Του καθηγητή Ιστορίας Γ. Μαργαρίτη
Η Περιφέρεια Κρήτης έχει, ως γνωστό, επιλύσει όλα τα προβλήματα του νησιού σε αυτό το δίσεκτο έτος 2020. Ως εκ τούτου, μάλλον για να μην πλήξει, αποφάσισε να τροποποιήσει την ιστορία. Και μάλιστα, όχι την οποιαδήποτε ιστορία. Για εκείνη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου μιλούμε.
Σύμφωνα λοιπόν με κατά πλειοψηφία (μειοψήφησε, ποιος άλλος, η παράταξη του ΚΚΕ) απόφαση του Περιφερειακού Συμβουλίου, μετά από εισήγηση της πλειοψηφίας των ΚΙΝΑΛ-ΣΥΡΙΖΑ, αποφασίστηκε ότι ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος τελείωσε στην Κρήτη. Μετά από αυτήν την συνταρακτική ανακάλυψη η 10η Μαΐου –νέα ημερομηνία λήξης του πολέμου — αποφασίστηκε να εορτάζεται επίσημα στην Κρήτη ως Ημέρα της Ευρωπαϊκής Ειρήνης! Η νέα επέτειος επισημοποιήθηκε, μάλλον πρόσθεσε μια επιπλέον εορταστική αργία και μάλλον θα οδηγήσει σε φιέστες όπου, υποθέτουμε, θα προσκληθούν οι εκπρόσωποι των νικητριών δυνάμεων του πολέμου – ίσως και οι Γερμανοί, οι οποίοι πρωταγωνιστούν σε καινοτόμες ανακαλύψεις περί της ιστορίας της δεκαετίας του σαράντα.
Για να ανεύρουμε μια περίπου λογική εξήγηση των παραπάνω θα χρειαστεί μια σύντομη αναδρομή στην ιστορία της εποχής. Η ναζιστική Γερμανία συνθηκολόγησε «άνευ όρων» στις 9 Μαΐου 1945. Η συνθηκολόγηση βρήκε γερμανικά στρατεύματα αποκλεισμένα σε ζώνες ή σε θύλακες που είχαν αφεθεί πίσω όταν υποχώρησαν οι γερμανικές στρατιές. Μερικοί από αυτούς τους θύλακες είχαν απομείνει και στην Ελλάδα: στην περιοχή των Χανίων, στην Μήλο, τη Ρόδο και σε μερικά νησιά των Δωδεκανήσων. Εφόσον ο πόλεμος είχε τελειώσει τα στρατεύματα αυτά έπρεπε να αφοπλιστούν και οι στρατιωτικοί που τα συγκροτούσαν να κλειστούν σε στρατόπεδα αιχμαλώτων. Δεν έγινε παντού έτσι.
Στη πιο διάσημη αυτών των περιπτώσεων, στην Νορβηγία, οι 400.000 Γερμανοί στρατιώτες παραδόθηκαν μεν, κλήθηκαν να παραμείνουν στην θέση τους δε – ένοπλοι — υπό συμμαχική διοίκηση ώστε να αναλάβουν την καταστολή και την σύλληψη των Γερμανών ή των Νορβηγών ναζί! Με τον τρόπο αυτό θα εμπόδιζαν την νορβηγική Αντίσταση να «κάνει ό, τι θέλει» αλλά και θα εμπόδιζαν τυχόν προέλαση του Κόκκινου Στρατού στην Νορβηγία. Εξυπακούεται ότι κάτω από το περίεργο αυτό καθεστώς η Νορβηγία έγινε το παράθυρο προς τη σωτηρία πολλών ναζί Γερμανών και Ευρωπαίων (ο Λεόν Ντεγκρέλ ανάμεσά τους).
Πολύ μακριά από εκεί, στις ακτές της Γαλλίας, στον θύλακα της Λα Ροσέλ τα γερμανικά στρατεύματα κλήθηκαν να παραμείνουν στις θέσεις τους — υπό συμμαχική διοίκηση — για να αποτρέψουν την κατάληψη της πόλης — και των διακοσίων πυροβόλων που βρίσκονταν στα οχυρά τους — από μονάδες του γαλλικού στρατού που προέρχονταν από την Αντίσταση με την υποψία ότι υπήρχαν κομμουνιστές στις γραμμές τους. Μόλις βρέθηκαν αποικιακά στρατεύματα (Ζουάβοι) άρχισε ο αφοπλισμός των Γερμανών και η απελευθέρωση της πόλης.
