Του Κωνσταντίνου Χαρτζουλάκη

Αν και είμαστε στα μέσα Ιουνίου σε μια δύσκολη ελαιοκομική χρονιά βάσει των μέχρι σήμερα στοιχείων (μειωμένη παραγωγή, πολύ υψηλός πληθυσμός δάκων από πολύ νωρίς) η δημόσια διοίκηση δεν μπόρεσε και φέτος να ανταποκριθεί στις ελάχιστες απαιτήσεις για την αποτελεσματική εφαρμογή της δακοκτονίας. Επειδή υπήρχαν οι συμβάσεις από πέρυσι με του εργολάβους τοποθετήθηκαν οι παγίδες και έγινε ο 1ος ψεκασμός, τουλάχιστον στις παραλιακές περιοχές. Ωστόσο, δεν έχουν προσληφθεί ακόμα οι γεωπόνοι-τομεάρχες που επιβλέπουν τη σωστή εφαρμογή της δακοκτονίας.

Ο δολωματικός ψεκασμός που έγινε δεν είναι αποτελεσματικός, τουλάχιστον στη Δ. Κίσαμο, αφού ο πληθυσμός του δάκου στις παγίδες παραμένει υψηλός και αναφέρονται και αποθέσεις στον ελαιόκαρπο. Φταίει η καθυστέρηση στην οργάνωση αφού έχουμε μια πρώιμη χρονιά ή η χρήση εντομοκτόνου που υπήρχε σε απόθεμα με αποτελεσματικότητα που δεν ξεπερνά το 65%;

Γιατί στις περιοχές που εφαρμόζεται ηλεκτρονική παρακολούθηση του ψεκασμού δεν είναι διαθέσιμα τα στοιχεία σε πραγματικό χρόνο για κάθε ενδιαφερόμενο παραγωγό, αφού το κόστος της εφαρμογής γίνεται από δημόσιο χρήμα με συνεισφορά και του ελαιοπαραγωγού; Γιατί δίνουν ΄τροφή’ στους υποστηρικτές της ‘ατομικής καταπολέμησης΄ με τελικούς χαμένους του παραγωγούς και την εθνική οικονομία;