Γράφει ο Αρχιμανδρίτης ΙΓΝΑΤΙΟΣ Θ. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ
Θεολόγος – τ. Λυκειάρχης
Η Εκκλησία μας, ανάμεσα στα άλλα, δέεται προς τον Κύριον και «υπέρ του διαφυλαχθήναι… και αιφνιδίου θανάτου…». Θυμάμαι τους παλαιοτέρους μας που έδιναν την σημαντική και εγκάρδια ευχή, που θα έπρεπε να την λέγαμε κι εμείς: «Ο Θεός να σε φυλάει απ’ τ’ άδικο και την κακιά την ώρα». Δύο κακά, που δεν λείπουν από την ζωή μας, και ευτυχής όποιος ξεφύγει απ’ αυτά. Μεταξύ εκείνων που τους βρήκε το δεύτερο κακό, και δεν ήταν λίγες οι φορές που τον βρήκε το πρώτο, είναι και ο πολυαγάπητος, μακαριστός Δημήτριος Μπασιάς, πρώην Δήμαρχος Ανατολικού Σελίνου. Το ακριβό και χαρισματικό τέκνο του Σελίνου. Ένας αγλαόκαρπος του ευκλεούς δένδρου των Μπασιάδων.
Εγράφτηκαν και ειπώθηκαν πολλά και αντάξια γι’ αυτήν την πολυδιάστατη. Την προσφερόμενη και διαδιδόμενη ψυχή, ένα κοινωνικό κόσμημα και ένα απλόχειρο κοινωνικό δόσιμο.
Φαίνεται, πως πολλοί γεννώνται μ’ αυτό το DNA. Μα, δεν μπορούσες να τον φαντασθείς διαφορετικά. Ως συμπολίτη μας, αλλά και εκ της διακονίας μου, στην οποία συμπεριλαμβάνεται και η επαρχία Σελίνου, από όπου εξεκίνησα τα πρώτα μου εκπαιδευτικά και ιερατικά βήματα, εγνώρισα και εβίωσα τον αείμνηστον και μέγα ευεργέτη. Ειδικά του Ανατολικού Σελίνου Δημήτριον Μπασιά. Επίσης τον χάρηκα και ως μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ορθοδόξου Ακαδημίας Κρήτης, κατά τα έτη 1992 και 1993, ως εκπρόσωπος της επαρχίας Σελίνου και εγώ επίσης μέλος ως Ηγούμενος της Ιεράς και Πατριαρχικής Μονής Γωνιάς Κολυμβαρίου. Πάντα τον θαύμαζα στις συνεδριάσεις, και μάλιστα υπό την πεφωτισμένη προεδρεία του μακαριστού και μεγαλόπνοου Μητροπολίτη Ειρηναίου Γαλανάκη. Πάντα σωστές, παιδαγωγικές και προαγωγικές παρεμβάσεις. Ιδεολόγος, οραματιστής, πραγματιστής.
Παντού και πάντα ωφέλιμος. Θεμελιωτής, καλλιεργητής ότι ωραίου και αληθινού. Παντού ευπρόσδεκτος με το γλυκό χαμόγελό του και την ζηλευτή συντροφικότητά του. Πολλές οι θέσεις και τα πόστα της προσφοράς του. Είχε δε την ευλογία να έχει στο πλευρό του την εκλεκτή σύζυγο του Μαρία, το γένος Δημητρίου Παπαδερού, από την Σούγια Σελίνου, και να αποκτήσουν τρία εκλεκτά παιδιά την Ευτυχία, την Αθηνά και την Ειρήνη και να χαρούν και να καμαρώσουν εγγόνια απ’ όλα τα παιδιά τους. Μια, από τις λίγες χαρές των γηρατειών.
Δημήτριος Μπασιάς: Μια πορεία ζωής προσφοράς. Μια χαραυγή στην όμορφη επαρχία του Σελίνου. Ένα φωτεινό ζωοπάροχο αστέρι που άφησε έργο, ανθρωπιά, ηθικό ανάστημα ανοίγοντας δρόμους, αναπαύοντας ψυχές μέχρι και την κακιά ώρα, που τόσο τραγικά του σταμάτησε την πορεία, και τον κατέταξε στην χορεία των αναπαυομένων στο κοιμητήριο της Μονής Σελίνου. Μια κατάταξις, που καμιά δύναμις δεν μπορεί να μας αποχωρήσει από τον αγαπητό και λίαν αγαπητόν μας Δημήτριο Μπασιά προσευχόμενοι προς τον Θεόν, που τόσο πιστά και αυτοθυσιάσθηκε για τον συνάνθρωπόν μας, τα παιδιά του Θεού. Μεγάλη η ευγνωμοσύνη μας. Αδιαφιλονίκητο το έργο του, ανεξίτηλη η προσφορά του, προς την οποίαν υποκλινόμαστε.