Πρώτον. Την Ελλάδα την οδήγησαν στο μνημόνιο, στην τρόικα και στο ΔΝΤ αυτοί που την χρεοκόπησαν. Και την Ελλάδα την χρεοκόπησαν :
Αυτοί που επί χρόνια 35 της μεταπολίτευσης λεηλατούσαν τα δημόσια ταμεία και υπερχρέωναν τις νέες γενιές.
Την Ελλάδα την έστειλε στο μνημόνιο η καταστροφική κυβέρνηση Καραμανλή που μόνον το 2009 σπατάλησε 24 δις ευρώ, “λεφτά που δεν υπήρχαν”.
Την Ελλάδα την έστειλαν στο μνημόνιο όσοι, για παράδειγμα, στην πλάτη των φορολογουμένων και του δημόσιου χρέους χάρισαν δισεκατομμύρια χρέη ποδοσφαιρικών ομάδων των πόλεών τους για να εκλέγονται πρώτοι βουλευτές.
Την Ελλάδα έστειλαν στο μνημόνιο όσοι γέμισαν με συντοπίτες τους τα μουσεία της αρμοδιότητος τους, όπως αυτό της Ακρόπολης, με πελατειακές προσλήψεις σταζιέρ και συμβασιούχων.
Την Ελλάδα την έστειλαν στο μνημόνιο αυτοί που σήμερα βρίσκονται προφυλακισμένοι, κατηγορούμενοι για μίζες, διαφθορά και ανεντιμότητα.
Δεύτερον. Την εποχή που δεν υπήρχε κανένας σχετικός θεσμός στην Ε.Ε. ήμουν κι εγώ αντίθετος σε προσφυγή της Ελλάδας αποκλειστικά στο ΔΝΤ, ” ΤΑ ΝΕΑ – Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2010, σελ.5 “.
Ταυτόχρονα ήμουν και παραμένω απολύτως σύμφωνος με την μοναδική εφικτή λύση του ευρωπαϊκού τριμερούς μηχανισμού στήριξης (Ε.Ε.- Δ.Ν.Τ.- Ε.Κ.Τ. ) στον οποίο, αφού πέτυχε τη σύστασή του, αναγκαστικά προσέφυγε η Ελλάδα τον Μάιο του 2010. Η προσφυγή έγινε εξαιτίας της υπερχρέωσής της και όχι βάσει κάποιου σχεδίου του Γ. Παπανδρέου.
Προσωπικά ποτέ δεν ζήτησα υποκριτικά συγγνώμη γι αυτήν την απόφαση, όπως έκανε η σημερινή ηγεσία του ΠΑΣΟΚ τον Απρίλιο του 2012 εκμηδενίζοντας κάθε ίχνος πολιτικής αξιοπιστίας που της είχε απομείνει.
Ωστόσο ήμουν βαθιά πεπεισμένος ότι το πρόγραμμα δημοσιονομικής εξυγίανσης έπρεπε να είναι συνειδητή ελληνική πολιτική κι όχι έξωθεν επιβαλλόμενο.
Τον Ιούλιο του 2010 μίλησα στη Βουλή για να υποστηρίξω το ασφαλιστικό νομοσχέδιο – τομή που είχε ετοιμάσει ο Α. Λοβέρδος. Είπα ότι «το υπερψηφίζω γιατί μου το επιβάλει η τρόικα των τριών μου παιδιών κι όχι η τρόικα Μπαρόζο, Στρος Καν και Τρισέ».
Όταν, έχοντας την πολιτική ευθύνη του Υπουργείου Εσωτερικών, καταργήθηκαν τα στείτζ και οι εκτός ΑΣΕΠ προσλήψεις, θεσμοθετήθηκε ο Καλλικράτης με τις χιλιάδες καταργήσεις νομικών προσώπων του δημοσίου, καθώς και η Δι@ύγεια, δεν υπήρχε καν τρόικα και μνημόνιο. Τα θεσμοθετήσαμε γιατί αυτό απαιτούσε το συμφέρον της χώρας.
