Θέσεις, αντιθέσεις και συνθέσεις της Δημοτικής Κίνησης Πολιτών ΟΙ Α-ΓΝΩΣΤΟΙ (δεν μας ξέρει ούτε η μάνα μας):
Η κυνική φιλοσοφία αποκαλείται έτσι γιατί είχε ως έμβλημά της τον κύνα (σκύλος-κύων στα αρχαία ελληνικά). Οι κυνικοί φιλόσοφοι δήλωναν πως «εμείς διαφέρουμε από τους άλλους σκύλους διότι εμείς δεν δαγκώνουμε τους εχθρούς αλλά τους φίλους, για να τους διορθώσουμε». Επειδή και εμείς συμμεριζόμαστε κάποιες από τις πολιτικές θέσεις των σύντροφων στην πείνα και συναγωνιστών στην αταξία κυνικών, θεωρούμε σκόπιμο, προς άρση ενδεχομένων παραξηγήσεων να επιμείνουμε στα σημεία που συμφωνούμε με τον Δημώνακτα, τον Αντισθένη και τον Διογένη, αλλά και να επισημάνουμε και τα σημεία στα οποία διαφωνούμε, κάθετα, οριζόντια και συντριβανάτα, από αυτούς.
Συμφωνούμε στη θεμελιώδη αρχή των κυνικών ότι ο άνθρωπος πρέπει να είναι ακέραιος και συνεπής. Αυτό που λέει πρέπει να το εννοεί και αυτό που πρεσβεύει πρέπει να το εφαρμόζει. Συμφωνούμε με τον Δημώνακτα που υποστήριζε ότι: «Mόνον εὐδαίμονα ἔφη τὸν ἐλεύθερον, ἐκεῖνον νομίζω τὸν μήτε ἐλπίζοντά τι μήτε δεδιότα» (Ο αληθινά ευτυχισμένος είναι ο ελεύθερος. Μιλώ για εκείνον που μήτε ελπίζει μήτε φοβάται τίποτα). Συμφωνούμε επίσης και με την άποψη του Διογένη ό οποίος υποστήριζε ότι ενώ τόσοι σοφοί εκφωνούν τόσο σπουδαίους λόγους στο κοινό βήμα των πολιτών, η πολιτεία δεν φαίνεται να προοδεύει. «Γιατί τους λόγους, τους εκφωνούν οι σοφοί από επάνω, αλλά τις αποφάσεις τις παίρνουν οι ανόητοι από κάτω».
Οι κυνικοί φιλόσοφοι χρησιμοποιούσαν τον αστεϊσμό και το λογοπαίγνιο ως μέσο για να προβάλουν τις πολιτικές τους απόψεις αλλά και ως μέσο διδαχής. Όταν αγαπάς κάποιον και κυρίως όταν ενδιαφέρεσαι γι‘ αυτόν τον κρίνεις με αυστηρότητα, τον «δαγκώνεις», με σκοπό να τον βελτιώσεις. Κάθε άλλο λοιπόν παρά από μηδενιστική διάθεση γράφουμε και εμείς ότι γράφουμε και σχολιάζουμε με σκωπτικό ύφος τα κακώς κείμενα στην πόλη μας και ιδαίτερα την αδυναμία των μελών του δημοτικού συμβουλίου να πάρουν τις σωστές αποφάσεις σε θέματα μείζονος σημασίας. Οι γκάφες τους δεν περιγράφονται, ιδιαίτερα μετά την αποπομπή και παραίτηση των «πνευμόνων» της δημοτικής παράταξης του Τάσου Βάμβουκα, δηλαδή του Μιχάλη Βλαχάκη και της Βαρβάρας Περράκη. Και το πρόβλημα δεν είναι ότι έφυγαν όπως έφυγαν αλλά η κριτική που ασκείται, από τα δύο πρώην βασικά στελέχη του, προς τον ίδιο τον δήμαρχο και προς τα μέλη του δημοτικού συμβουλίου. Για το αυτογκόλ στο θέμα της μετονομασίας της οδού Πειραιώς δεν νομίζουμε ότι χρειάζεται να επανέλθουμε. Για την μετατροπή σε Χάρλεμ του κέντρου των Χανίων με τις αμερικανιές του δημάρχου τι να πρωτοσχολιάσουμε; Για την μετατροπή του παλιού λιμανιού συμφωνούμε με τους νέους Κολοκοτρωναίους που με τη σειρά τους σατυρίζουν και τα μέλη της Οικολογικής Πρωτοβουλίας Χανίων. Ο Βλαχάκης ειρωνευόμενος κι αυτός τον δήμαρχο τον προτρέπει να δημιουργήσει επιπλέον και πλωτούς χώρους στάθμευσης στο λιμάνι των Χανίων.
