Ο βουλευτής Καστοριάς του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος παρέλαβε βουλευτικό αυτοκίνητο, με κείμενό του, τάσσεται κατά της απόφασης για περικοπή των διευκολύνσεων στους βουλευτές, υπογραμμίζοντας τον κίνδυνο «να αφήσουμε την αντιπροσώπευση της τάξης μας στους γόνους της αστικής τάξης, που θα μπορούν κάλλιστα να υπηρετούν από τη θέση του βουλευτή, ακόμη και χωρίς ούτε ένα ευρώ αποζημίωση».
Ο κ. Διαμαντόπουλος αφήνει σαφείς αιχμές κατά του Αλέξη Τσίπρα, τον οποίο εμμέσως εγκαλεί για προσωπική απόφαση, αναφέροντας:
Δεν συμμετέχω σε αρχηγικό κόμμα, και επειδή ως αριστερός με ελευθεριακές-σοσιαλιστικές απόψεις προερχόμενος από το κίνημα, έχω βαθειά ριζωμένη την κουλτούρα της συλλογικότητας, δεν εκτελώ προσωπικές εντολές κανενός αλλά υλοποιώ συλλογικές αποφάσεις, όταν λαμβάνονται τέτοιες τις σέβομαι απόλυτα…
Ο ίδιος υπενθυμίζει πως «η μεγαλύτερη περικοπή των βουλευτικών διευκολύνσεων έγινε από την κυβέρνηση Γ. Α. Παπανδρέου, έτσι ώστε ο λαός να καταπιεί ευκολότερα το “χάπι” του μνημονίου».
Τέλος, εξηγεί γιατί αποφάσισε να παραλάβει βουλευτικό αυτοκίνητο. Ο κ. Διαμαντόπουλος είπε:
Αναλογιστήκατε άραγε για ποιο λόγο επέμεινε ένας άνθρωπος σαν εμένα, που τις χρυσές εποχές της ανάπτυξης και του υπερκαταναλωτισμού, όταν οι περισσότεροι της γενιάς μου επέλεγαν να αποκτήσουν ένα σύγχρονο Ι.Χ. σε εκατό δόσεις και έμπαιναν στην παγίδα του δανεισμού χωρίς αντίκρισμα, κυκλοφορούσα στην Αθήνα με τα ΜΜΜ και απέκτησα εντέλει στα 31 μου χρόνια ένα Ι.Χ. της δεκαετίας του 80´, 600 κ.ε. το οποίο διατηρώ ακόμη; Τι μπορεί να άλλαξε λοιπόν δραστικά τη ζωή μου έτσι ώστε να χρειάζομαι ένα σύγχρονο όχημα μεταφοράς; Προφανώς οι υποχρεώσεις που προκύπτουν από τη θέση που ανέλαβα, για δεύτερη φορά με την ψήφο των συμπολιτών μου.
Ολόκληρο το κείμενο του Βαγγέλη Διαμαντόπουλου:
Μια οφειλόμενη απάντηση στην πρόκληση για δημόσιο διάλογο του δημοσιογράφου κ. Μπατσόπουλου με θέμα την παροχή υπηρεσιακού οχήματος στις-στους βουλευτές.
(Η φωτογραφία είναι από το άρθρο του Κ.Μπατσόπουλου στην Εφημερίδα “Ορίζοντες”).Κύριε Μπατσόπουλε δεν θα μπορούσα να μην ανταποκριθώ στην πρόκληση δημοσίου διαλόγου από έναν δημοσιογράφο της εμπειρίας και της ιστορίας σας, στο νομό Καστοριάς. Προφανώς σας τιμά η ενυπόγραφη κριτική, εξάλλου οι οσμές που εκπέμπουν οι ανυπόγραφοι – όπως αναφέρετε στο άρθρο σας- ψίθυροι από τα βάθη των υπονόμων, συγκινούν μόνο κοπρολάγνους της ενημέρωσης.
Παρόλα αυτά μου προκάλεσε αρνητική εντύπωση ο τρόπος που προσεγγίσατε το ζήτημα των υπηρεσιακών μέσων μετακίνησης των βουλευτών.
Θα ήθελα να σας επισημάνω πως η εσωτερική υποτίμηση που έλαβε χώρα τα μνημονιακά χρόνια και μετουσιώθηκε σε “κόψιμο” μισθών και συντάξεων, διάλυση των εργασιακών σχέσεων, ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, στραγγαλισμό της μικρομεσαίας επιχείρησης, που εκτόξευσαν την ανεργία σε δυσθεώρητα επίπεδα ειδικά στο νομό μας, δεν έγιναν εξαιτίας της διατήρησης των βουλευτικών προνομίων (σύμφωνα με εσάς), διευκολύνσεων (σύμφωνα με την δική μου άποψη), αλλά για την διατήρηση της κερδοφορίας των λίγων και δεν θα αντιστραφεί με την κατάργηση τους. Έτσι λοιπόν χωρίς συλλογικές συμβάσεις και την προστασία που παρείχαν, εργοδότες επέβαλαν μισθούς πείνας, απειλούσαν με απόλυση και το πάρτι της ανασφάλιστης εργασίας οργίασε, αλυσίδες supermarket επέβαλαν στους εργαζόμενους των 586 euro να “πληρώνονται” μέρος του μισθού τους με προϊόντα του καταστήματος σε τιμές ραφιού, και πολλά άλλα με μόνο σκοπό την κερδοφορία του κεφαλαίου.
