«Δεν θα έπρεπε να έχουν μπει στο αρχείο όλες αυτές οι υποθέσεις;» απορούσε πρόσφατα σε συζήτηση καλοπροαίρετος συντοπίτης μας αναφερόμενος στη σωρεία δικών αγωνιστών της τριετίας 2011-2014.
Η συζήτηση είχε ξεκινήσει με αφορμή τις δύο δίκες της προηγούμενης εβδομάδας στα Χανιά, εναντίον πολιτών για τη συμμετοχή τους στην διαμαρτυρία κατά την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου του 2001 και εκείνη για συλληφθέντες της πορείας που πραγματοποιήθηκε με αφορμή το θάνατο δικυκλιστή μετά από αστυνομική καταδίωξη το 2010.
Και οι δύο δίκες αναβλήθηκαν λόγω της αποχής των δικηγόρων, αλλά το ερώτημα παραμένει: Δεν θα περίμενε κανείς τώρα «που πέρασαν ανεπιστρεπτί οι μαύρες μέρες της δεξιάς», βρισκόμαστε στον αστερισμό της «προοδευτικής διακυβέρνησης» και άλλα παρόμοια και εύηχα, όλες οι διώξεις εναντίον πολιτών που σήκωσαν στην πλάτη τους χωρίς να φοβηθούν τις συνέπειες του αντιμνημονιακού λαϊκού αγώνα, να μπουν στο αρχείο;
Η συζήτηση τέλειωσε με ιδιαίτερο προβληματισμό και κουνήματα του κεφαλιού, όταν ένας από τους συμμετέχοντες θύμισε στην ομήγυρη πως στις 16 Μαρτίου έχει οριστεί μια ακόμα δίκη στα Χανιά εναντίον συλληφθέντων κατά τη διάρκεια της παρέλασης στις 25 Μαρτίου του 2012, ενώ στο κοντινό μας Ηράκλειο δικάζονται στις 10 Μαρτίου 12 φοιτητές που διώκονται από τους καθηγητές τους (!) γιατί τόλμησαν να αντισταθούν στην αυθαιρεσία τους και να απαιτήσουν το δικαίωμά τους να έχουν εξεταστική μετά τις κινητοποιήσεις ενάντια στον αλήστου μνήμης νόμο «Διαμαντοπούλου».
Ρ.Μ.