Οι αυτοαποκαλούμενοι αριστεροί, που δεν διανοήθηκαν να διαφοροποιηθούν πολιτικά επί της μετονομασίας της Ακρωτηρίου σε Μητσοτάκη καταβάλλουν τεράστια προσπάθεια να ολοκληρώσουν την ανάγνωση του κεφαλαίου του Μαρξ, μπας και τους έρθει η θεία μαρξιστική φώτιση και καταλάβουν επιτέλους τη γκάφα που έκαναν, εκθέτοντας και τους εαυτούς τους και τα κόμματά τους, μετατρεπόμενοι σε σφουγγοκωλάριους του αυτοκράτορα πασών των παρανομιών, εκδουλεύσεων και χρηματισμών Κωνσταντίνου του Αυτόχειρα.
Ορισμένοι υπέργηροι εκκολαπτόμενοι αυτοδιοικητικοί, ακόμα προσπαθούν να θυμηθούν τι στο καλό τους ρώτησε ο ξανθός χαμογελαστός άγγελος, στον τηλεοπτικό παράδεισο, παραμονές Χριστουγέννων, και δεν μπορούσαν να απαντήσουν. Κάποιοι άλλοι προβληματίζονται με ποιους να συνεργαστούν σ‘ αυτές τις δημοτικές εκλογές και ποιους να αφήσουν. Παλιά τους τέχνη κόσκινο!
Υπάρχουν και αυτοί οι οποίοι θυμούνται, κάθε πενταετία, ότι είναι ξένοι στην ίδια τους την πόλη και προσπαθούν με καταχωρίσεις στον τοπικό τύπο να θυμίσουν στους δημότες των Χανίων ότι όχι μόνο υπάρχουν, αλλά θα συνεχίζουν παραμονές εκλογών να υπάρχουν όσο υπάρχουν πελάτες-ψηφοφόροι.
Εμείς αποφασίσαμε να βγάλουμε, οσονούπω, το προσωπείο της ανωνυμίας και του μυστηρίου, και να αποκαλύψουμε τα πρόσωπα των δύο προτεινόμενων υποψηφίων δημάρχων μας. Γιατί δύο; Από την πλέον δημοκρατική κοινωνία της ιστορίας μας, την Πολιτεία των Αθηναίων, επιλέξαμε τις αρχές της άμεσης δημοκρατίας, και από την κοινωνία των Ομοίων της Σπάρτης επιλέξαμε τη λύση των δύο δημάρχων σε αντιστοιχία με τους δύο βασιλείς των Σπαρτιατών. Δύο ισότιμοι δήμαρχοι που θα εκπροσωπούν τη δημοτική μας παράταξη, ανά διετία, και 50 υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι που θα είναι αιρετοί, ανακλητοί και θα εναλλάσσονται ανά έτος στα δημόσια αξιώματα, σε περίπτωση εκλογής τους.
Η υπέρβαση των κομμάτων, των χρισμάτων και των επιχρισμάτων, επιβεβαιώνει την αρχική μας εξαγγελία περί ακηδεμόνευτων κινημάτων πολιτών που η ενεργή συμμετοχή τους στα κοινά αποδεικνύει την ανάγκη για αλλαγή σελίδας στο Δήμο και στην κοινωνία μας. Η κίνησή μας δεν έχει δεξιό ή αριστερό πρόσημο. Ούτε παλαντζάρουμε μεταξύ των άκρων. Είμαστε οικολόγοι όταν τα θέματα που μας απασχολούν έχουν άμεση σχέση με το ανθρωπογενές και το φυσικό περιβάλλον. Είμαστε πατριώτες όταν απειλείται ή αμφισβητείται η εθνική μας ιδιοπροσωπία. Είμαστε προοδευτικοί όταν κρίνουμε πως πρέπει να υποστήριξουμε τη λαϊκή οικογένεια και την μικροαστική τάξη που πλήττετε δυσανάλογα με τις οικονομικές της δυνατότητες από τις καταστροφικές συνέπειες των μνημονίων. Είμαστε ένθερμοί υποστηρικτές της δημιουργίας δομών αλληλεγγύης από τον Δήμο και το κράτος και είμαστε αντίθετοι, μόνο, στην πολιτική της «προβαλλόμενης» φιλανθρωπίας που ταπεινώνει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Είμαστε υπέρμαχοι της επανεξέτασης της καταβολής των δημοτικών τελών, με μειωτικούς συντελεστές για τα ετήσια εισοδήματα έως και 12.000 ευρώ.