Οι συμφωνίες αυτής της μορφής πήραν τεράστιες διαστάσεις στην Ασία μετά την συνθηκολόγηση της Ιαπωνίας. Μεγάλα τμήματα του ιαπωνικού αυτοκρατορικού στρατού πέρασαν κάτω από συμμαχική διοίκηση μετά την παράδοσή τους και ανέλαβαν την καταπολέμηση των κομμουνιστών και των πατριωτών ανταρτών στην Ινδονησία, την Ινδοκίνα και τις Φιλιππίνες. Προς τιμή τους ένα μεγάλο ποσοστό των Ιαπώνων πολεμιστών πέρασε με την πλευρά των απελευθερωτικών δυνάμεων πολεμώντας ως το 1947 ενάντια στους χθεσινούς συμπολεμιστές τους και στους αποικιοκράτες που επέστρεφαν. Στις επίσημες ιστορίες θα βρείτε πολύ λίγα για τους αγώνες αυτούς.
Η συμφωνία της «Βίλλας Αριάδνη» στο Ηράκλειο στις 10 Μαΐου 1945 είχε τον ίδιο χαρακτήρα. Τα γερμανικά στρατεύματα της Κρήτης παραδόθηκαν στους Βρετανούς (οι Έλληνες αξιωματικοί ήταν μάλλον διακοσμητικοί) αλλά με βάση τους όρους της συμφωνίας πέρασαν κάτω από συμμαχική (Βρετανική) διοίκηση και διατήρησαν τις θέσεις και τα όπλα τους μέχρι τον Ιούλιο του 1945. Η αποστολή τους ήταν να εμποδίσουν τυχόν κινήσεις του ΕΛΑΣ (ο ΕΛΑΣ της Κρήτης είχε εξαιρεθεί από την Συμφωνία της Βάρκιζας καθώς κρατούσε το μέτωπο με τους Γερμανούς στα Χανιά), και την τυχόν διαρροή του οπλισμού τους στον λαό της Κρήτης. Οι ακροδεξιοί τρομοκράτες είχαν αρχίσει την φονική τους δράση στην Κρήτη (Αποκόρωνας, Ρέθυμνο, Κοξαρέ, ύπαιθρος Ηρακλείου) και υπήρχαν στους Βρετανούς ανησυχίες μήπως τα όπλα των Γερμανών δώσουν δυνατότητες στον λαό να αντισταθεί.
Λογικά μιλώντας ουδείς πόλεμος ολοκληρώθηκε στις 10 Μαΐου 1945 στο Ηράκλειο. Αντίθετα μόλις ξεκινούσε ένας νέος — πάλι ενάντια στον λαό της Κρήτης όπως στα 1941. Και οι Γερμανοί, με τη συμφωνία της «Βίλλας Αριάδνη» κλήθηκαν να συνεισφέρουν σε αυτόν παρατείνοντας την κατοχή τους στο νησί της Κρήτης για μερικές ακόμα εβδομάδες. Ήταν η τελευταία τους προσφορά στην ελληνική άρχουσα τάξη και στους αποικιοκράτες Βρετανούς.
Η Περιφέρεια Κρήτης αποφάσισε κάτι το απίστευτο. Να εορτάζεται ως τοπική εθνική εορτή η παράταση της γερμανικής παρουσίας και Κατοχής στην Κρήτη για δύο ακόμα μήνες. Θα μπορούσε να πρόκειται για άγνοια. Στο ΚΙΝΑΛ και στο ΣΥΡΙΖΑ θυμούνται την ιστορία του λαού μας μόνο όταν θέλουν να την διαπομπεύσουν. Εξάλλου ο στόχος είναι ένας, όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση τον διατύπωσε. Στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο δεν υπήρχε Κόκκινος Στρατός, δεν υπήρχε Σοβιετική Ένωση, δεν υπήρχε Αντίσταση, δεν υπήρχαν κομμουνιστές. Στον βωμό αυτού του στόχου κάθε αθλιότητα — όσο γελοία και αν είναι — επιτρέπεται.