Το Δίκτυο Κοινωνικής Αλληλεγγύης Ηρακλείου, Κοινωνικό Ιατρείο – Φαρμακείο Αλληλεγγύης, με την υποστήριξη ομάδων, συλλόγων, σωματείων και φίλων (τη Συνέλευση Πολιτών Μασταμπά – Ατσαλένιου – Θερίσσου, τον Πολιτιστικό Σύλλογο Αγίου Ιωάννη, το Κοινωνικό Σωματείο Συνεργασίας, Τεχνών και Αλληλεγγύης «Το Γρανάζι», την Κινηματογραφική Ομάδα Πανεπιστημίου Κρήτης, τον Βαγγέλη Χαιρέτη, Ηχοληψία – Συστήματα Ήχου) διοργανώνει τους τελευταίους μήνες δημόσιες προβολές του ντοκιμαντέρ «ΣΤαγώνες» της Νέλλης Ψαρρού και προκαλεί συζητήσεις για τα κοινά και δημόσια αγαθά, σε πλατείες της πόλης του Ηρακλείου (πλατεία Αγίας Αικατερίνης, πλατεία Αϊβαλιώτη, πλατεία Νικαίας).Το ντοκιμαντέρ, προϊόν μιας πολύ σοβαρής και ανεξάρτητης δημοσιογραφικής έρευνας, είναι ένα οδοιπορικό στην Ελλάδα από τις Σκουριές ως την Κρήτη και αφορά τις περιπέτειες του νερού σε κάθε τόπο και τον αγώνα των κατοίκων του να το υπερασπιστούν.
Εκτός από τον αγώνα για τη διεκδίκηση του νερού, που ως κοινό αγαθό έχει πολύ μεγάλη συμβολική αξία για την ύπαρξή μας, στον πυρήνα του ντοκιμαντέρ αναδεικνύεται ο αγώνας που καλούμαστε να δώσουμε για την διεκδίκηση των κοινών αγαθών, τα οποία είναι ο φυσικός πλούτος της γης και οι καρποί της κοινωνικής δημιουργίας. Είναι ο αέρας, το νερό, τα δάση, οι παραλίες, η ενέργεια, η γνώση, η υγεία, η παιδεία.
Μέσα στην δίνη των ιδιωτικοποιήσεων στον χώρο της Υγείας (κατάλυση Πρωτοβάθμιας – ΠΕΔΥ /μετατροπή των Δημόσιων Νοσοκομείων σε ανταγωνιστικές μεταξύ τους παραγωγικές μονάδες και παράδοση τους σε μια ανώνυμη εταιρεία – ΕΣΑΝ ΑΕ) και γνωρίζοντας πολύ καλά ότι ως Κοινωνικό Ιατρείο – Φαρμακείο Αλληλεγγύης είναι αδύνατον να υποκαταστήσουμε τη μαύρη τρύπα του συστήματος της δημόσιας υγείας, το οποίο καταρρέει, αντιλαμβανόμαστε ότι ο αγώνας πρέπει να είναι πολυμέτωπος:
- Αγώνας για τους ασθενείς μας.
- Αγώνας για την περιφρούρηση της υγείας ως κοινό αγαθό.
- Αγώνας κατά της πολιτικής που βάζει σε κίνδυνο την ισότιμη πρόσβαση, χρήση, βιωσιμότητα και επάρκεια των κοινών αγαθών.
- Αγώνας για να καταπολεμήσουμε το παθολογικό σύμπτωμα της απάθειας μιας κοινωνίας που δεν γνωρίζει να συμμετέχει στην οργάνωσή της, που χάνει την δημιουργικότητά της και οδηγείται σταδιακά σε μαρασμό.
Γι’ αυτό θα συνεχίσουμε να σας καλούμε και να προκαλούμε συζητήσεις σε δημόσιους χώρους για τα κοινά και δημόσια αγαθά που χάνουμε.
