Έρχονται άνθρωποι εδώ. Σε απόγνωση. Γράφτε τα! Μας παροτρύνουν! Άνθρωποι που είχαν τα μαγαζιά τους, τις επιχειρήσεις τους. Ανεξάρτητοι οικονομικά μέχρι πρότινος. Να σκεφτείτε πως η κρίση ξεκίνησε το 2007. Τότε έλεγαν πως το 2011 θα είναι η καταστροφή της Ελλάδας. Αλλά η καταστροφή συνεχίζεται και έχομε 2018.
Τόσα χρόνια και ακόμα τόσα! Ξεκίνησε λίγα χρόνια μετά τους Ολυμπιακούς αγώνες. Λίγα χρόνια μετά την είσοδό μας στο ευρώ. Ήταν σχεδιασμένη κρίση. Δεν είχαμε τότε πρόβλημα, μας λένε οι επιχειρηματίες. Τζιράραμε τα χρήματά μας, και είχαμε απ’ όλα. Πληρωμένες δόσεις δανείων, ασφαλιστικές και φορολογικές ενημερότητες και ζούσαμε κιόλας. Αξιοπρεπώς! Τώρα στα οικονομικά μας κάνουν άλλοι κουμάντο. Δεν διοικούμε εμείς τις επιχειρήσεις μας αλλά οι νταβατζήδες που κατέβασα εδώ οι τρόικες και που χρυσοπληρώνονται από μας κιόλας. Δεν ορίζομε τους λογαριασμούς μας στις Τράπεζες. Μας υποχρεώνουν να εισπράττομε την εργασία μας μέσω τραπεζών για να μπορούν να μας τα βουτούν χωρίς να μπορούμε να διαχειριστούμε τα χρήματά μας. Χωρίς να μπορούμε να ρυθμίσομε τις προτεραιότητές μας, τις οφειλές μας, χωρίς να μπορούμε να διοικήσομε τις επιχειρήσεις μας. Μας αυξάνουν τα έξοδα, μας υπερφορολογούν. Μειώνονται τα έσοδα μαθηματικώς υπολογισμένα δημιουργούνται υποχρεώσεις.
Να κλείσομε το μαγαζί; Αναρωτιέται ο φίλος μας.
Πώς θα ζήσομε μετά;
Α, ναι, η κυβέρνηση βοηθά τους φτωχούς. Θα κάνει πρόγραμμα και ΜΚΟ για τους κομματάρχες της και θα μας ταΐζουν στα συσσίτια. Τόσο καλοί αλήθεια!
Είναι φρίκη τα συσσίτια. Στο Δημοτικό, μέχρι το ’60 τα ‘κανε η Αμερική. Μισούσαμε από τότε το τσουκνιασμένο γάλα σκόνη που μας έδιναν.
Τώρα πάλι η πολιτισμένη Ευρώπη καταδικάζει χώρες μέλη της στα φρικτά συσσίτια. Που ταπεινώνουν τον άνθρωπο. Που τον εξευτελίζουν. Που του στερούν το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια.
Πώς να κλείσεις λοιπόν το μαγαζί; Θα μας πάρουν μετά και τα σπίτια μας.
Και πάλι οι κομματάρχες θα μπουν σε πρόγραμμα που λέγεται «Στέγαση αστέγων». Θα διαχειρίζονται υπέρ αυτών τα λεφτά του προγράμματος που θα το χρεώνονται όλοι οι Έλληνες και θα μας πετάνε σε μια μαζική στέγη κατά τα πρότυπα της Αμερικής.
Πρέπει λοιπόν να κρατήσομε τη δουλειά μας.
– Μα Νίκο γράψτα σε παρακαλώ, συνεχίζει ο φίλος μας.
Μπαίνουν στους λογαριασμούς μας. Μα δεν έχομε Σύνταγμα; Μα τι είμαστε; Πώς μας παίρνουν τα λεφτά μας;
Μπαίνει η Εφορία, τα παίρνει όλα. Τακτοποιείς την Εφορία, μένει πίσω το ΙΚΑ. Μπαίνει το ΙΚΑ τα παίρνει όλα. Μένει η ΔΕΗ απλήρωτη για να τακτοποιήσεις το ΙΚΑ. Έρχεται η ΔΕΗ σου κόβει το ρεύμα. Πώς να δουλέψεις το μαγαζί χωρίς ρεύμα. Ξεραίνει και το «σκατό που κάνεις» που λέει ο λαός μας, πληρώνεις τη ΔΕΗ. Σου χαλά το πλυντήριο στο σπίτι. Ως διά μαγείας σου χαλάνε όλα. Πλυντήριο, μετά από λίγο ψυγείο, κουζίνα. Παλιά με την ΙΖΟΛΑ και την Πίτσος τα ελληνικά ηλεκτρικά είδη τα είχαμε μια ζωή. Και δεν χαλούσαν. Τώρα ανά πέντε χρόνια θες άλλο. Και ας λέγονται SIEMENS, BOSS. Τα δικά μας ήταν καλύτερα. Μα μας τα κλείσανε.
– Τι θα γίνομε Νίκο; Συνεχίζει ο φίλος μου, ο συντοπίτης μου.
Γράψτα σε παρακαλώ, γράψτα τα πάθη του Ιησού Χριστού που τραβάμε οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες. Και ας μιλούν αυτοί για πλεονάσματα.
Ν.Α.