Όταν έλαβα την απόφαση να αυξηθούν σε 40 οι ώρες εργασίας στο δημόσιο (όσες και στον ιδιωτικό τομέα), πρώτα ενημερώθηκε η ΑΔΕΔΥ και μετά η τρόικα.
Ακόμη, για το πραγματικό άνοιγμα των επαγγελμάτων, που και για λόγους κοινωνικής δικαιοσύνης έπρεπε να εφαρμοστεί και στα ταξί, εισηγήθηκα ένα νομοσχέδιο που τελικά εγκαταλείφθηκε από την τρόικα και την κυβέρνηση Παπαδήμου. Με το νόμο Βορίδη υιοθετήθηκαν οι επιταγές της συντεχνίας του κ. Θ. Λυμπερόπουλου εξαιτίας των πιέσεων του κ. Α. Σαμαρά με τη σύμφωνη γνώμη της τρόικας.
Τρίτον. Αποτελεί βαθιά μου πεποίθηση ότι η δημόσια συζήτηση εξυπηρετεί μόνον αδικαιολόγητα ενοχικά σύνδρομα όταν επικεντρώνεται, αντί για τέσσερις, σε μια μόνον παράμετρο του σύγχρονου ελληνικού δράματος.
Δεν υπάρχει μόνον το μνημόνιο.
Υπάρχουν, είναι αλληλένδετα και συνεξαρτώμενα με το μνημόνιο, η χρεοκοπία, οι λίστες φοροφυγάδων και ο νέος φορολογικός σκανδαλώδης νόμος.
Μόνον με μια, σύνθετη και πολυεπίπεδη δημόσια συζήτηση δεν συσκοτίζονται όσα απαράδεκτα αποφασίζονται σήμερα. Αυτή η συζήτηση είναι ευεργετική. Έχει ουσιαστικό περιεχόμενο και κυρίως έχει αρχή, μέση και τέλος.
Γιατί τι νόημα έχει η συζήτηση μόνον για το μνημόνιο την ώρα που :
1) ο μεγαλύτερος πολέμιος του μνημονίου ο κ. Α. Σαμαράς – ο οποίος έκανε ανυπολόγιστη ζημιά στον τόπο με την αντιπολίτευση που άσκησε από το 2009 ως το 2011 – όπως και ο κ. Κουβέλης έχουν πιστοποιήσει με τη στάση τους ότι δεν υπάρχει άλλη λύση για την πατρίδα.
2) με τη λίστα Λαγκάρντ αποκαλύφθηκε ότι παίζονταν, πίσω από την πλάτη μας, απαράδεκτα παιγνίδια, τα οποία εκ των πραγμάτων προστάτευαν μεγαλοκαταθέτες και ενδεχομένως φοροφυγάδες. Μάλιστα από αυτούς που εισηγήθηκαν ως Υπουργοί Οικονομικών, περικοπές, νέους φόρους και χαράτσια.
Τέταρτον. Το πιο σημαντικό από όλα.
Με το μνημόνιο συμφώνησα. Όμως ποτέ δε συμφώνησα οι μισθοί και οι συντάξεις που περικόπηκαν να μεταβιβαστούν στους προσωπικούς λογαριασμούς των επιχειρηματιών.
Αυτό ακριβώς το σκανδαλώδες αποφάσισε προχθές η κυβέρνηση Σαμαρά.
Δυστυχώς και με την ψήφο όλων των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, μειώθηκε από το 25% στο 10% ο φόρος στα κέρδη των επιχειρήσεων που θα γίνουν ατομικό εισόδημα για τους επιχειρηματίες.
Κέρδη που προήλθαν αποκλειστικά από τις μειώσεις μισθών και ημερομισθίων που επέφεραν τα μνημόνια και κυρίως θα επιφέρει το 3ο μνημόνιο της τρικομματικής κυβέρνησης Σαμαρά.