Η πολιτική είναι συμμετοχή. Η συμμετοχή των πολιτών σε νέους αυτοοργανωμένους σχηματισμούς, μη ελεγχόμενους από κομματικούς και οικονομικούς χώρους, δεν αποτελεί μόνο αναγκαιότητα και λύση αλλά είναι και η μοναδική απάντηση για την ακηδεμόνευτη τοπική αυτοδιοίκηση, και όχι μόνο. Είναι στο δεξί ή στο αριστερό χέρι των πολιτών να αποδοκιμάσουν με την ψήφο τους εκείνους τους πολιτικούς που δεν τους αντιπροσωπεύουν. Εμείς δεν πιστεύουμε ότι ο πολιτικός είναι επάγγελμα και για τον λόγο αυτό καταγγέλλουμε τους επαγγελματίες του πολιτικού ιδεώδους. Η πολιτική για μας είναι μια κοινωνική υπηρεσία με ημερομηνία λήξεως. Δεν σκοπεύουμε να στρατοπεδεύσουμε στα έδρανα του δημοτικού συμβουλίου και της Δημοτικής Αρχής, σε περίπτωση εκλογής μας. Σκοπεύουμε να παραδώσουμε την σκυτάλη του κοινωνικού χρέους στους νέους ανθρώπους που μας ακολουθούν, γιατί το μέλλον ανήκει στα παιδιά μας. Αρκετό κακό τους κάναμε υποθηκεύοντάς το, για χάρη της εξαθλιωμένης ελληνόφωνης μεγαλοαστικής άρχουσας τάξης και των κλωνοποιημένων αργυρώνητων πολιτικών.
Πρόθεση μας δεν είναι να το παίξουμε σωτήρες του δήμου Χανίων, όπως βιάστηκαν να σχολιάσουν μερικοί δημοσιογράφοι. Καλοδεχούμενη η όποια κριτική αλλά καλό είναι να μην παρεξηγούνται τα κείμενα μας από τους σχολιαστές τους, πριν με τη σειρά τους χρησιμοποιήσουν τη σάτυρα για να μας κρίνουν, πολύ δε περισσότερο να μην απειλούνται τα μέλη μας με μηνύσεις από τους φυλλοροούντες δημοτικούς συνδυασμούς.
Ωστόσο ούτε στα σύννεφα πετάμε ούτε στο έδαφος πατάμε. Γνωρίζουμε ότι έχουμε να αντιμετωπίσουμε, στις επικείμενες δημοτικές εκλογές τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη.
Στην προκειμένη περίπτωση δεν αναφερόμαστε στα μυθικά τέρατα που βρίσκονταν το ένα απέναντι από το άλλο, σε ένα στενό θαλάσσιο πέρασμα που, σύμφωνα με τον Όμηρο, ονομαζόταν Πλαγκτές Πέτρες. Μεταφορικά, τα δύο τέρατα, η φιλοπρωτία και ο παραγοντισμός, και «το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον» μας κινητοποιούν για να καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια με σκοπό να μετατρέψουμε το κενό σε δύναμη και να αποφύγουμε εντέχνως το πετρωμένο μας πεπρωμένο με τα απότομα βράχια, τα εμπόδια, τις υποσχέσεις, τις τρυφερές κοιλάδες και τις ατέλειωτες καμπύλες του κορμιού της εξουσίας του έρωτα και του δήμου.
Δημοτική Κίνηση Πολιτών
ΟΙ Α-ΓΝΩΣΤΟΙ
(Δεν μας ξέρει ούτε η μάνα μας)