Μάλιστα θέλω να σας υπενθυμίσω φρεσκάροντας την μνήμη σας, πως η μεγαλύτερη περικοπή των βουλευτικών διευκολύνσεων έγινε από την κυβέρνηση Γ. Α. Παπανδρέου έτσι ώστε ο λαός να καταπιεί ευκολότερα το “χάπι” του μνημονίου, αντιλαμβανόμενος τις περικοπές ως ισοδύναμες “θυσίες” των πολιτικών προσώπων, που προηγούμενα τους επέβαλαν πολιτικές εξαθλίωσης, τα αποτελέσματα των οποίων ζούμε καθημερινά.
Έπειτα από τα παραπάνω θα ήθελα να σταθώ και στην κριτική που κάνατε συγκεκριμένα σε εμένα, διότι – σύμφωνα με τα γραφόμενα σας – θα περιμένατε με τα έως τώρα δείγματα γραφής μου, μια διαφορετική συμπεριφορά.
Αναλογιστήκατε άραγε για ποιο λόγο επέμεινε ένας άνθρωπος σαν εμένα, που τις χρυσές εποχές της ανάπτυξης και του υπερκαταναλωτισμού, όταν οι περισσότεροι της γενιάς μου επέλεγαν να αποκτήσουν ένα σύγχρονο Ι.Χ. σε εκατό δόσεις και έμπαιναν στην παγίδα του δανεισμού χωρίς αντίκρισμα, κυκλοφορούσα στην Αθήνα με τα Μ.Μ.Μ και απέκτησα έν τέλη στα 31 μου χρόνια ένα Ι.Χ. της δεκαετίας του 80´, 600 κ.ε το οποίο διατηρώ ακόμη; Τι μπορεί να άλλαξε λοιπόν δραστικά τη ζωή μου έτσι ώστε να χρειάζομαι ένα σύγχρονο όχημα μεταφοράς; Προφανώς οι υποχρεώσεις που προκύπτουν από τη θέση που ανέλαβα, για δεύτερη φορά με την ψήφο των συμπολιτών μου.
Εδώ θα κάνω μια αδόκιμη σύγκριση του θεσμού του βουλευτή είμαι όμως αναγκασμένος.Έχετε μήπως υπόψη σας κάποιον εργαζόμενο-υπάλληλο που η εργασία του προϋποθέτει την περιοδεία στον νομό ή στην πόλη να το κάνει με δικό του μέσο ή κάποιον που αναγκάζεται να περιοδεύει “εκτός έδρας” να μην του παρέχεται από την εταιρία του, στέγη, τροφή και μέσο μετακίνησης;
Κύριε Μπατσόπουλε θα μπορούσα αυτή τη στιγμή να προτείνω πολύ εύκολα την περικοπή του 40% της βουλευτικής αποζημίωσης, που τώρα πηγαίνει στο κόμμα και σε δομές αλληλεγγύης και το κόμμα να τα “βγάζει πέρα” με τις συνδρομές των μελών του και την κρατική επιχορήγηση, επίσης να μην λαμβάνουμε αποζημίωση για τις επιτροπές της βουλής.
Αναρωτιέμαι όμως τι μπορεί να έπεται, διότι στο τέλος ίσως να φτάσουμε οι νέοι της τάξης μου, των οποίων οι γονείς δεν μπορούσαν να μας αγοράσουν σπίτι να μείνουμε ή αυτοκίνητο να μετακινούμαστε, να αφήσουμε την αντιπροσώπευση της τάξης μας στους γόνους της αστικής τάξης, που θα μπορούν κάλλιστα να υπηρετούν από τη θέση του βουλευτή ακόμη και χωρίς ούτε ένα ευρώ αποζημίωση…
Τέλος θέλω να επισημάνω – για να μην φανεί πως υπεκφεύγω – πως δεν συμμετέχω σε αρχηγικό κόμμα, και επειδή ως αριστερός με ελευθεριακές-σοσιαλιστικές απόψεις προερχόμενος από το κίνημα, έχω βαθειά ριζωμένη την κουλτούρα της συλλογικότητας, δεν εκτελώ προσωπικές εντολές κανενός αλλά υλοποιώ συλλογικές αποφάσεις, όταν λαμβάνονται τέτοιες τις σέβομαι απόλυτα…
