδία να περάσει το δικό μας κατώφλι για να κινητοποιηθούμε ενάντια σε αυτό που σκοτώνει ψυχές, σώματα και συνειδήσεις.
Να θρηνείτε για τη δολοφονημένη Καρολάιν, αλλά μην σοκάρεστε.
Να μην σοκάρεστε για όλα εκείνα τα αγόρια που για να νιώσουν πιο άντρες, «θόλωσαν» και «από την μια στιγμή στην άλλη» που «έγιναν όλα τόσο ξαφνικά» και «χάνοντας τον έλεγχο» σήκωσαν χέρι. Χλεύασαν. Επιτέθηκαν. Χτύπησαν. Βίασαν. Δολοφόνησαν.
Κάθε Καρολάιν, κάθε Τοπαλούδη, κάθε Μπεκατώρου, κάθε Ζακ, κάθε Δήμητρα από οποιαδήποτε Λέσβο και κάθε μία που έχει ζήσει έναν άλλο είδους θανάτου, μάλλον θα συμφωνούσαν.
