Μπορεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης να θέλει να προβάλλει τη Νέα Δημοκρατία ως μία δύναμη ενάντια στον λαϊκισμό και τα πλήγματα που έχει αυτός επιφέρει στην όποια αίσθηση καλής λογικής, όμως εδώ και πολύ καιρό το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν κάνει τίποτ’ άλλο παρά να καταφεύγει στον λαϊκισμό σε μία αντιπαράθεση δίχως ουσία με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Η Νέα Δημοκρατία έχει επικεντρώσει την αντιπολιτευτική της τακτική σε ζητήματα όπως η ασφάλεια του πολίτη, το άσυλο στα πανεπιστήμια και η δράση μίας… ακτιβιστικής ομάδας, του “Ρουβίκωνα”.
Προσπαθεί να δημιουργήσει πόλωση ώστε να συσπειρώσει τους ψηφοφόρους της Δεξιάς επικεντρωνόμενος σε θέματα τα οποία είναι δευτερεύοντα. Αποφεύγει να αναλύσει τις θέσεις του κόμματος ή να παρουσιάσει κάποιο πρόγραμμα, ένα Σχέδιο σε σχέση με το πώς οραματίζεται το μέλλον της χώρας.
Η Ν.Δ. δε μιλά για τις αλλαγές που θεωρεί ότι πρέπει να γίνουν στην οργάνωση της χώρας, στον τρόπο που πρέπει να λειτουργεί η οικονομία και όταν το κάνει, δεν εξηγεί επαρκώς γιατί θεωρεί ότι αυτός είναι ο τρόπος για να ξεφύγει η χώρα από τη σημερινή της κατάσταση.
Ακόμη και στη στελέχωση του ψηφοδελτίου απουσιάζει το πραγματικά καινούργιο. Αντ’ αυτού, οι επιλογές κινούνται στα πλαίσια παλαιοκομματικών λογικών. Παλιότερα, υποψήφιος στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας υπήρξε ο ποδοσφαιριστής Θεόδωρος Ζαγοράκης. Σήμερα, υποψήφιος θα είναι ο άνθρωπος που μιλούσε για τον Θεόδωρο Ζαγοράκη, ο 69χρονος αθλητικογράφος Αντώνης Πανούτσος.
Τα όποια κεντρώα χαρακτηριστικά της Νέας Δημοκρατίας εκφράζονται με ένα τρόπο θεαματικό αλλά όχι τόσο ουσιαστικό, με μεταγραφές στο ψηφοδέλτιο προσωπικοτήτων όπως ο Πέτρος Τατσόπουλος, ο οποίος είχε εκλεγεί και με το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά πράγματι, τι καινούργιο έχει να φέρει ο Πέτρος Τατσόπουλος στην πολιτική σκηνή;
Το πρόβλημα είναι ότι υπάρχει λειψυδρία από ιδέες στη Νέα Δημοκρατία ή αδυναμία έκφρασής τους. Ως τώρα, και ενώ έχουμε εισέλθει σε προεκλογική περίοδο, δεν έχει αποτυπωθεί κάποιο πειστικό όραμα για τους πολίτες. Δεν έχει αποτυπωθεί κάποιο όραμα για την εποχή που ζούμε και τους νέους ανθρώπους.
Δεν φαίνεται να υπάρχει κάποιο σχέδιο για το ποια θα πρέπει να είναι τα βήματα που πρέπει να κάνει η χώρα για να μην μείνει πίσω από τις εξελίξεις στη νέα βιομηχανική επανάσταση της τεχνητής νοημοσύνης στην οποία έχουμε εισέλθει. Δεν ξέρουμε καν ποια είναι η θέση της Νέας Δημοκρατίας σε βασικά ζητήματα που απασχολούν εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες, όπως οι πλειστηριασμοί. Ξέρουμε όμως τι πιστεύει για τον Ρουβίκωνα αλλά και για την αναγκαιότητα να καταργηθεί… το άσυλο.
Το μόνο που φαίνεται να έχει μείνει στη Νέα Δημοκρατία για να διαφοροποιείται από τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ένας δεξιός λαϊκισμός με επίκεντρο τα ζητήματα ασφάλειας και μία διαρκής υπενθύμιση ότι οι υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ δεν τηρήθηκαν. Όμως, η άρνηση από μόνη της δεν είναι πρόταση για το μέλλον μίας χώρας. Και ο παλαιοκομματισμός που εκφράζεται με θεαματικές αντιλήψεις αναφορικά με τη στελέχωση του ψηφοδελτίου της δεν έχει τίποτα το ελπιδοφόρο.
Εν τέλει το ερώτημα είναι απλό: έχει η Νέα Δημοκρατία πρόταση; Ή το πρόβλημα της Ελλάδας είναι ο Ρουβίκωνας του οποίου η παύση δράσης του θα σημάνει τη λύση του ζητήματος της χώρας;
Με αυτόν τον τρόπο σκοπεύει να κυβερνήσει;
Ο υποκειμενικός
